همان طور که می دانید خفاش جزء پستانداران می باشد. این نوع پستاندار تنها پستانداری است که قادر به پرواز کردن می باشد. نام علمی خفاش، Chiroptera است و معنای آن نیز«دست های بال مانند» می باشد.
همه چیز درباره زندگی خفاش ها
بال های خفاش با پرندگان دیگر متفاوت و به گونه ای دیگر طراحی شده است اما پوست بال های خفاش جنسی شبیه به چرم دارد. این پوست خاصیت ارتجاعی دارد و باعث می شود بال ها در طول استخوان های که دست و انگشت خفاش را حرکت می دهند، کشیده شود.
خفاش مانند بقیه پستانداران مو و دندان دارد و برای ادامه حیات بچه می زاید. یک خفاش ماده در هنگام به دنیا آوردن نوزاد خود، طوری قرار می گیرد که بتواند به طور عمودی از سرش آویزان بماند، بدین منظور که هنگام لحظه تولد بتواند بچه اش را با دم خود بگیرد.
بچه خفاش باید مدت طولانی توسط مادرش پرستاری و مراقبت شود. خفاشهای مادر، بچه هایشان را کنار خود نگه می دارند و برای حفاظت و نگه داری از بچه، بالهای خود را به دور آنها می پیچند. هنگام شب یک نوزاد خفاش به موهای تن مادر می چسبد و همراه با او می رود. وقتی وزن بچه خفاش سنگین شد، مادر به تنهایی به دنبال غذا می رود. این کار به مدت ۴ هفته ادامه می یابد تا خفاش جوان بتواند خود برای شکار دست به کار شود و به همراه مادر برای یافتن غذا به بیرون از محل زندگی برود.
خفاش در آب و هوای سرد، ممکن است در فصل پاییز و بهار کوچ کند. سرپناهی در غارها پیدا کند و به خواب زمستانی رود. در این مدت وزن خفاش افزایش می یابد و لایه ای از چربی به بدن آن افزوده می گردد. اگر خفاشی قبل از اتمام زمستان و آمدن بهار از خواب بیدار شود، به احتمال زیاد از گرسنگی خواهد مرد.
علت این امر را باید در متابولیسم بدن خفاش جست و جو کرد. متابولیسم بدن آنها به گونه ای است که وقتی بیدار می شوند، سریع ذخیره غذایی آنها مصرف می شود و به اتمام می رسد. ۷۵ درصد از خفاشها از حشرات و بی مهرگان دیگر تغذیه می کنند. تعداد حشرات و پشه هایی که یک خفاش روزانه می خورد، باور نکردنی است. یک خفاش می تواند هر شب ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ حشره بخورد. در نواحی گرمسیری، فقط تعداد کمی از خفاشها موفق به خوردن قورباغه، پرنده ای کوچک یا ماهی می شوند. بقیه آنها شهد گل می نوشند.
گرده گل ها را می خورند یا از میوه ها تغذیه می کنند. در نواحی گرم و مرطوب مرکزی و جنوبی آمریکا، نوعی از خفاش وجود دارد که از خون پستانداران و پرندگان تغذیه می کند. توجه داشته باشد که تنها یک نوع از خفاشها این گونه هستند.
خفاشها به طور معمول حیوانات کمرو و بی آزاری هستند. این مسئله در زندگی آن ها چنان مشهود است که دانشمندی رفتار آن ها را به «موش های بزرگ بالدار» تشبیه کرده است.
پرندگان بعد از پرواز در جایی فرود می آیند اما خفاشها به جایی آویزان می شوند. هنگام استراحت نیز بال هایشان را جمع می کنند و به دور خود می پیچند.
شگفتی های زندگی خفاش
تقریباً هیچ چیز از دید این موجودات پنهان نمی ماند. گوش های بزرگ آن ها، علائم منعکس شده را به خوبی می شوند. آن ها می توانند اشیایی را که به نازکی مو هستند تشخیص دهند. فناوری هیچ هواپیمای بی سروصدایی نمی تواند به پیچیدگی آن ها باشد. آن ها شب ها سریع و آهسته پایین می آیند، با چشمانشان حشرات خوابیده را در جای خود پیدا می کنند و با گوش های بزرگ می توانند صدای به هم خوردن آرواره های یک لارو پروانه را بشنوند. این حیوانات در تاریک ترین شب ها، حواس خود را فعال می کنند. صدای خفاش، از طریق بینی با بسامد بالا و شدت کم به وسیله انقباض ماهیچه های حلق ایجاد می شود. زمانی که امواج صدا با صید برخورد کرد، بازتاب را دریافت می کنند. این بازتاب با گوش آن ها گرفته می شود.
خفاش برای شکار و پرواز از چشم خود استفاده نمی کند. این موجودات به وسیله فرستادن امواج و دریافت آنها، موانع را مانند یک رادار شناسایی و تشخیص می دهند. یعنی امواج«ماوراء الصوت» را به وسیله ی یک فرستنده قوی به فضا می فرستند. این امواج همه جا پیش می روند. وقتی به مانعی برخورد کنند، برمی گردند. به این ترتیب وجود هواپیمای دشمن را تشخیص خواهند داد. خفاش به طور معمول ۳۰ الی ۶۰ بار امواج ماوراء الصوت از خود بیرون می فرستد و بعد از انعکاس این امواج، غذا، راه و موانع خود را به خوبی تشخیص می دهد.
امیدواریم مطالب ارائه شده در زمینه زندگی خفاش ها مفید و میسر واقع شده باشد و از خواندن آن لذت برده باشید. برای مطالعه دیگر مطالب از این دست به بخش دانستنی های علمی مجله آرگا مراجعه نمایید.
منبع : آرگا