خواص گل آلاله و دستورالعمل مصرف آن

به طور کلی گل آلاله از دسته گیاهان زینتی بسیار محبوب در باغ ها می باشد که به صورت گسترده ای در نقاط مختلف جهان کشت خواهد شد. البته که گل آلاله علاوه بر زیبایی ظاهری دارای خواص دارویی بی شماری نیز می باشد که در بهبود سلامتی بدن بسیار موثر خواهد بود.

آشنایی با خواص گل آلاله

بهتر است بدانید که در واقع گل آلاله گونه ای گیاه چند ساله از جنس Ranunculus و تیره آلالگان می باشد که بومی مناطقی مختلفی از مدیترانه شرقی، جنوب شرقی اروپا، جنوب غربی آسیا و شمال شرقی آفریقا خواهد بود. آلاله را می توان یک گیاه زینتی و بسیار محبوب در فضای باغ ها دانست که امروزه به صورت گسترده در نقاط مختلفی از جهان کشت می شود.

این گیاه معمولا به صورت خودرو و در جنگل ها، مرداب ها، کنار نهرها، چشمه ها، حاشیه کشتزارها، جاده ها و در آب های کم عمق باتلاق رشد می کند و شامل گونه های مختلفی هم خواهد بود. در واقع تاکنون بیش از ۶۰۰ گونه مختلف از این گیاه در جهان شناخته شده که تقریبا ۶۰ گونه آن در کشور ما ایران یافت می شود و از این ۶۰ گونه تعدادی بوی ایران هستند و در دیگر مناطق جهان یافت نمی شوند.

گل های این گیاه اغلب به رنگ های زرد، قرمز، نارنجی و صورتی هستند و در طول فصل بهار مورد پرورش قرار می گیرند. توجه داشته باشید که گیاه آلاله به دلیل زیبایی فراوانی که دارد در بسیاری از کشور های جهان کشت می شود. البته از این نکته غافل نشوید که آلاله یک گیاه کاملا سمی بوده و تنها خشک شده آن برای مصارف دارویی کاربرد دارد. در ایران به ویژه در شهر کرمان گونه ای از این گیاه وجود دارد که سمی نبوده و اغلب برای مصارف درمانی مورد استفاده قرار می گیرد.

ترکیبات موجود در گیاه آلاله:

به طور کلی در ترکیبات مهم گیاه آلاله می توان به گلیکوزید رانونکولین اشاره کرد که در هنگام خرد شدن گیاه به پروتوآنمونین که ترکیبی فرار و سوزانده است تجزیه می شود. این ترکیب نیز فوری دوتایی(دیمر) خواهد شد به ترکیب آنمونین که غیر التهاب زا می باشد.

بهتر است بدانید که چنانچه گیاه خشک شده باشد توانایی تشکیل پروتوآنمونین را نخواهد داشت. در واقع ترکیبات موجود در این گیاه باعث ایجاد علائم سمیت التهابی شده و همچنین گفته شده که مصرف گیاه موجب ایجاد علامت های خواب آلودگی و خستگی در فرد می شود.

روش و دستورالعمل مصرف:

از آنجایی که گیاه آلاله کاملا سمی است برای مصارف خوراکی آن بایستی آلاله را به خوبی خشک کنید و سپس مورد استفاده قرار دهید. زیرا خشک کرد باعث می شود تا مقدار سم موجود در گیاه به طرز چشمگیری کاهش پیدا کند.

معمولا گل آلاله به دو صورت خوراکی و موضعی مورد استفاده عموم قرار می گیرد. به گونه ای که برای استفاده از آن به صورت خوراکی بایستی چندین برگ شده از آن را درون چای یا به تنهایی دم کنید و سپس بنوشید.

در مقابل با مصرف موضعی نیز بایستی مقدار ۲۰۰ گرم از برگ و گل ای خشک آن را پودر کنید و با مقداری آب یا روغن ترکیب نمایید و به صورت ضماد مورد استفاده قرار دهید.

خواص درمانی گل آلاله:

همانطور که متوجه شدید گل آلاله یک گیاه دارویی با خواص بی شمار می باشد که در ادامه سعی کرده ایم شما را با مهم ترین و کاربردی ترین خواص این گیاه آشنا نماییم:

به صراحت می توان گفت که مصرف ۲ گرم شیره گیاه آلاله درون یک لیتر آب رقیق شده می تواند در درمان تنگی نفس، بیماری سل، حالت زردی، خنازیر و زخم های مثانه بسیار موثر باشد.

در گذشته به منظور رفع تب های نوبه از این گیاه استفاده می شود به این صورت که له شده گیاه را بر روی مچ دست قرار می دادند. البته که این عمل برای کسانی که پوست حساس دارند و همچنین برای زنان و کودکان به هیچ وجه توصیه نمی شود.

مالیدن ترکیب پودر شاخ و برگ و گل آلاله با روغن زیتون و یا روغن کنجد برای رفع ناراحتی های پوستی مانند جرب بسیار مفید است.

دم کرده آلاله و یا چای این گیاه بسیار خوش بو و خوش طعم بوده و حرارت بالا را تا حد زیادی افرایش داده و همچنین شدت تعرق را نیز بالا خواهد برد. به همین خاطر موجب خروج سموم و برخی از مواد زائد به وسیله عرق از طریق پوست خواهد شد.

توصیه می شود که پانزده دقیقه پیش از مصرف داروهای خارج کننده سنگ های مثانه، کلیه و سنگ صفرا از دم کرده آلاله برای افزایش تاثیرگذاری داروها استفاده نمایید.

با این حال از این نکته غافل نشوید که به دلیل سمی بودن گیاه امروزه مانند گذشته چندان از گیاه آلاله به منظور خواص درمانی استفاده نمی شود.

عوارض ناشی از مصرف گیاه:

توجه داشته باشید که گیاه تازه اصولا سمی بوده و چنانچه حیوانات ان را در علوفه خود مصرف کنند موجب تومور دستگاه گوارش و ناراحتی گوارشی در آن ها می شود. حتی ممکن است اعمال گردش خون و دستگاه تنفسی نیز در آن ها مختلف شده و در مواردی با مرگ حیوان همراه باشد.

بهتر است بدانید که چنانچه گیاه آلاله به صورت خوراکی مصرف شود موجب تحریک شدید دستگاه گوارش شده و بزاق دهان را افزایش می دهد. همچنین باعث التهاب و حتی منجر به اسهال خونی می شود.

چنانچه این گیاه با سطح پوست دست تماس داشته باشد موجب بروز درماتیت، التهاب، حساسیت و قرمزی فراوان خواهد شد. به همین خاطر مصرف آن برای زنان باردار و مادران شیرده و البته کودکان ممنوع خواهد بود.

از این نکته غافل نشوید که محصولات طبیعی لزوما همیشه بی خطر نیستند و دوز، روش مصرف و حتی تداخل آن ها با دیگر مواد غذایی و حتی داروها بسیار حائز اهمیت خواهد بود. به همین خاطر اگر به بیماری خاصی مبتلا هستید و یا در شرایط خاصی به سر می برید حتما پیش از مصرف گیاهان دارویی با پزشکتان مشورت نمایید.

همچنین در ادامه نیز پیشنهاد می شود که با کلیک بر روی لینک های مقابل با مطالب خواص گیاه خولنجان و خواص گیاه جدوار نیز آشنا شوید.

منبع : آرگا