اگر برای شما فرایند القای زایمان یا اینداکشن جای سوال است و این که می خواهید درباره نحوه انجام آن بیشتر بدانید با این مطلب همراه ما باشید. همه آن چه که باید از اینداکشن بدانید در این مطلب گنجانده شده است.
فرآیند القای زایمان
هنگامی که انقباض رحمی به خودی خود صورت نگیرد با القای وضع حمل آن را تحریک می کنند. و پزشکان تا قبل از هفته ۳۹ بارداری آن را اجرا نمی کنند. در اواخر دوره بارداری در صورتی که پزشک یا ماما درباره سلامتی مادر یا جنین نگران شود ممکن است توصیه کنند سرعت این روند بیشتر شود. به این امر القای زایمان گفته می شود.
در القای وضع حمل یا اینداکشن induction پزشک به جای انتظار برای شروع طبیعی زایمان داروها یا روشی را به کار می گیرد تا این فرایند را تسریع بخشد. به عبارتی با توجه به دلایل پزشکی برای آغاز زودتر موعد زایمان یا تسریع آن پزشک ممکن است القای وضع حمل را توصیه کند.
در این فرایند پزشک با دارو یا ابزارهای مخصوص انقباضات رحمی را شروع و تسریع می بخشد و به نوعی باز و بسته شدن دهانه رحمی آسانتر صورت می گیرد. در این مطلب با همه چیز درباره القای وضع حمل از دلایل انجام تا چگونگی و خطراتی که به دنبال دارد، آشنا شده و اطلاعات فراوانی کسب خواهید کرد.
دلایل انجام اینداکشن
القای وضع حمل برای برخی افراد گزینه مناسبی خواهد بود ، ولی ممکن است با خطراتی همراه شود و همیشه جواب نمی دهند. اگر این روش پاسخگو نبود دیگر روش های اینداکشن یا سزارین اجرا می شود. اکثر متخصصان معتقدند که بهتر است اجازه داد زایمان به طور طبیعی شروع شود مگر این که دلیل پزشکی مشخصی وجود داشته باشد.
اگر بارداری فرد از ۴۰ هفته بیشتر شود و زایمان به تعویق افتد، پزشک برای نجات جان جنین و مادر ، رحم را با روش هایی تحریک کرده تا زایمان طبیعی رخ دهد. به تحریک رحم برای شروع درد زایمان القای وضع حمل طبیعی اطلاق می شود. که در اصطلاح پزشکی به آن اینداکشن گفته می شود.
در مواردی مانند بیماری های دوران بارداری همچون پره اکلامیسی، فشار خون بالا، دیابت، بیماری های کلیوی، استرس و رنج جنینی، پاره شدن زودهنگام کیسه آب پزشک به اجبار تحریک و شروع زودتر زایمان طبیعی را توسط اینداکشن انجام می دهد. دخالت در شروع درد زایمان طبیعی با روش های مختلفی انجام می شود که به آن روش های اینداکشن گفته می شود.
در حال حاضر اینداکشن رایج بوده و این کار در بیشتر موارد به دلایل پزشکی صورت می گیرد ، البته انتخابی هم می تواند باشد. برای بدست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد گزینه انتخابی این کار می توانید با پزشک متخصص مشورت داشته باشید. در ادامه به برخی دلایل اجباری شدن اینداکشن اشاره می شود.
۱. اگر یک الی دو هفته از موعد تعیین شده برای زایمان گذشته است.
تحقیقات نشان داده که اینداکشن در ۳۹ هفتگی سبب افزایش خطر سزارین و عوارضی هنگام تولد نوزاد همراه است. خطر بروز عوارض پس از ۴۱ هفتگی در مادر و نوزاد بیشتر خواهد شد. کمی تاخیر در موعد زایمان نمی تواند دلیل قانع کننده ای برای اینداکشن باشد.
ضمنا این فرایند را نمی توان زودتر از موعد هم انجام داد. نوزادی که پیش از ۳۹ هفتگی به دنیا می آید با احتمال زیادی در مشکلات سلامتی، بستری طولانی مدت و حضور در بخش مراقبت های ویژه نوزادان روبرو می شود. پزشک بر اساس شرایط مادر و جنین این کار را توصیه می کند. در مواردی به جای اینداکشن، باید سزارین صورت گیرد.
به طور کلی وقتی خانم باردار تا انتهای هفته ۴۱ زایمان طبیعی نداشته باشد و به فاز زایمان وارد نشود به نوعی زایمان دیر رس تشخیص داده شده و در چنین زایمان های دیرتر از موعد ممکن است جفت کارایی خود را از دست داده و مواد مغذی و اکسیژن به جنین نرسد و با خطراتی همراه شود. در این شرایط برای حفظ سلامت مادر و جنین ، اینداکشن صورت می گیرد.
۲. کیسه آب پاره شده ولی فرایند زایمان شروع نمی شود.
اگر کیسه آب مادر پاره شود ولی زایمان در مدت معینی بعد از پارگی کیسه آب، شروع نشود ؛ پزشک برای پیشگیری از هر مشکلی برای جنین و مادر زایمان به صورت القایی را اجرا می کند. بعد از پاره شدن کیسه آب مادر، خطر ابتلا به عفونت در مادر و جنین افزایش می یابد. با این وجود ممکن است اجرای اینداکشن بلافاصله صورت نگیرد.
برخی مواقع ممکن است فرصت دهی برای شروع خود به خودی زایمان طبیعی مشکلی به دنبال نداشته باشد. پس از پاره شدن کیسه آب، پزشک تعداد معاینات واژینال را به خاطر احتمال عفونت کاهش می دهد.
۳. سلامت مادر یا جنین به خطر بیافتد.
در این زمینه می توان به عفونت کوریو آمینونیت، کاهش شدید مایع آمنیوتیک و کنده شدن جفت اشاره کرد. اگر مادر به بیماری هایی مانند دیابت، فشار خون بالا، اکلامپسی، پره اکلامپسی، نارسایی کلیه مبتلا باشد، ممکن است پزشک یا ماما زایمان القایی را توصیه کنند.
در پره اکلامپسی سلامت جنین و مادر به خطر افتاده و بسته به میزان پیشرفت بیماری و اوضاع مادر، احتمال انجام اینداکشن وجود دارد. برخی مادران باردار یک تا دو هفته بعد از موعد مقرر زایمان هیچ علائمی از درد پیش از زایمان ندارند و یا با بیماری های خاصی که اشاره شد درگیر هستند ، یا کیسه مایع آمنیوتیک آن ها زودتر از موعد پاره شده که این افراد باید هرچه سریعتر زایمان نمایند.
جهت تحریک و شروع درد زایمان می توان به روش های خانگی و تغذیه متوسل شد ولی باید از روش های اینداکشن در بیمارستان (IOL) استفاده نمایند.
۴. جنین رشد نامناسب دارد.
اگر جنین آن طور که باید رشد نکرده باشد و پزشک رشد نامناسب جنین را تشخیص دهد به این ترتیب درجاتی از ناهنجاری قلبی در پی این رشد ناقص ممکن است به وجود آید. از این رو در چنین شرایطی پزشک و ماما تصمیم به زایمان القایی می گیرند.
در مواردی که اینداکشن انتخابی پیشنهاد شده است. ممکن است محل زندگی فرد تا بیمارستان دور باشد و پزشک در به موقع رسیدن به محل نگران باشد. یا پزشک از شما بخواهد برنامه خود را با وی هماهنگ کنید. با این وجود درباره اینداکشن باید تجدید نظر نمایید. با توجه که این امر ممکن است با خطراتی همراه باشد جز در موارد ضروری و تحت توصیه پزشک اینداکشن نباید در زنان صورت گیرد.
در مواقعی که آزمایشات نشان دهد جفت کارایی خود را از دست داده یا مایع آمنیوتیک بسیار کم شده یا رشد جنین دچار اختلال شده است ، پزشک اینداکشن را انجام داده تا جنین را از خطر نجات دهد.
۵. مادر سابقه مرده زایی داشته باشد.
در مادرانی که قبلا مرده زایی داشته و به نوعی نوزاد مرده به دنیا آورده اند، ممکن است پزشک بسته به شرایط مادر یا جنین اینداکشن را توصیه نماید.
۶. روند زایمان طولانی شود.
روند زایمان از آغاز دردها تا خارج شدن نوزاد از رحم به طور طبیعی بین ۱۲- ۱۸ ساعت طول می کشد. در مواردی به دلایلی مانند بزرگ بودن جنین، کوچک بودن کانال زایمان، ضعیف بودن انقباض های رحمی بعد از ۲۰ ساعت از آغاز دردها، جنین خارج نمی شود و زایمان انجام نمی شود. با طولانی شدن این پروسه پزشک اینداکشن را انجام و جنین را به دنیا می آورد.
دقت داشته باشید اگر در بارداری خود هیچ کدام از مشکلات ذکر شده را مشاهده نمی کنید به القای وضع حمل قبل از ۳۹ هفته نیاز نیست. گاهی اوقات مادر باردار با اولین درد به بیمارستان مراجعه نموده و تصور می کند که زمان زایمان وی فرا رسید است . اگر تایم زایمان هم نباشد به دلیل شرایط و جو بیمارستان از پزشک اینداکشن را درخواست می کند.
در حالی که با کمی صبوری ، می توانند زایمان را در موعد مناسب و به صورت طبیعی داشته باشند. به این ترتیب توجه کنید که زودتر از موعد به بیمارستان مراجعه نکرده و دردهای واقعی زایمان را دقیقا بشناسید. دردهای زایمان یک ریتم ثابت داشته و هر دردی درد زایمان نیست. این موضوع را به صورت دقیقتر می توانید از مامای همراه خود بپرسید.
قابل ذکر است در موارد زیر پزشک اینداکشن را انجام نمی دهد.
- فرد قبل از این زایمان یک سزارین داشته که شامل جراحی بزرگ یا برش کلاسیک بوده است.
- مشاهده جفت سر راهی یا دهانه رحم توسط جفت پوشیده شده باشد.
- جنین در وضعیت درستی قرار نگرفته و به اصطلاح به پهلو یا پا قرار گرفته است.
القای وضع حمل چطور انجام می شود؟
وقتی تشخیص داده شد که مادر باردار به زایمان القایی نیاز دارد. پزشک دهانه رحم را بررسی کرده و برای انجام زایمان باید دهانه رحم باز و نازک باشد. در صورت عدم مشاهده این مورد پزشک با روش هایی به باز کردن رحم اقدام می کند. به عبارتی پزشک متخصص یا ماماها با چندین روش می توانند اینداکشن را انجام دهند. از جمله:
استفاده از هورمون یا دارو
در بیمارستان، پزشک هورمون هایی به اسم پروستاگلاندین را جهت باز شدن دهانه رحم و تحریک انقباضات تجویز می کند. اگر قبلا سزارین نموده باشید، به خاطر افزایش ریسک پارگی رحم این روش استفاده نمی شود.
هورمون اکسی توسین نیز به طور طبیعی در بدن وجود داشته و هنگام زایمان با ترشح آن دهانه رحم برای زایمان باز می شود. وقتی بدن در فاز زایمان نباشد و قرار شده اینداکشن صورت گیرد پزشک می تواند به تزریق هورمون اکسی توسین بپردازد.
داروی پیتوسین نیز می تواند سبب شروع انقباضات رحمی شود. این دارو در بیمارستان و به صورت وریدی به بیمار تزریق می شود. پزشک یا ماما از دوز پایین آن را شروع و وقتی انقباضات به میزان شدید و مداوم که مرحله به دنیا آمدن نوزاد است برسد به تدریج دوز آن را بیشتر می کنند.
روش استریپ پرده های چنینی
در این روش، ماما یا پزشک با استفاده از انگشت دارای دستکش در دهانه رحم کیسه آمنیوتیک را به آهستگی از دیواره رحم جدا کرده و این امر سبب می شود هورمون هایی آزاد شده و انقباضات رحمی را تحریک کنند. این فرایند احتمالا ناراحت کننده بوده و بعد از این کار باید به منزل رفته و منتظر انقباضات شدید باشید.
ممکن است لکه بینی و گرفتگی عضلات داشته باشید. تحقیقات انجام شده درباره چگونگی استریپ پرده جنینی اختلاف عقیده دارند. بسته به این موضوع و ناراحتی بعد از آن بهتر است قبل از انجام این کار درباره نکات مثبت و منفی آن با پزشک یا مامای همراه خود مشورت داشته باشید.
بالون کاتتر
روش دیگر برای اینداکشن اتساع مکانیکی یا استفاده از بالون کاتتر می باشد. پزشک در بیمارستان لوله ای نازک را طریق واژن به دهانه رحم می فرستد. بعد توسط آب بادکنک انتهای لوله را باد می کند. با اتساع بادکنک، دهانه رحم نیز گسترش پیدا می کند.
پاره نمودن کیسه آب
وقتی دردهای زایمان شروع شود ولی دهانه رحم به اندازه کافی باز نشده پزشک یا ماما با ابزاری کیسه آب را پاره نموده تا زایمان صورت گیرد.
برخی مادران باردار طی چند ساعت بعد از اینداکشن زایمان کرده و در برخی دیگر بین یک تا دو روز به طول می انجامد. اگر هیچ کدام از این روش ها در آغاز زایمان موثر واقع نشود و ادامه این مسیر مناسب نباشد احتمالا باید سزارین صورت گیرد به ویژه اگر کیسه آب نیز پاره شده باشد.
خطرات انجام اینداکش
به طور کلی اینداکشن فرایند ایمنی خواهد بود ولی ممکن است خطراتی را به همراه داشته باشد. از جمله این که اگر فرایند اینداکشن صورت گیرد، ممکن است نیاز باشد زمان بیشتری در بیمارستان بستری شوید. همچنین با بروز انقباضات شدید و بیشتر از حد طبیعی احتمالا به داروهای ضد درد بیشتر نیاز باشد.
و چنانچه بعد از یک یا دو روز پس از اینداکشن زایمان صورت نگیرد ، پاره شده کیسه آب می تواند احتمال بروز عفونت را به دنبال داشته باشد. در صورت بارداری سه قلویی یا بیشتر و ابتلا به تبخال تناسلی فعال هم نباید اینداکشن صورت گیرد.
در مجموع اینداکشن برای همه افراد بی خطر نبوده و همه کسانی که زایمان طبیعی برای آن ها خطر دارد، ممکن است اینداکشن هم با ریسک هایی همراه باشد.
در پایان شما می توانید برای آشنایی با علت درد قلب در بارداری و خطرات بارداری طولانی مدت روی لینک ها کلیک کنید.
منبع : آرگا
