افتادگی لگن یا پروپلاپس لگن یک وضعیتی است که در آن یک یا چند عضو در لگن از موقعیت طبیعی خود خارج می شوند و به قسمت پایین و درون واژن حرکت می کنند. به طور معمول این مشکل برای بیمار خطر جدی ایجاد نمی کند، اما باعث ناراحتی و درد می شود. به طور معمول تغییر در سبک زندگی و انجام تمرین های کف لگن به بهبود این مشکل کمک زیادی می کند. مطالعات نشان می دهد که تقریبا ۳ درصد از زنان ایالات متحده مبتلا به پروپلاپس لگن هستند. در این مقاله به بررسی نشانه ها و روش های درمان افتادگی لگن خواهیم پرداخت.
افتادگی لگن با چه علائمی همراه است؟
اکثر کسانی که به پروپلاپس لگن مبتلا هستند، نشانه های خاصی را تجربه می کنند. در این بین برخی از آن ها ممکن است هیچ گونه نشانه خاصی نداشته باشند. به طور معمول نشانه ها به اینکه کدام عضو در کف لگن دچار افتادگی شده است بستگی دارد. اگر مثانه تان دچار افتادگی شود، دچار بی اختیاری ادرار می شوید. در حالی که اگر فرد دچار علائم افتادگی روده شده باشد، نشانه هایی مانند نزدیکی دردناک و یبوست را تجربه می کند. مهم ترین و شایع ترین نشانه های پروپلاپس لگن به شرح زیر هستند:
- عدم تخلیه کامل مثانه
- احساس ناراحتی در درون واژن
- بی اختیاری ادرار به ویژه در زمان عطسه، سرفه و ورزش
- برآمده شدن واژن
- کمر درد در ناحیه پشت کمر
- مشکل در ادرار کردن
- احساس یک فشار در درون واژن، به این شکل که روی یک توپ قرار دارید.
- احساس بی حسی یا ناراحتی در حین مقاربت
- احساس سنگینی در اطراف شکم و اندام تناسلی
- لکه بینی و خونریزی از واژن
- بروز درد در ناحیه تحتانی شکم و واژن
- خروج گاز معده بدون کنترل
- گشادی واژن
- احساس سنگینی و درد در واژن
- ناتوانی در کنترل مدفوع و بروز یبوست
درمان پروپلاپس لگن از چه راه هایی امکان پذیر است؟
برخی افراد به پروپلاس لگن مبتلا هستند، اما هیچگونه نشانه خاصی ندارند و یا افتادگی آن ها شدید نیست. در این شرایط آن ها نیاز به درمان دارویی ندارند. اما تغییر سبک زندگی و انجام دادن برخی از نکات ساده از بروز مشکل جلوگیری می کند. این روش ها برای بهبود وضعیت کسانی که به پروپلاس شدید مبتلا هستند، نیز تا حد قابل توجهی مؤثر است. اگر شخصی به پروپلاس لگن با شدت بالا مبتلا شود، باید در کنار تغییر سبک زندگی از سایر درمان ها نیز استفاده کند. به طور معمول نوع درمان به شدت پروپلاس، سلامت عمومی بدن و نشانه ها وابسته است و پزشک معالج با در نظر گرفتن شرایط عمومی بیمار بهترین روش درمانی را انتخاب می کند.
روش های درمان خانگی پروپلاپس لگن
کسانی که به پروپلاپس لگن مبتلا هستند، پیش از اینکه شروع به اقدام خاصی کنند باید وزن خود را کاهش دهند. این افراد باید از بلند کردن اجسام سنگین اجتناب کرده و یبوست خود را نیز درمان کنند.
درمان پروپلاپس لگن در طب سنتی
با توجه به دیدگاه طب سنتی، پروپلاپس لگن به عوامل گوناگونی بستگی دارد، مانند ضعف عضلات، اختلالات جریان انرژی در بدن و عدم تعادل در سیستم های بدنی. بر این اساس می توان گفت برخی از شیوه های طب سنتی برای درمان این عارضه به شرح زیر است:
- استفاده از ماساژ و تکنیک های ریلکس کننده برای تقویت عضلات و تسکین درد
- رژیم غذایی سالم و متنوع به همراه مصرف مواد غذایی سرشار از ویتامین، فیبر، پروتئین های سالم و مواد معدنی
- استفاده از گیاهان دارویی نظیر زیره سبز، زعفران، خرما و زنجبیل
- استفاده شیوه هایی نظیر ماساژ طب سوزنی و آکوپانکچر
- انجام تمریناتی که بر عضلات کف لگنی و عضلات محیطی ناحیه لگنی تأثیر مثبت ایجاد کند.
درمان های غیر تهاجمی پروپلاپس لگن
- تمرینات کف لگن: یک دستگاه سیلیکونی قابل جابجایی که پزشک آن را داخل واژن قرار می دهد تا یک عضو افتاده را در جای خود نگه دارد.
- پساری واژن یا تمرینات کگل: تمرینات تقویتی برای کف لگن مناسب هستند. پزشک معالج، شما را به فیزیوتراپیست ارجاع می دهد تا قدرت تک تک عضلات تان را بررسی کرده و تمرینات هدفمندی را برای تمرین این عضلات به شما آموزش دهد.
- تمرین های ورزشی کگل: تمرینات کگل که آن را تمرینات کف لگن نیز می نامند برای تقویت عضلات کف لگن انجام می شود. تمرینات کگل نه تنها مانع از نشت ادرار می شود بلکه از دفع تصادفی مدفوع یا گاز نیز جلوگیری می کند و حتی احتمال دارد باعث بهبود ارگاسم شود. تقویت این عضلات به جلوگیری از افتادگی رحم، مثانه و روده به درون واژن که همان پروپلاپس لگن است کمک می کند. تمرینات کگل از آنجایی که در هر شرایط مکانی و زمانی و موقعیتی انجام می شود برای درمان پروپلاپس لگن مؤثر و کاربردی است. برای انجام دادن این نوع تمرینات نیاز دارید تا عضلات کف لگن خود را خوب و دقیق شناسایی کنید. در مراحل نخست شروع تمرینات می توانید با این شیوه عضلات مناسب کگل را پیدا کنید.
جراحی پروپلاپس لگن
اگر نشانه ها با درمان های محافظه کارانه بهبود پیدا نکرد و تمایل به بچه دار شدن ندارید، جراحی یک گزینه درمانی برای شما محسوب می شود. توجه داشته باشید که زایمان بعد از جراحی خطر بازگشت پروپلاپس را بالا می برد. دو نوع جراحی برای درمان شما وجود دارد: جراحی ترمیمی و جراحی انسدادی.
- جراحی ترمیمی: جراحی ترمیمی بخش های ضعیف شده کف لگن را ترمیم می کند.
- جراحی انسدادی: در جراحی انسدادی دیواره واژن را می دوزند و مانع لیز خوردن اندام ها به بیرون می شوند.
منبع : آرگا
