پرنده قو یکی از قشنگ ترین و با شکوه ترین پرندگان می باشد که از خانواده اردکیان است، قو دارای دو گونه سیاه و سفید می باشد. قو بزرگ ترین پرنده آبزی است که قادر به پرواز است این پرنده یکی از بی نظیر ترین پرندگان آبزی می باشد که زادگاه آن استرالیا و قاره آمریکا است قو یک پرنده مهاجر است که با تغییر فصل ها از مکان زندگی خود مهاجرت می کند. در ادامه با این مقاله همراه باشید.
خصوصیات ظاهری پرنده قو
پرنده قو از لحاظ بدنی بزرگ جثه ترین عضو خانواده اردکیان هستند و جزو بزرگ ترین پرندگانی که قادر به توانایی پرواز هستند به شمار می روند.
جثه قو ها گنگ، ترومپت زن و فریادکش می تواند به یک و نیم متر طول و پانزده کیلو گرم وزن برسد. طول بال های باز شده آنان نیز به سه متر می رسد. پرنده قو در مقایسه با غاز، پاهای بزرگ تر و گردن درازتری دارند.
پوشش پر روی بدن هر دو جنس نر و ماده یک شکل است، با این حال نر ها از لحاظ جثه و وزن بزرگتر از ماده ها هستند.
نژادهای قوی ساکن در نیمکره شمالی دارای پوشش پر کامل سفیدند ولی نژادهایی که در نیمکره جنوبی زندگی می کنند دارای پرهای مختلط سفید و سیاه بر بدن خود هستند.
پر های سفید در قوها به همراه نیازشان برای به زیر پوشش بردن قلمروشان برگشت پیدا کردند؛ چرا که قو هایی با پر سفید بیشتر می توانستند حضور فیزیکی خود را به نمایش بگذارند.
قو هایی با بیشترین حس قلمرو خواهی، در عین حال، بیشترین تولید صدا را نیز دارند که تاییدی بر این نگره است.
پرنده قو استرالیایی دارای پرهای کامل سیاه است به استثنای شاه پر هایشان که سفید رنگ هستند.
قوی گردن سیاه ساکن آمریکای جنوبی نیز دارای بدنی به رنگ سفید و گردنی سیاه رنگ است.
توضیحی از چرایی پدید آمدن پرهای سیاه در قو های سیاه و گردن سیاه می تواند این باشد که پر سیاه به کم شدن توجه بر روی آن ها در مناطقی که درشان زندگی می کند و نیز قو را در بالا بردن هیبت خود در هنگام دفاع از قلمرو یاری می رساند.
پاهای قو در حالت کلی به رنگ خاکستری است، به استثنای گونه قوی ساکن آمریکای جنوبی که پاهای صورتی دارد.
رنگ نوک نیز تغییر پذیر است؛ چهار نژاد قوی ساکن در بخش های نزدیک قطب شمال نوک های سیاه با اندکی رنگ زرد در نوک آن ها دیده می شود و دیگر گونه ها دارای نوک های قرمز و سیاه هستند.
با اینکه در حالت کلی پرندگان دندان ندارند، قوها در این باره استثنا شمرده می شوند. ردیف شیارهای کوچک روی منقار به آن ها توانایی گرفتن و خوردن جانوران آبزی ریز را می دهد.
دم پرنده قو نقش هدایت کننده هوایی آن ها را بازی می کند و در هنگام پرواز به کمکشان می آید.
شکل دوکی شکل دم باعث می شود که قو ها بتوانند تعادل خود را در هوا حفظ کرده و به سادگی در آن تغییر جهت دهند.
محل زندگی پرنده قو
قو در هر دو طرف خط استوا در سراسر نیمکره شمالی و جنوبی یافت می شود.
پرنده قو در نیمکره شمالی، معمولا رنگ سفید و منقار نارنجی دارد و قوی جنوبی، معمولا دارای ترکیبی از سیاه و سفید با منقار قرمز، نارنجی و یا سفید و سیاه است.
کشف شده که پرنده قو سیاه رنگ در استرالیا تنها با یک پا شنا می کند و پای دوم را بالای دم خودش جمع می کند.
این به قو کمک می کند تا زمانی که بر روی آب شنا می کند، برای به دست آوردن غذا و یا فرار از خطر، راحت تر و سریع تر تغییر جهت بدهند.
تولید مثل پرنده قو
اگر چه قوها برای تمام عمر همسر انتخاب نمی کنند، ولی معمولا بین یک زوج، پیوندی قوی ایجاد شده و آن ها چندین سال در کنار یکدیگر می مانند.
قو ها بر روی زمین از شاخه و برگ برای خود لانه می سازند و قوی ماده بین سه تا نه تخم می گذارد. بچه قو ها، بعد از یک دوره شکل گیری یک ماهه، سر از تخم در می آورند.
بچه قوها، پس از چند روز، اغلب همراه مادر خود در آب شنا کرده و برای حفاظت و گرم شدن در کنار او می مانند.
قوی مادر، با عصبانیت تمام از بچه های خود در برابر هر موجودی که نسبت به آن احساس خطر کند محافظت می کند.
رژیم غذایی پرنده قو
قو ها پرندگان همه چیز خواری هستند، اما یک رژیم غذایی بسیار گیاهی دارند.
قوها زمانی که در داخل آب هستند، پوشش گیاهی زیر آب، همانند جلبک دریایی و گیاهان آبزی زمانی را می خورند و زمانی که در خشکی هستند، مخلوطی از گیاهان و دانه ها را می خورند.
قوها همچنین هم در آب و هم در خشکی از حشرات تغذیه کرده و گاهی مواقع ماهی های کوچک را شکار می کنند.
انواع گونه های قو
- قوی گنگ
- قوی گردن سیاه
- قوی سیاه
- قوی کوچک
- قوی سوت زن
- قوی توندرا
- قوی فریاد کش
- قوی ترومپت
قوی گنگ
قوهای گنگ یکی از بزرگ ترین پرندگان آبزی قابل پرواز محسوب می شوند و دارای صدای کمتری نسبت به دیگر هم نژاد های خود می باشند.
علت نام گذاری این قو به نام گنگ نیز به همین دلیل است تنها صدایی که از این پرنده زیبا می توانید بشوید صدای خس خس و خرخر است که در زمان عصبانیت و جفت گیری بلندتر است.
قوهای گنگ یا قوی سفید دارای بدنی با طول تقریبی یک و نیم متر و بال هایی که در حالت باز به دو متر می رسد.
منقار این پرنده به رنگ صورتی کثیف است که بر روی آن زایده ای گوشتی وجود دارد به رنگ سیاه که تا انتهای خط چشم آن ها آمده است و به زیبایی آن ها افزوده است.
در بعضی از مناطق به قوی گنگ قوی سفید و یا قوی اشکی گفته می شود این نژاد از قو متعلق به اوراسیا می باشد که بعد ها با گذشت زمان به قاره آمریکا منتقل می شود.
قوی گنگ یا قوی سفید در سن یک سالگی بالغ می شوند و جفت گیری می کنند در فصل بهار تعداد هشت تا پانزده عدد تخم گذاشته و به مدت سی و شش روز تا چهل روز به روی تخم ها می خوابند.
قوی گنگ ماده نگه داشتن تخم هارا بر عهده دارد ولی در موارد ضروری قو نر در این امر همکاری می کند.
بعد از گذشت دوره جوجه کشی جوجه قو ها سر از تخم در می آورند آنها در ابتدا به رنگ خاکستری مایل به قهوه ای می باشند که در زیر شکم خود خالی از رنگ سفید دارند نو جوجه ها به رنگ سیاه است که بعد از گذشت زمان تمام این رنگ ها عوض می شود.
معرفی پرنده قو گردن سیاه
قوی گردن سیاه دارای سر و گردنی به رنگ سیاه است که در تضاد رنگی آشکار با بقیه بدن هستند.
رنگ آمیزی سفیدی به شکل ناحیه باریکی از انتهای نوک آغاز می شود و به بالای سر در پشت چشم ها می رسد؛ بعضی نمونه های این قو نیز حلقه ای سفید به دور چشم خود دارند.
در جلوی چشم ها و انتهای بینی زایده گوشتی صورتی رنگ و بزرگی وجود دارد. طول این پرنده صد و سیزده تا صد و سی و هفت سانتی متر و وزن آن میان چهارتا هفت کیلو گرم است. جنس نر آن معمولا بزرگتر از جنس ماده است.
قو های جوان به رنگ خاکستری روشن با منقار و پاهای مشکی می باشند و در سال های بعد رنگ بدن آن ها به رنگ سفید درمی آید.
قوی گردن سیاه کوچک ترین نوع قو در جهان است؛ همچنین تنها گونه ایی از قو است که رنگ بدن آن کامل سفید است و تنها رنگ گردنش سیاه است.
آن ها در آمریکای جنوبی و در زیر خط بیست و پنج درجه جنوبی زندگی می کنند. این ناحیه از جنوب شرقی برزیل آغاز می شود و آرژانتین و شیلی را در بر می گیرد و به جزایر فالکند می رسد.
تخمین های زده شده درباره جمعیت آن ها در این منطقه تعداد زیر صد هزار قو را نشان می دهند. جمعیت این گونه وضعیتی پایدار دارد و به دلیل آنکه جمعیت این پرنده در سال های گذشته به نسبت ثابت مانده و میزان زایش در وضعیت مطلوبی قرار دارد.
این گونه نوع از قو ها کم ترین نگرانی از انقراض را در وضعیت بقا دارد.
قو های گردن سیاه همانند دیگر قوها در هنگام احساس خطر برای خود یا جوجه هایشان رفتار تهاجمی به خود می گیرند و با باز کردن بال های خود و جیغ کشیدن های پیاپی؛ به دنبال مهاجم می روند.
آن ها در میان ماه های ژوئیه تا ژانویه تخم گذاری می کنند که ممکن است تا مارس و آوریل نیز به درازا بکشد.
با آن که زوجین از قلمرو خود دفاع می کنند؛ آشیانه ها ممکن است به صورت گروهی گذاشته شوند که نشان از رفتار اجتماعی ویژه در هنگام تخم گذاری و نگهداری از آن است.
در هر آشیانه چهار تا شش تخم وجود دارند و مادها برای سی و پنج روز روی آن ها می خوابند در حالی که نر ها از آشیانه به دقت پاسداری می کنند.
آشنایی با پرنده قو سیاه
پرنده قو از نوع سیاه یکی از زیبا ترین پرندگان بر روی کره خاکی محسوب می شوند که دارای جثه بزرگ اما ظریف و زیبا می باشند این قو که متعلق به قاره استرالیا است دارای بدنی به طول تقریبی صد و سی سانتی متر است و دارای گردنی بلند است.
قو سیاه فاقد هر زیر گونه می باشد و با قو های دیگر هیچ ارتباطی برقرار نمی کند.
به همین دلیل جوجه ای از ترکیب نژاد قو سیاه با دیگر نژاد قو سیاه با دیگر نژاد ها نمی توان یافت البته زمانی که بین قو سیاه و قو گنگ به اجبار جفت گیری شود جوجه ها اکثرا نابارور و عقیم می شوند.
قوهای سیاه دارای بدنی پوشیده از پرهای خاکستری مایل به سیاه هستند که این پرها در قسمت زیر بال ها به رنگ سفید می شود.
منقار قوی سیاه به رنگ قرمز است که روی آن خط های خراش مانند سفید رنگی نیز وجود دارد . چشمان قو سیاه نیز همانند منقار آن به رنگ قرمز درخشان می باشد که زیبایی این نژاد از قو را دو چندان کرده است.
قو سیاه نر حالتی تهاجمی و محافظ را دارد و نگهبان خوبی برای آشیانه و قلمرو خود مخصوصا در فصل تخم گذاری دارد.
در هر دوره قو ماده تعداد شش تا ده عدد تخم گذاشته و به مدت سی و شش روز بر روی آن ها می خوابد تا تخم ها به جوجه های زیبا تبدیل شوند.
یک سال و نیم طول می کشد تا جوجه ها به بلوغ جنسی برسند و برای خود جفت انتخاب کنند.
قوی توندرا
قوی توندرا از جمله قو هایی است که دارای پر تعداد ترین سنگواره های به جای مانده از دوران های پلیستوسن و هولوسن در مناطق آلاسکا تا کالیفرنیا و فلوریدا است.
این گونه از قو دارای دو زیر گونه سوت زن و کوچک است که هر دو در مناطق توندرایی آمریکای شمالی و مناطق شمالی و مرکزی کانادا زندگی می کند.
قو های سوت زن
قو های سوت زن دارای نوکی کوتاه و مانند نوک اردک است که به رنگ سیاه بوده و لکه ای زرد در قاعده آن دیده می شود.
بخش زرد رنگ نوک محدود به ناحیه کوچکی در جلوی چشم ها اغلب بالغ ها می شود که در قو های جوان تر وجود ندارند؛ سیاهی منقار نیز تا نزدیک چشم ادامه می یابد اما دور تا دور چشم را فرا نمی گیرد.
از لحاظ رنگ آمیزی بالغ ها و جوجه ها؛ این قو همانند دیگر گونه های قو است و همچنین تاکنون هیچ نمونه ای از لیوسیسم در آن ها گزارش نشده.
طول آن ها صد و بیست تا صد و پنجاه سانتی متر است و اندکی از قوی کوچک بزرگ ترند.
دلیل نام گذاری این پرنده قو به سوت زن این است که در هنگام مهاجرت با به هم زدن بال های نیرومند خود صدایی مانند سوت تولید می کند و کسایی که تا کیلومتر ها در اطراف باشند می توانند این صدا را آشکار بشنوند.
این گونه از قو همانندی بسیاری به قوی فریاد کش دارد ولی از لحاظ جثه کوچک تر است و در هنگام پرواز همانند غار پرواز می کند.
این پرنده ساق ها و پنجه های سیاهی دارد و همگی پر های بدن آن سفید هستند.
قو های سوت زن تولید صدا بسیار دارند و این شامل ارتباط صدایی پدر و مادر با فرزندان؛ نوای پیروزی و خوش آمد گویی به دیگر قوها در هنگام پرواز و پیش از آن می شود.
قو های سوت زن در مناطق توندرایی قطب شمال از شمال غربی کبک و شمال انتاریو و آلاسکا با بیشترین تراکم در دلتای رودخانه ها تخم گذاری می کنند.
در جزایر الوشن و چوکوتکا میان این قوها و قوی کوچک جفت گیری صورت می گیرد. در هنگامی جز فصل جفت گیری و تخم گذاری، این پرنده ها به مناطق جنوبی تر مهاجرت می کنند.
مناطق جنوبی ونکوور، ایالت واشینگتن، اورگن ، نوادا و یوتا در غرب ایالات متحده و کرانه های اقیانوس اطلس در نیو جرسی و کارولینای جنوبی در شرق از جمله مکان های اقامت گزینی این نوع پرنده از قو ها هستند.
جمعیت این قوها به تدریج در حال زیادتر شدن است و از دهه هزار و نهصد و پنجاه به این سو دو برابر شده است.
سر شماری های مربوط به تعداد قو های ساکن در شرق آمریکای شمالی در سال دو هزار میلادی عدد صد هزار قو را بر آورده می کنند.
معرفی پرنده قوی کوچک
قوی کوچک زیر گونه ای مستقل از قوی توندرا است و نام آن از توماس بیویک، پرنده شناس و نقاش انگلیسی، گرفته شده است.
این پرنده قو میان صد و پانزده تا صد و چهل سانتی متر طول دارد. از قو های دیگر کوچک تر است و گردن و منقاری کوتاه تر دارد.
لکه های بخش زرد منقار رقیق تر بوده و گسترش کمتری دارد.
پرنده قو بالغ همانند پرنده قو فریادکش است، با این تفاوت که زردی منقارش در قاعده، کم تر از قوی فریاد کش است و از قوی گنگ، به واسطه رنگ منقار و کوچکی جثه اش، متمایز است.
قو های کوچک گردنشان را راست نگه می دارند و صدایشان بسیار آرام است. پرنده قو نابالغ، همانند قوی فریاد کش است و منقارش صورتی مایل به بنفش، بی قاعده سیاه رنگ.
بال زدن آن ها از قو های گنگ سریع تر است و بیشتر همانند غاز ها پرواز می کنند.
صدا های بلندتر برای هشدار به مهاجمان، اعلام پیروزی؛ یا به منظور پیدا کردن جفت یا جوجه هایشان به کار می روند؛ صدا های کوتاه تر اما برای خوشامد گویی و تهدید پیش از حمله تولید می شوند.
این پرنده قو بومی مناطق شمالی روسیه از دلتای کانین تا دلتای لنا بوده و زمستان ها را در شمال ژاپن و جزایر انگلستان و شمال اروپا و ایرلند می گذارند.
قوی کوچک لانه خود را به گونه معمول در جزایر کوچک در مصب رودخانه ها و دریاچه ها و نزدیک آبگیر های توندرا می سازد.
به صورت مهاجر زمستانی در شمال ایران و اوکراین و همچنین غرب چین و شبه جزیره کره رفت و آمد می کند.
نخستین تولید مثل قوهای گنگ در دو تا چهار سالگی رخ می دهد و احتمال موفقیت در زایش با مدت در کنار هم بودن زوج؛ سن آن ها و اندازه بدنشان در ارتباط مستقیم است.
آن ها به طور معمول سه تا هفت تخم می گذارد و قوی ماده به تنهایی و برای بیست و نه تا سی وز بر روی آن ها می خوابد.
با آنکه تعدادی از جوجه ها توسط جانورانی چون روباه شکار می شوند؛ میزان بقای سالانه برای بالغ ها کمینه هشتاد و هفت درصد است. این پرنده از قو ها گاه تا بیست و هفت سال عمر می کنند.
آشنایی با پرنده قو فریاد کش
این پرنده صد و چهل تا صد و شصت و پنج سانتی متر طول دارد و از لحاظ جثه به اندازه قوی گنگ اما از لحاظ چهره همانند قوی کوچک است، با این تفاوت که گردن و منقارش بزرگ و زردی روی منقارش بیشتر است.
منقار این پرنده دارای قاعده زرد رنگ است و سر منقار به رنگ سیاه. این قو به علت نداشتن برآمدگی روی پیشانی به راحتی از گونه های دیگری چون قوی گنگ تشخیص پذیر است.
گردن را راست نگه می دارد و در پایین گردن خمیدگی ویژه ای دارد. آواز تولیدی توسط آن پر طنین تر از قوی کوچک است.
بدن اینن قو حالتی مربع شکل دارد. پروازش آرام و بی صداست، اما مانند قوی گنگ بال زدن محکمی دارد.
پرنده قو نابالغ و جوان، همانند قوی کوچک و نابالغ است با این تفاوت که سرو گردنش بزرگ تر است. در نخستین زمستان، بیشتر پرندگان بالغ اند.
پرنده قو بیشتر زندگی خود را صرف شنا کردن بر آب و پیدا کردن غذا می کند چرا که پاهایش توانایی نگه داشتن بدن برای زمان طولانی را ندارند.
این قو در کشور ها و مناطق ایسلند؛ نروژ، سوئد، فنلاند، روسیه، سیبری، کانادا، آلاسکا و نیز جزایر ژاپن و برخی از نواحی آسیای مرکزی زندگی می کند.
این نوع پرنده قو در زمستان به سوی مناطق جنوبی کوچ کرده و عازم مناطق غرب و مرکز اروپا و اطراف دریای سیاه، رشته کوه های آرال، دریای مازندران، انگلیس، شمال هند، چین و ژاپن می شوند.
قوهایی که در زمستان به اسکاتلند کوچ می کنند در حوالی ماه اکتبر بدین منطقه می رسند و در مدت زمانی که در ماه آوریل به سر می برند دوباره به ایسلند بر می گردند.
قو های فریاد کش در اسارت با قوهای گنگ، سوت زن، کوچک، و همچنین ترومپت زن جفت گیری می کنند و فرزندان دورگه پدید می آورند.
آن ها در حیات وحش نیز با قو های گنگ نیز آمیزش می کنند و در انگلستان و سوئد نمونه هایی از جفت شدن این دو گونه قو به همراه فرزند آوری مشاهده می شود در این نژاد از قو های زیبا و دوست داشتنی.
این قو ها در هر بار جفت گیری دو تا الی هفت تخم می گذارند. همانند دیگر قو ها، قوهای فریاد کش به شدت از قلمروشان دفاع می کنند و این حالت تا هنگامی که جوجه هایشان به سن جوانی برسند ادامه پیدا می کند.
آن ها در زمستان بیشتر اجتماعی می شوند اما در برابر قو های مزاحم و دیگر جانوران بالقوه مهاجم رفتار بسیار خشن و تهاجمی به خود می گیرند. در این هنگام یک یا هر دو قو از یک جفت به دنبال جاندار مهاجر می روند.
قوی ترومپت زن
این نوع قو، بزرگ ترین پرنده آبزی جهان است و وزن جنس نر آن به دوازده الی هفت و جنس پرنده قو ماده آن به ده کیلو گرم می رسد. اندازه تخم های این پرنده گاه به دوازده و شش سانتی متر می رسد.
نوک این پرنده همانند یک زاویه هندسی است و به دلیل وجود پرهای سیاه بر بخشی از صورت، این تصور القا می شود که تا چشم ادامه می یابد.
دو جنس نر و ماده شبیه هم هستند. رنگ پا ها سیاه است و در نمونه های لیوسیستی بالغ، فاصله میان چشم و نوک به رنگ زرد روشن یا زیتونی در می آید با پاهایی زرد.
این قو ها صدایی عمیق و شیپور مانند تولید می کنند که نام «ترومپت زن» از همان گرفته شده است.
صداهای تولیدی در شرایط گوناگون متفاوت است؛ فریادهای بلند با دهان باز هنگامی ادا می شود که قو رفتار پرخاشگرانه دارد و یا فریاد پیروزی به نمایش می گذارد، صداهای از بینی اما برای روابط میان یک جفت به کار می روند.
قوی ترومپت زن در مناطق شمالی، چمنزار و پارک های طبیعی سر تا سر کانادا و آمریکا، از جیمز بای تا رشته کوه های راکی و در جنوب از میسوری تا وایو مینگ، پراکندهاند.
در کانادا این پرنده در مناطق مرکزی آلبرتا، ساسکاچوان، مانیتوبا، و در طول سواحل جیمز بای انتاریو تا استان کبک زندگی می کند.
این پرنده قو در هنگام تخم گذاری به شدت از قلمرو شان پاسداری می کنند و در این هنگام به انسان ها نیز حمله می کنند.
آن ها در هر بار چهار تا شش تخم می گذارند و ماده، و بسیار کم تر نر، برای سی و دو تا سی و هشت روز روی تخم ها می خوابند.
پرنده قو در انقراض
امروزه به دلیل شکار بی رویه و از دست دادن محیط زندگی، قو ها جزو گونه های در خطر به حساب می روند.
آلودگی نیز یکی از دلایل عمده کاهش جمعیت قو هاست. برای سال های طولانی، انسان ها از قو ها برای گوشتشان نگهداری می کردند؛ ولی در حال حاضر احترام بیشتری برای نگهداری قو ها قائل شده و منابع غذایی قابل کنترل تری را نگهداری می کنند.
مهاجرت پرنده قو
پرنده قو به گونه معمول در نواحی معتدل زمین زندگی می کنند و به ندرت در مناطق گرمسیری پیدا می شوند.
چهار نژاد قو در نیمکره شمالی، یک نژاد در استرالیا و نیوزلند و یک نژاد در آمریکا جنوبی یافت می شوند.
قو ها در بخش های گرمسیری آسیا، آمریکای مرکزی و بخش های شمالی آمریکا ی جنوبی و نیز کل آفریقا دیده نمی شوند.
در میان نژادهای این پرنده چندین نژاد مهاجر هستند.
قوی گنگ در اروپای غربی مهاجرت پاره ای دارد حال آن که مهاجرت کامل خود را میان اروپای شرقی و آسیا انجام می دهد. قوهای فریاد زن و توندرا نیز مهاجرت کننده هستند.
همچنین قوی سیاه مهاجرت خود را در میان گرم شدن هوا منطقه را به سوی عرض های بالاتر ترک می کنند.
در کل سه گونه قوی سوت زن، کوچک، و گنگ به مناطق شمالی و مرکزی ایران و خاورمیانه مهاجرت می کنند.
قو ها همچنین به عنوان پرندگان آبزی در بسیاری از باغ ها و باغ وحش های سراسر جهان نگهداری می شوند.
در ایران باغ پرندگان شهر اصفهان از جمله مکان هایی است که دو گونه قوی گنگ و سیاه را در خود جای داده است.
زمان و مکان گذشته در زندگی قو ها نقش مهمی بازی می کنند.
هر بهار، زوج های جوجه زا به همان محلی باز می گردند که پیشتر در آن آشیانه داشتند و هر پاییز همان مسیر مهاجرتی را می پیمایند که به همان مکان های گذران زمستانی پیشین منتهی می شد.
با این کار آن ها از دانش و آگاهی که نسبت به راه ها و مراکز تغذیه توسط نسل های گوناگون خودشان و دیگر قو ها پیشین به دست آمده، بهره می برند.
با این حال قو ها ممکن است همواره به یک مکان ویژه بازنگردند و بسته به میزان غذا و شرایط آب و هوایی به مناطق دور و نزدیک آن مهاجرت کنند.
منبع : آرگا
