دسته ها
جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

با نحوه شکل گیری ستاره دنباله دار و چند ستاره دنباله دار معروف آشنا شوید

  • مرضیه نوروزیان
  • ۳۰ شهریور ۱۳۹۷
  • ۰

ستاره های دنباله دار اجرام آسمانی هستند که هر از گاهی در آسمان دیده می شوند. هر ستاره از مسیری طولانی و دنباله ای طویل شکل یافته است. در این مطلب قصد داریم ستاره دنباله دار و چند ستاره معروف را به شما معرفی کنیم.

ستاره دنباله دار، تشکیل شده از یخ و غبار است و پهنای آن حدود ۲۰ کیلومتر(۱۲ مایل) می باشد. زمانی که این ستاره به خورشید نزدیک می شود، هسته آن تبخیر شده و دنباله ای طولانی و سری درخشان تشکیل می شود.

ستاره دنباله دار و نحوه شکل گیری آن

بخش زیادی از ستاره های دنباله دار منظومه شمسی در نواحی دور دست آن قرار گرفته اند. با این وجود مدار بعضی از ستارگان از نزدیکی خورشید می گذرد. این مسئله باعث می شود که شب هنگام به خوبی در آسمان دیده شوند. تمام منظومه شمسی از جمله ستارگان حدود ۴.۵ میلیون سال پیش از خراب شدن توده گاز و ابر به وجود آمده اند. این توده ابتدا به آرامی می چرخید اما هر چه این رمبش ادامه پیدا کرد، چرخش سریع شد و دما بالا رفت. مانند اینکه یک اسکیت باز با بستن دستانش سریع تر می چرخد.

این چرخش سریع از ریختن تمام مواد به درون هسته جلوگیری کرد. از طرفی ابر و مواد موجود در آن به شکل یک صفحه تخت متراکم شد. این دما همچنان بالا رفت تا جایی که همجوشی هسته ای آغاز شد و خورشید پدید آمد. با وجود این هم جوشی، مناطق خارجی صفحه کاملاً سرد بود. به علت پایین بودن دما، دانه های یخ تشکیل شدند و از تجمع این دانه ها، توده های یخ با ابعاد کیلومتری شکل گرفتند. پهنای این ستاره فقط چند کیلومتر است اما طولانی است.

نزدیک شدن دنباله دار به خورشید

ساختار ستاره دنباله دار

هسته: کوه یخی مرکزی است و قسمت مرکز در سر دنباله قرار دارد.

دنباله(دم): قسمت زیادی از غبارها و گازها منتشر شده از هسته، به صورت یک دم یا دنباله زیبا و حیرت انگیز به عقب دنباله دار رانده شده اند. در واقع زیبایی دنباله ها مربوط به دم آن هاست.

گیسو(کما): هاله ای از بخار، غبار و گازهای منتشر شده که اطراف هسته را در بر می گیرد. این بخش را در سر دنباله می توان یافت.

  •  مبل و میز
  •  آرون گروپس

ساختار ستاره دنباله دار

انواع دنباله

دو نوع دنباله وجود دارد. دنباله غبار: ذراتی به بزرگی ذرات موجود در دود هستند. این دم زمانی شکل می گیرد که یک باد خورشیدی مقداری ماده از کما جدا می کند. این ذرات بسیار کوچکند و با کوچکترین نیرویی جا به جا می شوند. در نتیجه این دنباله ها معمولاً پخش و خمیده هستند.

دنباله های گازی: این دنباله ها زمانی تشکیل می شوند که نور خورشیدی مقداری از مواد کما را یونیده می کند و سپس یک باد خورشیدی این مواد یونیده شده را از کما دور می کند. این دنباله ها معمولاً کشیده و باریک تر هستند. هر دوی این دنباله ها ممکن است تا میلیون ها کیلومتر در فضا پراکنده شوند.

وقتی دنباله دار از خورشید دور می شود، دم و کمای آن از بین می رود. در نتیجه مواد سرد و سخت درون هسته باقی می ماند. تحقیقات درباره دنباله هالی نشان می دهد که شبیه دنباله غبار بوده اما متشکل از سدیم خنثی است.

چند ستاره دنباله دار معروف

هالی

معروف ترین ستاره دنباله دار، ستاره هالی است که هر ۷۶ سال یک بار به خورشید نزدیک می شود و با چشم غیرمسلح دیده می شود. این ستاره برای اولین بار توسط ادموند هالی در سال ۱۷۰۵ کشف و ثبت شد. سال ۱۹۸۶ هالی به زمین نزدیک شد. پنج فضاپیما برای تحقیق به سمت آن فرستاده شد. نتیجه این تحقیقات مشخص کرد که هالی سیب زمینی شکل و با طولی معادل ۱۵ کیلومتر است. این ستاره حاوی ۱۵ درصد مونوکسید کربن و ۸۰ درصد آب یخ زده می باشد. رنگ کلی این دنباله دار به طرز باورنکردنی سیاه و تیره بود. البته سطحی که توسط محققان رویت شد همان غبار تیره در اطراف هسته یخ زده می باشد که این غبارها به دلیل نزدیک شدن به خورشید و منتشر شدن گازهای ناشی از در معرض بودن حرارت بالا شکل می گیرد.

شومیکرلوی ۹

یک ستاره  با دوره تناوب کوتاه است که توسط زوج کارولین شومیکرو دیوید لوی کشف شده است. زمانی که این ستاره به مشتری نزدیک شد، نیروهای جاذبه مشتری بخشی از آن را جدا کردند و این قطعات جدا شده در طی ۶ روز در ماه جولای ۱۹۹۴ به مشتری اصابت کرد. طوری که اشتعال حاصل از آن در اتمسفر مشتری از زمین قابل رویت بود. از شدت برخورد این این ستاره نیرویی برابر با انفجار ۶۰۰۰ گیگا تن T.N.T تخمین زده شد. این ستاره بعد از هالی معروف ترین ستاره است.

انتشار گاز از ستاره

دنباله دار هال- پاپ

یک ستاره دوره ای است که به دور خورشید می گردد. برای اولین بار در ۲۳ جولای ۱۹۹۵ توسط دو ستاره شناس آماتور به نام آلن هال(نیومکزیکو) و توماس پاپ(آریزونا) کشف شد. این ستاره شعاعی به اندازه ۴۰ کیلومتر دارد و زمان گردش آن ۴/۱۱ ساعت است و آخرین بار در سال ۱۹۹۷ مشاهده شده است. دیدار بعدی آن سال ۴۳۷۷ خواهد بود. بنابراین دوره گردش آن ۴۳۸۰ سال است. این ستاره در حدود ۳۰ تا ۴۰ کیلومتری زمین تخمین زده شده است. همچنین به قدری روشن است که با چشم غیر مسلح دیده نمی شود. هسته بسیار بزرگ آن از گاز و گرد و غبار تشکیل شده است.

دنباله دار لینیر

ستاره ای  است که وقتی به خورشید نزدیک شد، از بین رفت. هسته منجمد این ستاره زمانی که از نزدیکی خورشید در جولای ۲۰۰۰ عبور کرد، تجزیه شد. گرمای زیاد خورشید و از بین رفتن این ستاره ناشی از نیروی جاذبه بود.

در پایان از همراهی شما بزرگوان با توضیحات ارائه شده در زمینه ستارهههای دنباله دار سپاس گذاریم و امیدواریم از خواندن مطالب گردآوری شده لذت برده باشید.

منبع : آرگا


مطالب مرتبط
مطالب داغ
همچنین ببینید
مشاهده دیدگاه های این مطلب
دیدگاه های مطلب
۰ دیدگاه برای این نوشته

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *