به طور کلی کهکشان آندرومدا در حال حاضر با سرعتی در حدود ۱۱۰ کیلومتر در ثانیه در حال نزدیک شدن کهکشان راه شیری می باشد که به همین خاطر می توان آن را یکی از معدود ترین کهکشان های انتقال به آبی دانست. همچنین که انتظار می رود این دو کهکشان در حدود ۵.۴ میلیارد سال دیگر با یکدیگر برخورد می کنند و پی اتفاقاتی با یکدیگر ادغام خواهند شد.
آشنایی با کهکشان آندرومدا
بهتر است بدانید که کهکشان آندرومدا در واقع امراء المسلسله یا کهکشان زن برزنجیر یک کهکشان مارپیچی در صورت فلکی آندرومدا می باشد که تقریبا حدود ۲.۵ میلیون سال نوری از کهکشان راه شیری فاصله دارد. با وجود اینکه این کهکشان مارپیچی نزدیک ترین کهکشان به راه شیری است اما به تازگی ثابت شده که اینگونه نیست زیرا آندرومدا بزرگ ترین کهکشان از گروه کهکشانی محلی محسوب می شود ک شامل راه شیری، سه تکه، آندرومدا و ۳۰ کهکشان کوچک تر است. این کهکشان معمولا به شکل دیسک های مسطح از ستاره ها دیده می شود البته که این مشاهده کامل نیست و بسیاری از کهکشان ها با یک پوشش بزرگ شامل گاز و پلاسما احاطه شده اند که هزاران یا حتی میلیون ها سال نوری گسترش یافته اند اما با این حال رویت این ساختار ها بسیار دشوار خواهد بود زیرا مولکول های سازنده ی آن بسیار پراکنده بوده و تایش زیادی ندارند. امروزه برای مشاهده این هاله عظیم منجمان نوری اجرام بسیار دور از جمله ۴۳ اختروش را تجزیه و تحلیل و فیلتر کرده اند که به همین خاطر می توان اختروش را منبع خوبی برای انجام این کار دانست زیرا که بسیار پرنور است. اختروش یا کوازار در واقع یک هسته فعال به شدت نورانی و دوردست بوده که وابستگی زیادی به یک کهکشان جوان دارد.
توجه داشته باشید که آندرومدا نزدیک ترین کهکشان به راه شیری می باشد که دانشمندان برای بررسی هاله آن از ۴۳ اختروش پراکنده شده در اطرافش استفاده کرده اند. به طور کلی بر اساس این یافته ها هاله آندرومدا وارد محدوده ی هاله کهکشان راه شیری شده است. این هاله در واقع دارای عناصر بسیار سنگینی می باشد که اغلب در انفجار های ابرنواختر ها وجود دارد و بررسی آن می تواند به دانشمندان در درک موضوعات مختلفی اعم از شکل گیری ستاره ها در آینده و همچنین ارائه سر نخ هایی از گذشته و آینده کهکشان کمک کند.
یکی از محققان ارشد تحقیق با نام نیکولاس لنز می گوید ما دریافته ایم که پوسته درونی آن تا حدود نیم میلیون سال نوری بسیار پویاتر و پیچیده تر است اما پوسته بیرونی گرم تر و دارای شکلی کاملا صاف می باشد. این اختلال می تواند ناشی از تاثیر فعالیت ابرنواختر ها در صفحه کهکشان باشد که مستقیما بر روی هاله داخلی تاثیر می گذارد. بسیاری از محققان دریافته اند که لایه های بیرونی آندرومدا بسیار بیشتر از آنچه که قبلا شناخته شده بود هستند. این هاله ها معمولا به اندازه ۱.۳ میلیون سال نوری از آندرومدا امتداد دارد و در برخی از جهات این هاله تا ۲ میلیون سال نوری نیز امتداد خواهد داشت.
جالب است بدانید که هاله آندرومدا در حال حاظر شروع به فشار آوردن به کهکشان راه شیری کرده است که انتظار می رود این دو کهکشان در طی حدود ۴ میلیارد سال دیگر با یکدیگر برخورد کنند و با هم ادغام شوند و به نظر می رسد این روند در مراحل اولیه خود به سر می برد زیرا این دو کهکشان با سرعتی حدود ۲۲۸۰۰۰ کیلومتر در ساعت به یکدیگر نزدیک می شوند و در نهایت این نزدیکی به یک برخورد عظیم می انجامد.
توجه داشته باشید که نکته جالب این است که پس از این برخورد کهکشان ها به احتمال زیاد زمین زنده خواهد ماند زیرا کهکشان ها بیشتر از فضای خالی تشکیل شده اند و به همین خاطر ساکنان آنده زمین برای سالیان طولانی می توانند شاهد نمایش جذابی در پهنه آسمان باشند چون این برخورد آنی و به صورت لحظه نیست بلکه طی آن دو کهکشان در طول چندین میلیارد سال با یکدیگر گره خواهند خورد تا اینکه سیاه چاله های مرکزی هر دو کهکشان به اندازه کافی به یکدیگر نزدیک شوند و در نهایت با هم ادغام شوند. پس از این برخورد بزرگ و ادغام زمین و در واقع کل منظومه شمسی در یک کهکشان جدید با شرایطی متفاوت قرار خواهد گرفت که یک کهکشان بیضوی خواهد بود. البته که در این محاسبات بایستی عمر خورشید را نیز به حساب بیاورید زیرا اگر خورشید در مرحله غول سرخ در حدود ۵ میلیارد سال آینده سیاره زمین را نبلعد آنگاه ساکنان احتمالی زمین می توانند شاهد آسمان بسیار روشن تری در طول شب نسبت به اکنون باشند.
توجه داشته باشید که در واقع کهکشان آندرومدا مکانی با سیاهچاله های فراوان است که اغلب گمان می رفت در کهکشان آندرومدا ۹ سیاهچاله وجود دارد اما پس از اکتشافات جدید و کشف کردن ۲۶ ساهچاله جدید اعلام شد که این کهکشان دارای ۳۶ ساهچاله می باشد. بهتر است بدانید که سیاهچاله های کشف شده دارای جرمی حدود ۵ الی ۱۰ برابر خورشید هستند و حدود ۷ سیاهچاله در فاصله ۱۰۰ سال نوری از مرکز کهکشان واقع شده اند که به همین خاطر ما نباید انتظار داشته باشیم که تمامی سیاهچاله های را در مرکز کهکشان ببینیم.
اما از آنجایی که به مرور زمان سیاهچاله های جدیدی در این کهکشان کشف می شوند انتظار می رود باز هم سیاهچاله های جدیدی کشف شوند. در سال ۲۰۱۷ دانشمندان دو ابر ساهچاله کلان جرم را کشف کردند که نزدیک ترین زوج مداری کشف شده تاکنون هستند و در واقع این دو سیاهچاله می توانند در فاصله زمانی کمتر از ۳۵۰ سال دیگر به یکدیگر برخورد کنند و بسیار فاجعه بار باشند که برخورد این دو سیاهچاله می تواند موجب ادغام آن دو و تشکیل سیاهچاله ای بزرگ تر شود. در حال حاضر می توان گفت که این دو ابر سیاهچاله فاصله ای چند صد برابر زمین تا خورشید دارند و به طور دقیق تر حدود ۰.۰۱ سال نوری، ستاره شناس بزرگی به نام ادوین هابل ستاره های متغیر قیفاوسی را در این کهکشان کشف کرد که این نوع از ستاره ها از روشن تا کم نور متغیر هستند و از این رو برای مطالعات ستاره شناسی مورد توجه قرار گرفته اند و برای مثال می توان از آن ها برای اندازه گیری فاصله ها استفاده کرد.
منبع : آرگا
