با نحوه شکل گیری ستاره دنباله دار و چند ستاره دنباله دار معروف آشنا شوید

این چرخش سریع از ریختن تمام مواد به درون هسته جلوگیری کرد. از طرفی ابر و مواد موجود در آن به شکل یک صفحه تخت متراکم شد. این دما همچنان بالا رفت تا جایی که همجوشی هسته ای آغاز شد و خورشید پدید آمد. با وجود این هم جوشی، مناطق خارجی صفحه کاملاً سرد بود. به علت پایین بودن دما، دانه های یخ تشکیل شدند و از تجمع این دانه ها، توده های یخ با ابعاد کیلومتری شکل گرفتند. پهنای این ستاره فقط چند کیلومتر است اما طولانی است.

ساختار ستاره دنباله دار

هسته: کوه یخی مرکزی است و قسمت مرکز در سر دنباله قرار دارد.

دنباله(دم): قسمت زیادی از غبارها و گازها منتشر شده از هسته، به صورت یک دم یا دنباله زیبا و حیرت انگیز به عقب دنباله دار رانده شده اند. در واقع زیبایی دنباله ها مربوط به دم آن هاست.

گیسو(کما): هاله ای از بخار، غبار و گازهای منتشر شده که اطراف هسته را در بر می گیرد. این بخش را در سر دنباله می توان یافت.

انواع دنباله

دو نوع دنباله وجود دارد. دنباله غبار: ذراتی به بزرگی ذرات موجود در دود هستند. این دم زمانی شکل می گیرد که یک باد خورشیدی مقداری ماده از کما جدا می کند. این ذرات بسیار کوچکند و با کوچکترین نیرویی جا به جا می شوند. در نتیجه این دنباله ها معمولاً پخش و خمیده هستند.

دنباله های گازی: این دنباله ها زمانی تشکیل می شوند که نور خورشیدی مقداری از مواد کما را یونیده می کند و سپس یک باد خورشیدی این مواد یونیده شده را از کما دور می کند. این دنباله ها معمولاً کشیده و باریک تر هستند. هر دوی این دنباله ها ممکن است تا میلیون ها کیلومتر در فضا پراکنده شوند.

وقتی دنباله دار از خورشید دور می شود، دم و کمای آن از بین می رود. در نتیجه مواد سرد و سخت درون هسته باقی می ماند. تحقیقات درباره دنباله هالی نشان می دهد که شبیه دنباله غبار بوده اما متشکل از سدیم خنثی است.

چند ستاره دنباله دار معروف

هالی

معروف ترین ستاره دنباله دار، ستاره هالی است که هر ۷۶ سال یک بار به خورشید نزدیک می شود و با چشم غیرمسلح دیده می شود. این ستاره برای اولین بار توسط ادموند هالی در سال ۱۷۰۵ کشف و ثبت شد. سال ۱۹۸۶ هالی به زمین نزدیک شد. پنج فضاپیما برای تحقیق به سمت آن فرستاده شد. نتیجه این تحقیقات مشخص کرد که هالی سیب زمینی شکل و با طولی معادل ۱۵ کیلومتر است. این ستاره حاوی ۱۵ درصد مونوکسید کربن و ۸۰ درصد آب یخ زده می باشد. رنگ کلی این دنباله دار به طرز باورنکردنی سیاه و تیره بود. البته سطحی که توسط محققان رویت شد همان غبار تیره در اطراف هسته یخ زده می باشد که این غبارها به دلیل نزدیک شدن به خورشید و منتشر شدن گازهای ناشی از در معرض بودن حرارت بالا شکل می گیرد.

شومیکرلوی ۹

یک ستاره  با دوره تناوب کوتاه است که توسط زوج کارولین شومیکرو دیوید لوی کشف شده است. زمانی که این ستاره به مشتری نزدیک شد، نیروهای جاذبه مشتری بخشی از آن را جدا کردند و این قطعات جدا شده در طی ۶ روز در ماه جولای ۱۹۹۴ به مشتری اصابت کرد. طوری که اشتعال حاصل از آن در اتمسفر مشتری از زمین قابل رویت بود. از شدت برخورد این این ستاره نیرویی برابر با انفجار ۶۰۰۰ گیگا تن T.N.T تخمین زده شد. این ستاره بعد از هالی معروف ترین ستاره است.

دنباله دار هال- پاپ

یک ستاره دوره ای است که به دور خورشید می گردد. برای اولین بار در ۲۳ جولای ۱۹۹۵ توسط دو ستاره شناس آماتور به نام آلن هال(نیومکزیکو) و توماس پاپ(آریزونا) کشف شد. این ستاره شعاعی به اندازه ۴۰ کیلومتر دارد و زمان گردش آن ۴/۱۱ ساعت است و آخرین بار در سال ۱۹۹۷ مشاهده شده است. دیدار بعدی آن سال ۴۳۷۷ خواهد بود. بنابراین دوره گردش آن ۴۳۸۰ سال است. این ستاره در حدود ۳۰ تا ۴۰ کیلومتری زمین تخمین زده شده است. همچنین به قدری روشن است که با چشم غیر مسلح دیده نمی شود. هسته بسیار بزرگ آن از گاز و گرد و غبار تشکیل شده است.

دنباله دار لینیر

ستاره ای  است که وقتی به خورشید نزدیک شد، از بین رفت. هسته منجمد این ستاره زمانی که از نزدیکی خورشید در جولای ۲۰۰۰ عبور کرد، تجزیه شد. گرمای زیاد خورشید و از بین رفتن این ستاره ناشی از نیروی جاذبه بود.