به طور کلی دارچین ادویه ای است که از پوست داخلی درخت کوچک و همیشه سبز با نام سینامون که بوی مطبوعی نیز دارد گرفته می شود. دارچین در واقع یک آنتی بیوتیک طبیعی است و اغلب برای درمان سردرد مورد استفاده قرار می گیرد و همچنین می توان آن را یکی از طعم دهنده چای ایرانی دانست که ترکیب این دو برای رفع خستگی بسیار مورد استقبال قرار گرفته اند. در ادامه با روش کاشت دارچین و نکاتی در این زمینه آشنا می شوید.
آشنایی با چگونگی کاشت دارچین
بهتر است بدانید که دارچین ماده ای خوش عطر و خوش طعمی است که از قدیم الاایام توسط انسان کشف شده و مورد اسقبال قرار گرفته است. این ماده خوشبو در واقع بومی منطقه سریلانکا می باشد و از درخت دارچین به عمل می آید. دارچین درختی کوچک و همیشه سبز است که امروزه در کشور های هند و چین نیز مورد پرورش قرار می گیرد. ارتفاع این درخت بین ۱۰ الی ۱۵ متر است و برگ های آن به شکل تخم مرغ بوده و از ۷ الی ۱۸ سانتی متر طول برخوردار هستند. گل ها در خوشه ظاهر شده اند و رنگ متمایل به سبز دارند. میوه های آن بنفش و یک بذر درون خود دارند. جالب است بدانید که پس از گذشت دو سالی که از کاشت درخت گذشت آن را از نزدیک زمین قطع می کنند و در سال آینده شاخه هایی را که از کناره تنه اصلی رشد کرده بریده و پوسته آن را خارج می کنند و بلافاصله خشک خواهند کرد. سپس در قطعات بسیار ریز برش می دهند و آماده فروش می کنند. توجه داشته باشید که در اغلب منابع از پوست و اسانس دارچین به عنوان مواد دارویی یاد شده زیرا اسانس دارچین بسیار آرام بخش و ضد نفخ بوده و خاصیت ضد عفونت کنندگی شدید دارد. همچنین این اسانس به عنوان ضد قارچ، ضد ویروس، ضد باکتری و حتی بر علیه لارو ها و بسیاری از آفات مضر مورد استفاده قرار می گیرد. به طور کلی خواص دارچین بی شمار است و شما می توانید از این ماده دارویی در عرصه های مختلف استفاده نمایید.
دستورالعمل کاشت و پرورش گیاه دارچین:
توجه داشته باشید که روند کاشت دارچین و پرورش آن دارای دو روش کاملا متفاوت اعم از کشت مستقیم و کاشت رویشی می باشد و به همین منظور در ادامه سعی داریم به بیان هر کدام از روش ها به صورت مجزا بپردازیم:
کاشت مستقیم:
به طور کلی در این روش بذر های دارچین به صورت کپه ای در زمین اصلی مورد کشت قرار می گیرند و در واقع عمق کشت بذر بستگی به بافت و رطوبت خاک داشته و می تواند ۱۰ تا ۲۰ سانتی متر در نظر گرفته شود. پس از کاشت بایستی زمین را آبیاری نمود تا امکان جوانه زنی و رویش بذر ها فراهم گردد. توجه داشته باشید که در هر چاله ۱۵ الی ۲۰ بذر با کیفیت مناسب قرار می گیرند و سپس توسط خاک نرم پوشانده می شوند. در کشت مستقیم توصیه می شود که فاصله دو ردیف ۲.۱ متر و فاصله دو چاله بر روی ردیف نیز ۱ متر باشد. لازم است تا پس از کاشت بستر را آبیاری نمایید تا روند جوانه زنی و رویش بذر ها سریع تر انجام شود.
کاشت رویشی:
توجه داشته باشید که می توان دارچین را از طریق قلمه زنی نیز کشت نمود و برای انجام این روش بایستی قلمه را از ساقه هایی تهیه نمایید که حداقل دارای سه جوانه رویشی باشند. پس از تهیه چنین قلمه هایی می توان آن ها را درون آب قرار داد تا زمانی که گلدان ها آماده شوند. گلدانی مورد نظر بایستی قطر آن ۱۰ سانتی متر و ارتفاع آن حدود ۲۰ سانتی متر باشد و همچنین بایستی از زهکشی خوبی نیز برخوردار باشد. توصیه می شود که برای جلوگیری از کاهش رطوبت گلدان ها را در زیر سایبان قرار دهید و پس از گذشت چندین روز به منظور تقویت بوته ها بایستی گلدان ها را از زیر سایبان خارج نمایید. بهتر است بدانید که پس از گذشت ده الی دوازده ماه قلمه ها ریشه دار خواهند شد و آماده انتقال به زمین اصلی می باشند. به این نکته دقت داشته باشید که انتقال گیاه به زمین اصلی باید در زمان مناسب و هنگامی که هوا مرطوب و بارانی است انجام گیرد.
دستورالعمل برداشت محصول دارچین:
به طور کلی کشاورزان اغلب محصول اصلی دارچین را در فصول سرد سال برداشت می کنند و شاخه ها را از نزدیک سطح خاک قطع خواهند کرد. برای برداشت محصول در ابتدا بایستی شاخه ها به وسیله چاقو به صورت دایره وار تراشیده شده و پوست کنده شوند. پوسته های تراشیده شده به شکل استوانه ای بوده و پس از برداشت به مدت ۴ الی ۵ روز نگه داشته شد تا کامل خشک شوند.
هرس گیاه دارچین
به طور کلی این گیاهان نیازی به هرس زیادی ندارند، البته باید شاخه های آسیب دیده، مرده و یا بیمار را هرس کنید تا از سرایت بیماری به شاخه های سالم و تاثیرگذاری بر سلامت کلی گیاه جلوگیری شود.
برداشت دارچین
در اولین برداشت دارچین، ۲ تا ۳ سال بعد از کاشت گیاه و پس از آن هر دو سال بعد از آن برداشت انجام می گیرد به عبارت دیگر برای برداشت محصول باید صبر کنید تا گیاه دو ساله شود و زمانی که درخت قهوه ای شد، آماده برداشت است، شاخه های جداگانه را قطع کرده و یا کل درخت را از قسمت تنه برش بزنید (درختانی که در نزدیکی سطح زمین می رویند، اغلب شاخه های جدید تولید می کنند که تبدیل به یک درخت جدید خواهد شد.) پوست خارجی آن را تراشیده و تا وقتی که یک لایه زرد متمایل به نارنجی در زیر آن که در واقع همان دارچین است را مشاهده کنید، این کار را ادامه دهید، سپس نوار های این لایه از دارچین به وسیله یک چاقوی تیز جدا کنید.
در مرحله بعدی باید قسمت های برداشت شده از گیاه دارچین را در داخل منزلتان به مدت تقریبا یک هفته، خشک کنید، سپس لایه های خشک شده را حدود ۴ تا ۵ روز در سایه بگذارید، این لایه ها به طور طبیعی به حالت رول در می آیند و بعد می توانید این رول ها را آسیاب کرده و پودر دارچین را در ظرف در بسته در جای خشک و خنک نگهداری نمایید.
شرایط مورد نیاز برای پرورش بذر دارچین:
همانطور که می دانید تمامی گیاهان برای اینکه بتوانند روند رشد خود را به خوبی طی کنند نیاز به شرایطی دارند که شما بایستی آن را فراهم نمایید و به همین منظور در ادامه سعی داریم به بیان برخی از اصول لازم برای کاشت دارچین بپردازیم:
آبیاری:
توصیه می شود که برای آبیاری گیاه دارچین اجازه دهید عمق خاک حدود ۲ اینچ خشک شود و سپس اقدام به آبیاری نمایید و همچنین هنگام آبیاری بایستی منطقه را تا حداقل ۳۰ سانتی متر عمیق از پایه تنه خارج شده به منطفه بیرونی ریشه آبیاری نمایید.
کوددهی:
لازم است تا درختان دارچین را در طول دوران رویش هر چهار الی شش هفته از فصل بهار تا فصل پاییز با کود ۹.۳.۸ بارور نمایید زیرا استفاده از این کودها می تواند نقش موثری در افزایش سرعت رشد گیاه داشته باشد.
خاک:
بهتر است بدانید که اغلب استفاده از خاک سبک اعم از شنی، ماسه ای به همراه مقداری تقویت کننده های خاک مانند پرلیت و پیت ماس مطلوب است. همچنین توصیه می شود که به هیچ وجه بذور دارچین را در زمین های سنگی و صخره ای نکارید زیرا رویشی نخواهند داشت.
دما و رطوبت:
به طور کلی درخت دارچین برای رشد نیاز به هوای گرم و رطوبت زیاد دارد و به همین منظور دمای مطلوب برای رویش ایده آل دارچین بازه دمایی ۲۰ الی ۳۰ درجه سانتی گراد می باشد. همچنین عده ای از محققین دریافته اند که این گیاه در اقلیم هایی که میانگین دما ۲۷ درجه سانتی گراد باشد نیز به خوبی رشد خواهد کرد.
در صورت تمایل برای آشنایی با روش کاشت هل در گلدان و کاشت زنجبیل می توانید بر روی لینک های مربوطه کلیک کنید.
منبع : آرگا
