حیوان ولورین و آشنایی بیشتر با ویژگی های این حیوان

حیوان ولورین که همان راسوی بزرگ جثه نام دارد از خانواده راسویان بوده و از منطقه بومی آمریکای شمالی در شمال اوراسیا می باشد. این حیوان گوشتخوار درشت و نیرومند که شبیه به یک خرس کوچک است شکل ظاهری او مخلوطی از یک خرس و گورکن با خزی زبر و رنگی تیره می باشد. این حیوان در هر قسمت از بدن خود یک نوار کم رنگ دارد طول او تقریبا به ۱ متر و نیم و وزنش حدود ۲۸ کیلوگرم می رسد. نامش به زبان لاتین gulo به معنای دله یا حریص می باشد که خویشاوندان او را در ایران مثل: سمور و قاقم را دله می گویند. که دلیل لقب او به خاطر متابولیسم و سرعت در غذا خوردن دست به کشتار اضافه می زند. این حیوان از درندگی و جسارت بالایی برخوردار بوده که با طعمه های چندین بزرگ تر از خودش حمله می کند.

آشنایی با حیوان ولورین

ولورین جانوری است با ظاهری شبیه حیوان راسو و خرس و سگ که پاهای کوتاهی با پوزه ای کشیده و خز های بلندی دارد. در اطراف چشم ها و برروی پیشانی این حیوان خز های تیره رنگ نسبت به سایر نقاط بدن پوشیده شده که در طرف دیگر بدن این جانور خز های قهوه ای روشن و طلایی از نزدیکی شانه به سمت دم جانور کشیده شده است. ولورین ها از بزرگ ترین عضو خانواده راسو ها هستند که با این حال همچنان جثه بسیار بزرگی هم ندارند.

طول بدن این جانوران از ۷۰ تا ۹۰ سانتی متر متغیر بوده و دم آن به تنهایی ۲۰ سانتی متر طول دارد. وزن آن ها بین ۱۴ تا ۳۰ کیلوگرم می باشد که همه چیز خوارند مثل: گیاه و گوشت تغذیه می کنند. بیشترین خوردنی آن ها از قبیل؛ بز، سنجاب، گوزن و سایر جوندگان و پرندگان و میوه ها هست. با این که تمام چیز ها را می خورند ولی ترجیح بیشتر بر روی گوشت دارند که حاضرند برای گوشت مسافت طولانی را طی کنند. این جانوران روزانه تقریبا مسافت ۲۵ کیلومتر را برای پیدا کردن طعمه یافت می کنند که در طی راه اگر به حیوان مرده ای برخورد کنند از آن هم تغذیه خواهند کرد. آن ها می دانند که چگونه غذا های خود را ذخیره کنند از برف به عنوان یخچال استفاده کرده تا غذا تازه بماند. در هر صورتی شکار مناسبی پیدا نکردند و یا وضعیت جوی مناسب نبود می توانند از آن طعمه ذخیره استفاده نمایند.

وضعیت بقاء این جاندار

ولورین ها از نظر بقاء به هیچ وجه در خطر انقراض نیستند این ها در دسته کمترین نگرانی از لحاظ جانورانی هستند که قرار است از بهترین دسته برای حیوانات نشان دهند وضعیت بقای این جانور بسیار متعادل و پایدار است. با این که تعداد ولورین ها در برخی نقاط دنیا مثل اروپا رو به کمتر شدن است و این جانور در آن منطقه آسیب پذیر هستند. ولی با این وجود که در مقیاس بزرگ نگرانی خاصی در مورد نسل این حیوان وجود ندارد. بزرگ ترین تعهدی که در حال حاضر حیوان ولورین در معرض خطر قرار می دهد. تغییرات جوی آب و هواست تمایل آن ها بیشتر به طرف سرما بوده و نحوه غذا خوردنشان به همان منطقه سرد برنامه ریزی شده که می توان گفت در حالت کلی گرم شدن هوا می تواند آسیب زیادی به این نسل از جانوران وارد کند. بیشتر ولورین ها را می توانید در مناطق برفی و جنگلی سردسیر پیدا کنید که نسبتا محدوده زندگی وسیعی خواهند داشت.

سبک و روال عادات طبیعی

این حیوانات بسیار منزوی بوده و اغلب به صورت انفرادی زندگی می کنند که به هیچ وجه اجتماعی نیستند و قلمرو زندگی دارند. قلمرو ولورین ها در برخی نقاط وسعت زیادی دارد و بر روی آن قلمرو بسیار حساس بوده و آن ناحیه را با عطر خود نشانه گذاری و مشخص می کند. عادتی که دارند در طول روز استراحت کرده و شب ها به دنبال غذا و شکار می روند.

حقیقت هایی درباره حیوان ولورین

1. این جانداران از خانواده راسو ها، موش خرما، گورکن و سمور قرار می گیرند.
2. حیوان ولورین اغلب تا دوازده سال عمر می کند.
3. این حیوان سالانه ۲ تا ۳ بچه به دنیا می آورد که فرزندانش با چشمان بسته متولد شده و خز سفید رنگ دارند.
4. فرزندان آن ها برخی مواقع تا دو سال در کنار مادر می مانند.
5. در مواقعی که ولورین پنجه اش را بر روی سطحی قرار می دهد اندازه پنجه تا ۲برابر شده و این قابلیت آن ها را بهتر می تواند به راحتی به روی برف حرکت دهند.

منبع : آرگا