افراد کمال گرا خود را در اختیار شکست و آشفتگی روانی قرار می دهند. آن ها به طور مداوم در حال تکرار ذهنی عیب های خود می باشند. آن ها مدام به این مساله فکر می کنند که شرایط می توانست چطور باشد. این افراد همیشه اضطراب قابل ملاحظه و حتی احساس شرم و گناهی را در مورد بی کفایتی و ناتوانی خود تجربه خواهند کرد.
توماس کورانو استاد دانشگاه Bath در این باره دست به انجام پژوهشی زدند. آن ها در این پژوهش در صدد پاسخ دهی به سوال مهم زیر برآمدند:
آیا کمالگرایی در میان دانشجویان آمریکایی، کانادایی و بریتانیایی در حال افزایش است؟
آن ها در این زمینه روی دانشجویان در حال تحصیل در دانشکده ها از سال 1989 تا 2016 تست کمال گرایی چند بعدی انجام دادند. حال بررسی این سوال ضروری است: آیا ابعاد کمال گرایی در طول زمان تغییر کردهاند؟ این پروژه بر روی 41641 دانشجوی آمریکایی، کانادایی و انگلیسی انجام شد.سطح کمال گرایی خویشتن مدار، کمال گرایی جامعه مدار و کمال گرایی دیگر مدار بین سال های 1989 تا 2016 به میزان آماری قابل توجهی افزایش پیدا کرده بود. آمارها نشان می داد نسل جدید جوانان از خود توقع بیشتری دارند. آن ها هم چنین تصور می کنند که دیگران نیز از آن ها و از دیگران توقع بیشتری دارند. در ادامه به معرفی نکات مهمی می پردازیم که به کم کردن تاثیر کمال گرایی کمک می کنند.
1.شکست، نشانه ی ضعف نیست
این افراد از این می ترسند که اگر کارها را به شیوه ای بی نقص انجام ندهند، برخی از ضعف ها و سستی های درونی آن ها آشکار خواهد شد. به همین دلیل است که افرادی با میزان کمال گرایی بالاتر، معمولا استرس زیادی را در زندگی روزانه خود دارند.
2.اهدافی سالم تر از بی عیب و نقص بودن هم وجود دارد
افرادی که خیلی کمال گرا هستند برای خود استانداردهای بیش از حد افراطی را تهیه می کنند. آن ها با این شیوه به استقبال شکست خوردن می روند. اگر هدف از وسواس به خرج دادن کمال باشد و هدف معقولی را به دنبال نداشته باشد لاجرم منجر به از کار افتادگی خواهد شد.
3.به اتمام رساندن از بی عیب و نقص انجام دادن بهتر است
در بیش تر مواقع افراد کمال گرا میل به پشت گوش انداختن کارها دارند زیرا این افراد نمی توانند شکست خوردن در اموری را ببینند که هنوز شروع نکرده اند. به این افراد کمک کنید تا قدم های کوچک اما قابل کنترل بردارند. شروع کردن به کار سخت ترین مرحله محسوب می شود.
منبع : آرگا