آنچه باید درباره ویزای شینگن بدانید

بعد از جنگ جهانی دوم کشورهای اتحادیه اروپا سعی کردند تا با اخذ قراردادی رفت و آمد به کشورهای دیگر را راحت تر کنند. در قرارداد ویزای شینگن که در تاریخ ۱۴ ژوئن سال ۱۳۸۵ اخذ شده است مجموعه ای از کشورهای لوکزامبورگ، فرانسه، بلژیک، هلند و آلمان غربی به عنوان منطقه شینگن در قرارداد در نظر گرفته شده اند. بر اساس این قرارداد این کشورها منطقه ای آزاد برای رفت و آمد کشورهای امضا کننده شینگن محسوب می شوند.

همه چیز درباره ویزای شینگن

با گذر زمان قرارداد شینگن دارای تغییراتی شد و بندهای مختلفی به این قرارداد پیوست زده شده است و در حال حاضر بسیاری از کشورهای دیگر در اتحادیه اروپا جزو این قرارداد محسوب می شوند و از آن بهره می گیرند.

در حال حاضر اعضای اصلی این قرارداد ۲۶ کشور می باشند که بلژیک، اتریش، دانمارک، استونی، آلمان، فنلاند، یونان، جمهوری چک، فرانسه، مجارستان، لهستان، ایتالیا، نروژ، لوکزامبورگ، ایسلند، هلند، لاتویا، مالت، لیتوانی، پرتغال، لیخنشتاین، اسلواکی، سوئد، اسلوونی، سوئیس و اسپانیا از جمله کشورهای ذکر شده در قرارداد می باشند.

مدارک مورد نیاز:

دریافت ویزای شینگن دارای مراحل و انواعی است که هر یک دارای شرایط هستند. اما برای دریافت این ویزا باید ابتدا به سفارت کشوری قصد سفر دارید مراجعه کرده و مدارک مربوطه را ارائه دهید.

مدارک مورد نیاز برای این کار ارائه فرم درخواست به طور کامل، گذرنامه اصلی، گذرنامه قبلی، مدارک شغلی و فیش حقوقی، عکس های پرسنلی، بیمه مسافرتی، رزرو هتل، بلیط هواپیما و در صورت نیاز سایر مدارک درخواستی می باشد.

انواع ویزا شینگن:

همانطور که بیان شد دریافت این ویزا دارای شرایطی است و بر حسب این شرایط شما می توانید از انواع این ویزا استفاده کنید.

۱- ویزای اتحادیه شینگن:

افرادی که از این نوع ویزا استفاده می کنند می توانند به مدت ۹۰ روز و با بازده زمانی ۱۸۰ روزه در این کشورها اقامت داشته باشند. در حقیقت استفاده از این ویزا به عنوان ویزای توریستی رایج است و افرادی که از این ویزا استفاده می کنند به دو دسته تقسیم می شوند.

ویزای نوع A:

در حقیقت استفاده از این نوع ویزای شینگن مربوط به ویزای ترانزیت فرودگاه است و در صورت داشتن آن مسافر نمی تواند از فرودگاه کشور مربوطه خارج شود و حق این را دارد که در یکی از فرودگاه های عضو پایگاه مقصد خود را عوض کند.

ویزای نوع B:

به این ویزا ویزای عبور و ترانزیت گفته می شود و بر حسب داشتن این ویزا فرد می تواند ظرف ۵ روز می تواند از کشورهای عضو این قرارداد به کشوری دیگر سفر کند.

ویزای نوع C:

این نوع از ویزای شینگن برای ورود و اقامت در کشورها استفاده می شود و فرد دارنده این ویزا با توجه به شرایط و نوع سفری که دارد می تواند از انواع مختلف این ویزا استفاده کند.

• ویزای یک بار ورود: با داشتن این ویزا می توانید یک بار به کشورهای اتحادیه شینگن سفر کنید و به محض خارج شدن از مرز کشور ویزای شما باطل خواهد شد.
• ویزای دو بار ورود: استفاده از این ویزا نیز دو بار امکان پذیر است و دارای ظرایط خاصی است.
• ویزای چند بار ورود: طبق این ویزا شما می توانید چند بار وارد مرز کشور شوید و به کشورهای دیگر نیز سفر کند و دارای محدوده زمانی ۹۰ روزه می باشد.

۲- ویزای اعتبار منطقه محدود:

طبق قرداد ویزای شینگن افراد دارای این ویزا می توانند تنها بر حسب محدوده زمانی می توانند به این کشورها سفر نمایند. و طبق شرایط اخذ شده در آن فرد اجازه سفر به کشورهای دیگری که در این ویزا اخذ نشده اند را ندارد و بیشتر به ویزای پناهندگان شباهت دارد.

۳- ویزای ملی:

ویزایی که از آن به عنوان ویزای نوع D نیز یاد می شود و بیشتر افرادی که هدف سفر آن ها تحصیل است از آن استفاده می کنند. طبق این ویزا نیز فرد می تواند تا مدت زمان مضخصی در این کشورهای شینگن اقامت کند و بعد از پایان دوره فرد به کشور خود باز می گردد.

افرادی که می توانند از این ویزا استفاده کنند باید دارای شرایط خاص باشند که در زیر به آن اشاره می شود:

• دانشجوی بین المللی که به مدت مشخصی و کمتر از یک سال برای انجام پروژه تحقیقی سفر می کند.
• شروع تحصیل دانشجوی بین المللی با داشتن ویزای یک ساله قابل تمدید
• فعالیت شغلی و یا انجام دادن پروژه علمی-آموزشی که دریافت ویزا برای خانواده را نیز امکان پذیر می کند.
• ویزای افراد متخصص
• ویزای پزشکی و درمانی برای بیماران و پزشکان

علاوه بر داشتن این شرایط شما با ورود به سفارت خانه کشور مورد نظر باید برای دریافت ویزای شینگن مصاحبه ای را انجام دهید که نشان دهنده هدف و قصد شما از سفر می باشد و اطلاعات مهم دیگری را در اختیار مصاحبه کنندگان قرار می دهد.

منبع : آرگا