شبیه‌سازی ها نشان می دهند که رفتار الکترون ها، پروتون ها و نوترون های موجود در اوگانسون مشابه گازهای نجیب هم گروه آن نیست.
در عکس زیر که مربوط به بخشی از جدول تناوبی است ساختارهای الکترونیک زنون (بالا)، رادون (وسط) و اوگانسون (پائین) نشان داده شده است.
لایه های الکترونی تقریبا غیر قابل تشخیص هستند و یک نوع گاز الکترونی در اطراف هسته ایجاد می کنند. یعنی عملکرد این عنصر مشابه دیگر گازهای نجیب از جمله زنون یا نئون نیست. به‌گفته ی پیتر اسکردفگر، یکی از پژوهشگران دانشگاه ماسای نیوزلند:
بر اساس محاسبات کاغذی، این عنصر ساختاری مشابه دیگر عناصر گازهای نجیب دارد. اما در محاسبات خود پیش بینی می کنیم که اوگانسون کمابیش ساختار لایه ای خود را از دست بدهد و به ترکیبی از الکترون ها تبدیل شود.
همین پوشش یا حالت گازی خاص بر نوترون های یک هسته ی فوق سنگین هم تأثیر می گذارد؛ گرچه پروتون ها وضعیت لایه مانند را تا اندازه ای حفظ می کنند. در اینجا بحث فیزیک کوانتومی مطرح می شود؛ اما به طور کلی به نظر نمی رسد که اوگانسون مانند دیگر عناصر گروه خود باشد. برای مثال شکل حبابی خاص الکترون ها به معنی واکنش پذیری شیمیایی بیشتر نسبت به دیگر گازهای نجیب است. هم چنین ممکن است اتم های اوگانسون به جای دفع یکدیگر، در دمای اتاق در حالت جامد کنار هم جمع شوند.
به گفته ی اسکردفگر:
محاسبه تنها راه دستیابی به رفتار اوگانسون با ابزار موجود است و یافته های جذابی ارائه خواهد کرد.
منبع : آرگا
