دسته ها
جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

نشانه های بیماری آبله میمونی، علت ایجاد و روش درمان این بیماری

  • حکیمه فهیمی
  • ۵ خرداد ۱۴۰۲
  • ۰

بیماری آبله میمونی یک بیماری نادر است که به علت عفونت ویروسی ایجاد می شود. اولین مورد مبتلا به آبله میمونی در جمهوری کنگو در سال ۱۹۷۰ به ثبت رسید. در این مطلب به علت و علائم این بیماری می پردازیم.

آبله میمونی بیماری مشترکی بین انسان و حیوان با علائمی شبیه بیماری آبله در گذشته می باشد. هر چند این علائم از لحاظ بالینی خفیف تر از آبله هستند. به تازگی این بیماری مورد توجه قرار گرفته است از این رو در ادامه مطلب به بررسی علت و علائم بیماری آبله میمونی خواهیم پرداخت.

علت و علائم بیماری آبله میمونی

بیماری آبله میمونی بیماری نادری است که در اثر عفونت با ویروس بروز می یابد. این ویروس از جنس اورتوپوکس ویروس می باشد. محققین این بیماری را اولین بار در سال ۱۹۵۸ در میمون های آزمایشگاهی شناسایی نمودند و اولین مورد مبتلای انسانی آن در سال ۱۹۷۰ در جمهوری کنگو اعلام شد.

به تازگی این بیماری بسیار مورد توجه کاربران فضای مجازی قرار گرفته و به نوعی دنیا را درگیر خود نموده است. آبله میمونی در کشورهای مختلف جهان شیوع پیدا کرده است. دانشمندان در تلاشند تا علت شیوع و بروز این ویروس را شناسایی نمایند. البته تاکنون شیوع این بیماری زیاد نبوده است.

قابل ذکر است این بیماری بین انسان و حیوان مشترک بوده و با علائمی شبیه بیماری آبله در گذشته همراه است. هر چند این علائم از لحاظ بالینی خفیف تر از آبله می باشند. با ریشه کن شدن آبله در ۱۹۸۰ و به دنبال آن توقف واکسیناسیون آبله، آبله میمونی به عنوان مهمترین اورتوپوکس ویروس برای سلامت عمومی نمایان شد.

آبله میمونی عمدتا در نواحی مرکز و غرب افریقا اغلب در جنگل های بارانی استوایی روی می دهد ولی به طور فزاینده ای در مناطق شهری هم شیوع یافته است. میزبان های حیوانی آن شامل طیف وسیعی از جوندگان و پستانداران غیر انسانی می باشند.

  •  آرون گروپس
  •  مبل و میز

به عبارت دیگر ویروس آبله میمونی از طریق حیوانات وحشی همچون جوندگان یا توسط افراد آلوده انتقال می یابد. گونه های حیوانی مختلفی مستعد بیماری آبله میمونی می باشند. این گونه شامل سنجاب های درختی، طنابی، موش های صحرایی، موش زمستان خواب، پستانداران غیر انسانی و دیگر گونه ها می باشند.

همچنان در مورد تاریخچه طبیعی آبله میمونی اطلاعات موثقی وجود ندارد و برای شناسایی منشا اصلی و شیوه گردش این ویروس در طبیعت به تحقیقات بیشتری نیاز است.

علائم آبله میمونی

از علائم اولیه ابتلا به آبله میمونی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • تب
  • بدن درد
  • سردرد
  • دردهای عضلانی

همچنین روی بدن مبتلایان به تدریج برجستگی های جوش مانندی ظاهر می شود که حالت تاول پیدا می کنند. داخل این جوش ها مایع سفید رنگی وجود دارد که در اثر ترکیدن می تواند عامل انتقال ویروس به سایرین شود. افراد مبتلا یا مشکوک به این بیماری بایستی خود را قرنطینه نمایند و از تماس با دیگران پرهیز کنند.

احتمال این که آبله میمونی با مواردی مانند تبخال یا آبله مرغان اشتباه گرفته شود نیز هست. ضمنا یکی از علائم جدید آبله میمونی، ضایعات منفرد است. این ضایعات کوچک و موضعی می توانند از ضایعات بی ضرر همچون زگیل تا ضایعات تهدید کننده زندگی فرد مانند ملانوم متغیر باشند.

بعضی افراد مبتلا به آبله میمونی درگیر تورم لوزه ها نیز شدند. قبل از این تورم لوزه ها به عنوان علائم این عارضه شناخته نشده بود و ممکن بود با سایر بیماری ها اشتباه گرفته شود.

جلوگیری از آبله میمونی

موارد ابتلای به این بیماری در حالی رو به ازدیاد است که سازمان جهانی بهداشت اخیرا به علت شیوع این بیماری در سطح جهانی وضعیت اضطراری اعلام نموده است. آبله میمونی به طور میانگین بین ۲-۴ هفته طول می کشد. دوره پنهان بیماری هم بعد از ابتلای فرد به ویروس حدود ۵-۲۱ روز می باشد.

عقیده بر این است با رعایت برخی نکات بهداشتی می توان خطر ابتلا به این عارضه را به میزان زیادی کاهش داد. از جمله شستشوی مرتب دست ها با آب و صابون یا مایع ضد عفونی کننده، اجتناب از مصرف گوشت های خوب پخته نشده، استفاده از تجهیزات حفاظتی هنگام پرستاری از فرد مبتلا به آبله میمونی، پرهیز از لمس گوشت حیوانات وحشی، فاصله گذاری با حیوانات وحشی و بیمار، عدم استفاده از وسایل افراد مشکوک به بیماری مذکور، پرهیز از تماس نزدیک با افراد مبتلا می تواند به میزان قابل توجهی خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد.

قابل ذکر است واکسن های آبله انسانی می تواند در برابر آبله میمونی نیز موثر باشد. این واکسن ها اگر مدت کمی بعد از در معرض ابتلا به ویروس آبله میمونی بودن تزریق شوند ممکن است از ابتلای فرد جلوگیری و یا بروز علائم را از بین ببرد. به خاطر داشته باشید ویروس آبله میمونی از طریق انسان، حیوان و یا مواد آلوده منتقل می شود.

همچنین از طریق پوست آسیب دیده، سیستم تنفسی یا غشاهای مخاطی نیز امکان ورود به بدن را دارد. انتقال از حیوان می تواند از طریق گاز گرفتن، چنگ انداختن، تماس مستقیم با مدفوع حیوانات، مصرف گوشت های شکاری و … روی دهد.

در صورت تمایل برای آشنایی با علت و  علائم آبله مرغان در کودکان و بزرگسالان و واکسن های پنج گانه جهت حفاظت از ۵ بیماری روی لینک ها کلیک کنید.

منبع : آرگا


مطالب مرتبط
مطالب داغ
همچنین ببینید
مشاهده دیدگاه های این مطلب
دیدگاه های مطلب
۰ دیدگاه برای این نوشته

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *