دوست یابی در کودکان به صورت های مختلفی شکل می گیرد. کودکان به علت نداشتن تجربه، تحت تاثیر رفتارهای زیادی قرار می گیرند. از این رو آموزش دوست یابی کودک، یکی از مهم ترین مهارت هایی است که والدین باید در مورد آن، آگاهی های لازم را داشته باشند.
آموزش دوست یابی کودک
یکی از مهم ترین مهارت های مورد نیاز کودک، برقراری ارتباط با دیگران است. کودک با داشتن این مهارت، علاوه بر اینکه در دوران تحصیل به مشکلی برخورد نمی کند، در اجتماع نیز راحت تر می تواند فعالیت کند. کودکان برای برقراری ارتباط با کودکان دیگر، مسائلی را در نظر می گیرند از جمله آن می توان به موثر بودن، اشاره کرد. کودک دوست دارد، دوستی که انتخاب می کند، او را خوشحال کند، قابل اعتماد باشد، با او همکاری داشته باشد و کودک را دوست بدارد، با وجود آن دوست، کودک احساس خوبی داشته باشد و در نهایت کودک به دنبال ویژگی های مشترک با طرف مقابل است. اگر کودک مدنظر برای دوستی، دارای این ویژگی ها باشد، کودک راحت تر می تواند با او ارتباط دوستانه برقرار کند.
کودک با یافتن دوست می تواند، چیزهای زیادی یاد بگیرد که به تنهایی ممکن است آن ها را یاد نگیرد. مثلا وقتی کودک در جمعی از دوستانش است، با آن ها بازی می کند، هر یک از کودکان رفتار متفاوتی دارند، و کودک برای استمرار در دوستی با آن ها، نیازمند است تا رفتارهایی را یاد بگیرد تا کودکان دیگر او را به عنوان دوست خود، بپزیرند. همچنین داشتن دوست، سلامت روانی کودک را تضمین می کند به طوری که در بزرگسالی، مشکلاتی از قبیل استرس و اضطراب را کاهش می دهد.
والدین یکی از مهم ترین و موثرترین الگو، در اموزش دوست یابی به کودک هستند. کودک رفتار والدش را در ارتباط با دیگران، زیر نظر دارد. بنابراین اگر والدین دارای ارتباط های دوستانه و صحیحی باشند، می توانند کمک موثری در برقراری ارتباط کودک در اجتماع، داشته باشند. کودکان دارای روحیه حساسی هستند و در حال کسب تجربه می باشند. به همین دلیل تجربه اولین ارتباط و دوست یابی آن ها تاثیر زیادی برای ارتباط کودک با دیگران دارد. بنابراین در ارتباط های اولیه کودک، والدین باید توجه بیشتری به او کنند و در دوست یابی های اولیه نظارت کنند، به این صورت که با دخالت در ارتباط کودک با دوستش، فضای دوستانه ایی بین آن ها برقرار کنند تا کودک از فضای دوستانه لذت ببرد.
روش هایی برای اینکه کودک بتواند دوست پیدا کند
همه کودکان از شنیدن قصه ها و داستان های جذاب لذت می برند و شخصیت های داستانی نیز به نوعی، الگوی کودک می شود. یکی از آموزش دوست یابی کودک این است که والدین قصه هایی با محتوای دوستی و مهربانی و درک احساسات دیگران، برای کودک بخوانند.
والدین در محیط خانواده می توانند بازی های با کودک انجام دهند که او نحوه تعامل و ایجاد ارتباط را آموزش ببیند. برای مثال والدین می توانند در قالب دوست، با کودک خود بازی کنند و در حین بازی رفتارهایی داشته باشند تا کودک روش دوست یافتن را یاد بگیرد. همچنین مهد کودک ها نیز، محیط های خوبی برای دوست یابی فرزندان هستند.
صحبت کردن با کودک در مورد تاثیر گذار بودنش در دوستی ها، می تواند حس خوبی به او دهد. والدین باید این حس را در کودک تقویت کنند و برای ارتباط موثرتر به او کمک کنند و مواقعی او را تشویق کنند و به او پاداش دهند.
کودکانی که سن پایین تری دارند، دارای انعطاف پذیری بیشتری هستند، و رفته رفته با بالاتر رفتن سن و نزدیک شدن به نوجوانی، انعطاف پذیری کمتر می شود، بنابراین والدین باید از کودکی به مهارت های دوست یابی کودک شان توجه بیشتری کنند.
نباید هایی که والدین باید بدانند
والدین بدانند که کودک نسبت به واکنش های آن ها در دوست یابی، بسیار دقیق است. به همین دلیل والدین نباید در جمع، با کودک طوری رفتار کنند که احساس خوبی نداشته باشد. گفتن عباراتی مانند: فرزندم خجالتی است، فرزندم همیشه همین رفتار را دارد و … علاوه بر اینکه تاثیر خوبی بر کودک ندارد،حتی می تواند تاثیر منفی داشته باشد و کودک آن گفته را در خود تثبیت کند.
والدین بدانند که نباید با روش های دوست یابی کودک خود، مخالفت کنند. ممکن است کودک ترجیح دهد تنها یک دوست داشته باشد، تا زمانی که کودک از این ارتباط احساس شادی دارد، نباید او را مجبور به ارتباط با چندین کودک کنیم.
آموزش دوست یابی کودک به عنوان یکی از مهم ترین مهارت ها بیان می شود که روانشناسان زیادی را وا داشته تا در این زمینه، کتاب های آموزشی زیادی را منتشر کنند.
منبع : آرگا