یکی از انواع بیماری های ژنتیکی که در آن رشد و تکامل جسمانی و عقلانی فرد دچار تاخیر و اختلال می گردد سندروم دان بوده که کودکان مبتلا به این بیماری مجموعه رفتارهای متنوعی از خود نشان می دهند و از شرایط خاصی برخوردار می باشند به همین دلیل نیاز است که والدین و اطرافیان برخورد مناسب و درستی با آن ها داشته باشند. از همین رو قصد داریم در این مطلب به جهت آگاهی شما عزیزان نحوه صحیح رفتار با کودکان سندرم داون را مورد بررسی قرار دهیم.
اصول و نحوه رفتار با کودکان سندرم داون
به طور کلی همه کودکان مراحل و روند رشد مشابهی دارند و در هر مرحله مهارت های مادرزادی و ویژگی های مختص به خود را بدست می آورند که با دیگری تفاوت دارد اما در رابطه با کودکان مبتلا به سندرم داون گستره رشد طبیعی آن ها دچار تغییر شده بنابراین آگاهی والدین نسبت به این نوع اختلال ژنتیکی و تغییرات ناشی از آن موجب می شود تا بهترین نوع عملکرد و رفتار با کودکان سندرم داون را داشته باشند.
سندرم در واقع به معنی مجموعه ای از نشانه ها و ویژگی های بیانگر وجود اختلالی خاص در شخص می باشد. در رابطه با سندرم داون این خصوصیات مشتمل بر یک نوع اختلال در کروموزوم های فرد مبتلا می باشد که سبب بروز بعضی خصوصیات ظاهری همچون زبان بزرگ، بینی کوچک، گردن کوتاه، شکاف های پلکی اریب، پل بینی صاف، قد کوتاه و … در فرد و اختلالات ذهنی و جسمی در او می گردد. چنین کودکانی برخی اوقات رفتارهایی همچون پرخاشگری، لجبازی، افسردگی، منزوی بودن و خودرایی را از خود بروز می دهند.
طریقه برخورد و مراقبت از این کودکان
در ادامه نکات و موارد مهمی از چگونگی برخورد و رفتار کردن با چنین کودکانی را در اختیار شما عزیزان قرار داده ایم.
عدم توجه به ناتوانی ها :
کودکانی که به این بیماری دچار هستند دارای یک سری توانایی و ضعف می باشند. تمامی اعمالی که یک کودک سالم قادر به انجام آن می باشد کودک مبتلا به سندرم داون نیز می تواند آن را انجام دهد ولی با سرعت عمل کمتری انجام داده و نیاز به مدت زمان زیادتری دارد. بنابراین نباید دائما بر روی ناتوانی های او تمرکز کنید و به آن ها توجه نمایید بلکه باید به او این امکان را بدهید تا توانایی های خود را به نمایش بگذارد.
امنیت کودک :
مسئله مهمی که در رابطه با این کودکان باید به آن توجه داشت ایمنی آن ها می باشد. این نکته اهمیت دارد که از قفل های مناسبی استفاده شود و آلارم درب منزل و برنامه ای که در مدرسه درباره نقش هر فرد در نظر گرفته شده در زمان خارج شدن از کلاس یا زمین بازی رعایت گردد. وجود یک زنگ به معنی تقاضای اجازه از خواهر و برادر برای بیرون رفتن می تواند زنگ هشدار دهنده ای برای کودک یا بزرگسال دچار سندرم داون برای بررسی کردن پیش از بیرون رفتن از خانه باشد.
حمایت های پزشکی :
سعی کنید تا جای امکان موقعیتی برای آن ها فراهم نمایید که حمایت کافی را در منزل و مدرسه کسب کنند. هر کودکی که مبتلا به سندرم داون بوده دارای خصوصیات مختص به خود می باشد. به همین خاطر برنامه های معین و خاصی برای کمک احتیاج دارد تا از کل توانایی هایش به بهترین نحو ممکن استفاده گردد.
یک پزشک کودکان یا مشاور مربوطه خوب جستجو نماید که کاملا مطمئن باشد و در کارش مهارت کافی داشته باشد. پزشک اطفال در واقع باید توانایی های برقرار کننده تعامل کامل و قدرتمندی داشته باشد و همینطور سابقه کار کردن با چنین کودکانی را داشته باشد این پزشک در حقیقت شما را راهنمایی می کند و هر چیزی که درباره حفظ سلامتی کودکتان به آن احتیاج دارید را به شما آموزش می دهد.
شناسایی توانایی ها و استعدادهای کودک :
چنین کودکانی می توانند زندگی مفید و پرتلاشی داشته باشند. خصوصیات شخصیتی و توانایی های آن ها دقیقا مشابه دیگر کودکان متنوع و گوناگون می باشد. آن ها احساسات و عواطف مختلفی همچون اضطراب، غرور، ناامیدی، نشاط و شادی و … را دارند.
اغلب این کودکان می توانند در برنامه های آموزشی عادی شرکت نمایند اما امکان دارد به آموزش زیادتری در توانایی هایی همچون خواندن و یا یادگیری ریاضیات داشته باشند. با هدایت و آموزش درست اغلب این کودکان می آموزند که چگونه بخوانند و بنویسند. در نتیجه قادر می باشند آموزش های تخصصی دیده و حتی شغل مناسب و مخصوصی دارا باشند و در دانشگاه تحصیل نمایند.
توجه به حمایت های تحصیلی :
تا جای امکان سعی کنید با مدرسه فرزند خود همکاری داشته باشید. بایستی با مشاوران مدرسه و مربی کودکتان همچون یک گروه همکاری و مشارکت نمایید تا اطمینان پیدا کنید که کودکتان پشتیبانی تحصیلی و معاشرتی کافی را بدست آورد.
در جایگاه فردی که کودک یا عزیزی دارد که مبتلا به سندرم داون می باشد می توانید به افراد دیگر رفتار و برخورد صحیح با آن ها را یاد بدهید. در واقع با انجام بازی و سرگرمی و وقت گذاری با کودک مبتلا به سندرم داون به سایرین می آموزید که چگونه با چنین کودکانی رفتار نمایند. به طور مثال باید همچون دیگر کودکان با آن ها با محبت و احترام برخورد نمایند.
آموزش دوست یابی به کودک :
مشارکت در تعاملات اجتماعی و روابط با دیگران برای کودکانی که به سندرم داون ابتلا دارند امری مفید و تاثیرگذار می باشد. یافتن دوست برای اغلب کودکان کار سختی می باشد. بچه هایی که شرایط ویژه ای دارند به همان اندازه با مشکلات زیادتری درگیر می باشند. در رابطه با رفتارهای دوستانه و غیر دوستانه با آن ها حرف بزنید و برای آن ها خصوصیات یک دوست خوب را شرح دهید.
در این مطلب تمامی نکات مهم و نحوه برخورد درست و رفتار با کودکان سندرم داون را شرح دادیم که امیدواریم مورد پسندتان قرار گرفته باشد و نهایت استفاده را از آن برده باشید. جهت مطالعه دیگر مطالب تربیتی در رابطه با کودکان همچون رفتار با پرخاشگری کودکان و درمان لجبازی کودکان می توانید از این مطالب دیدن نمایید.
منبع : آرگا
