معرفی انواع سبک مدیریت و اولویت بندی آن ها

ما در جهانی سرشار از رقابت زندگی می کنیم، رقابت در زمینه تحصیل، ازدواج، شغل و کسب و کار. مدیران نیز در این دنیای رقابتی مدام در حال رقابت هستند. آن ها علاوه بر رقابت با رقبای کاری خود، برای داشتن کارمندان خوب و وفادار نیز در حال رقابت هستند. در این محیط، نقش یک مدیر در پیشبرد موفقیت اداره و پرورش فرهنگ کاری سازنده و مثبت اهمیت زیادی دارد. محور این مفهوم را سبک مدیریت ایجاد می کند. در حقیقت می توان گفت انواع سبک مدیریت می تواند بر روحیه کارکنان، انگیزه و عملکرد کلی سازمان تأثیر زیادی بگذارد. در این مقاله شما را با انواع سبک مدیریت آشنا خواهیم کرد.

انواع سبک مدیریت را بشناسید!

همان طور که اشاره کردیم، مدیریت دارای سببک های مختلفی است که در ادامه هر کدام از انواع این سبک ها را توضیح خواهیم داد.

مدیریت خودکامه یا استبدادی

در سبک مدیریت استبدادی، مدیر تصمیم گیری ها را به طور انفرادی گرفته و به هیچ عنوان به نظرات کارکنان توجهی ندارد. این سبک بر حفظ کنترل و کارایی از طریق نظم، انضباط و جهت گیری متمرکز است. شرکت هایی که محصولات مادر تولید می کنند و شرکت های دولتی بیشتر از این سبک استفاده می کنند.

مدیریت تفویضی

این سبک از مدیریت شامل تفویض اختیار و مسئولیت به کارکنان است تا آن ها بتوانند به شکل مستقل عمل کنند. در عین حال، مدیر بر عملکرد آن ها نظارت شدید دارد. در سبک تفویضی تصمیم گیری از سوی مدیر عامل انجام شده و در ادامه تفویض اختیار صورت می گیرد. بعد از اتمام کار، مدیر برای بررسی کار و ارائه مشاوره در خصوص چگونگی بهبود پروژه های آینده، مجددا وارد عمل خواهد شد.

مربی گری

از انواع سبک مدیریت می توان به سبک مدیریتی مربی گری اشاره کرد که بر توسعه منابع انسانی و هدایت فردی کارمندان متمرکز است. مربی گری هنگامی بیشترین بهره وری را دارد که کارکنان برای رشد از انگیزه کافی و لازم برخوردار بوده، اما برای رسیدن به اهداف خود مهارت کافی نداشته باشند.

مدیریت تحول آفرین

مدیریت تحول آفرین بیشتر از اینکه یک سبک مدیریت باشد، یک سبک رهبری محسوب می شود. در این سبک، رهبران کارکنان را تشویق کرده و به آن ها انگیزه می بخشند تا نوآوری و تغییرات ایجاد کنند که به رشد و موفقیت آینده اداره کمک کند. در این سبک، اهداف سازمان از منافع شخصی مدیر بالاتر است و یک چشم انداز مشترک ایجاد شده و برای رسیدن به این چشم انداز تقویت نوآوری و همکاری بین اعضای گروه با یکدیگر شکل می گیرد.

مدیریت مشارکتی

سبک مدیریت مشارکتی بر مشارکت دادن کارکنان در پروسه های مهم تصمیم گیری، حل مسئله و هدف گذاری متمرکز است. استراتژی ترویج همکاری، کار تیمی و احساس مالکیت در بین اعضای تیم، هدف این سبک مدیریت محسوب می شود. سبک مشارکتی هنگامی اتفاق می افتد که مدیر به درستکار بودن و تخصص کارمندان خود اعتماد داشته و این سبک می تواند در کسب و کارهای استارتاپی، تولید محور و خدمات محور به نحو احسن اجرا شود.

مدیریت معامله ای

در این سبک، بیشترین تمرکز روی معامله و تبادل منافع بین کارمندان و مدیر است. بدین صورت که اگر کارمندی بتواند مدیر خود را به اهدافی که دارد برساند، پاداش می گیرد و اگر نرساند از جانب مدیر تنبیه می شود. این اهداف معمولا صحیح و درست نیستند، بلکه اهداف دلخواه مدیر محسوب می شوند. در سازمان های تولید محصول از این سبک بیشتر برای افزایش حجم تولید استفاده می شود.

مدیریت متقاعدکننده

در سبک مدیریت متقاعدکننده، مهارت های ارتباطی و توانایی مدیر در متقاعدسازی و جلب اعتماد و احترام به کارکنان بسیار مهم است. علاوه بر این مدیر عامل باید بتواند از ایده های خود و رساندن آن ها به مرحله اجرا دفاع کند. زیرا او دوست ندارد کارکنان تصور کنند خلاقیت، نظرات و انگیزه آن ها برای مدیر اهمیت ندارد و اگر تصمیمی گرفته می شود، کارکنان پس از قانع شدن این تصمیم را سریعا اجرا می کنند. مدیرانی که به وفادارای کارکنان خود نیاز داشته و در عین حال مستبد هستند، از این سبک بیشتر استفاده می کنند.

مدیریت کاریزماتیک

رهبری کاریزماتیک یا مدیریت کاریزماتیک، یکی از بهترین سبک های رهبری محسوب می شود که هدف آن عاشق کردن کارمندان به فضای کاری توسط خود مدیر است. در سبک مدیریت کاریزماتیک، مدیر از طریق شخصیت، اشتیاق و بینش خود به گروه خودش الهام داده و به آن ها انگیزه می بخشد.

تمرکز  بر ایجاد روابط قوی با کارمندان، جلب وفاداری و اعتماد آن ها و پیروی از خواسته ها هدف اساسی و مهم این سبک محسوب می شود. استراتژی این سبک شامل ایجاد حس هدف مشترک و اشتیاق در میان اعضای گروه است که به افزایش تعامل و عملکرد مثبت همراه با وفاداری کارمندان منجر می شود.

مدیریت مشاوره ای

از انواع سبک مدیریت می توان به مدیریت مشاوره ای اشاره کرد. مدیریت مشاوره ای شامل شناسایی زمینه های بهبود، تحلیل فرآیندهای کنونی و ارائه نصیحت های استراتژیک برای افزایش کارایی کلی سازمان است. در این سبک، مدیر برای ساخت یک سازمان یادگیرنده سعی می کند تا با ایجاد فرهنگ یادگیرندگی و ارائه مشاوره به کارمندان، کارمندان راه خود را در راستای پیشبرد اهداف سازمان پیدا کند.

مدیریت رویایی

در سبک مدیریت رویایی، مدیران از طریق الهام بخشیدن به کارمندان خود رهبری می کنند. رهبران اهداف و دلایل پشت سر آن ها را با دقت توضیح داده و گروه خود را متقاعد می کنند تا برای اجرای چشم انداز خود تلاش کنند. اعضای گروه از طریق مدیر برانگیخته شده و سپس مدیر اجازه می دهد تا کارکنان بدون هیچ گونه دخالتی به وظایف خود برسند. گاهی اوقات مدیران بررسی می کنند، اما اعتماد دارند که چشم انداز مشترک آن ها کارمندان را در مسیر خود نگه داشته و به نتایج فوق العادی دست پیدا خواهند کرد. مدیران در طول و بعد از فرآیندها، بازخورد سازنده زیادی برای کمک به کارمندان خود ارائه خواهند داد.

مدیریت بوروکراتیک

این سبک مطابق قوانین و رویه های سازمانی سخت گیرانه عمل کرده و بر روال‌های رسمی و سلسله مراتب متمرکز است. این سبک برای سازمان هایی مناسب است که به روتین بدون خلاقیت نیاز دارند. بهتر است بدانید استراتژی این سبک از مدیریت، پیروی از فرآیندهای استانداردشده برای اطمینان از ثبات است.

مدیریت لایسزفر

در سبک مدیریت لایسزفر، مدیریت رویکردی غیر مستقیم به رهبری دارد. به کارمندان اعتماد می شود که عملکرد خود را بدون نظارت مستقیم انجام داده و آن ها برای تصمیم گیری و حل مشکلات خود رها می شوند. مدیریت در مراحل تفویض و تحویل کار حضور داشته، اما در طول مسیر عقب نشیتی می کند و به کارمندان این آزادی را می دهد که گزارش کار و نتایج خود را کنترل کنند. در این سبک مدیریت لایسزفر، مدیریت تنها در صورت درخواست کمک از سوی کارمندان در طول فرآیند درگیر خواهد شد.

مدیریت بی دغدغه

این سبک مدیریت به معنای تفویض اختیار کامل مسئولیت ها به کارکنان است، مدیریت بی دغدغه سبکی است که در آن مدیریت رویکر آرام تری را برای رهبری خود انتخاب کرده و به کارکنان اجازه می دهد استقلال و آزادی بیشتری در نقش خود داشته باشند. در مدیریت بی دغدغه تمرکز بر اعتماد به کارمندان برای انجام کار بدون مدیریت خرد و در عوض ارائه پشتیبانی و راهنمایی در صورت نیاز است. استراتژی این سبک شامل ایجاد یک فضای کاری مثبت است که نوآوری، خلاقیت و خودانگیختگی را در بین اعضای گروه تشویق خواهد کرد.

مدیریت خدمتگزار

سبک مدیریتی خدمتگذار بر خدمت به کارکنان و رشد و رفاه آن ها تمرکز می کند. در این سبک، مدیران سعی می کنند تا نیازهای کارمندان خود را در اولویت قرار دهند و به جای اینکه کارمندان در خدمت رهبر باشد، رهبر به کارمندان خدمت رسانی می کند. سازمان های غیرانتفاعی با اهداف خیرخواهانه به طور معمول از این سبک استفاده می کنند.

مدیریت مقتدرانه

مدیر به کارکنان خود دیکته می کند که چه کارهایی را باید انجام دهند. در صورت عدم انجام وظایف توسط کارمندان مجازات هایی توسط مدیر اجرا خواهد شد. در این سبک مدیریت، از کارکنان انتظار می رود تا دستورات را دقیق اجرا کرده و نظارت مستقیم و کنترل شدید را نیز بپذیرند.

مدیریت پدرانه

به طور معمول سازمان یا اداره به کارمندان به عنوان خانواده نگاه کرده و از کارمندان درخواست اعتماد و وفاداری دارد. مدیر با استفاده از سبک مدیریت پدرانه از تصمیم گیری یک جانبه استفاده می کند اما به کارکنان در خصوص چرایی تصمیمات اتخاذ شده توضیح می دهد. این حقیقت دارد که تصمیمات برای کارکنان شرح داده می شود، اما جایی برای همکاری، ایده پردازی، مخالفت یا طرح سوال وجود ندارد.

اولویت بندی انواع سبک مدیریت

سبک مدیریتی یک مدیر نقش اساسی در شکل دادن به فرهنگ کاری، انگیزه و بهره وری کارکنان دارد. به منظور افزایش ارتقای کارمندان، برای مدیران ضروری است که متناسب با ترجیحات و نیازهای گروه سبک خود را انتخاب کنند. با درک سبک های گوناگون مدیریت و تأثیر آن ها بر عملکرد کارکنان، مدیران می توانند یک محیط کاری مساعد ایجاد کنند که باعث تقویت تعامل، همکاری و موفقیت آن ها می شود.

تفاوت مهم بین سبک های مدیریتی در سطح کنترل و جهت گیری یک مدیر نهفته است. سبک مدیریتی یک مدیر تابع عوامل گوناگونی است. از جمله شخصیت مدیر، شخصیت برند، رفتار کارکنان و صنعتی که شرکت در آن مشغول به کار است. یک مدیر با شخصیتی سالم و ثابت، شخصیت برندی سالم و ثابت دارد. می توان گفت که هر مدیر بسته به رفتار و شخصیت کارمندان و جو سازمانی ممکن است شخصیت های ثانویه نیز داشته باشد که در مواقع ضروری، برای مدتی رویه خود را تغییر دهد. این موضوع را با یک مثال شرح می دهیم:

تصور کنید مدیری با شخصیت ENFJ (قهرمان) سبک مدیریت مشارکتی را انتخاب کرده و یک شرکت استارتاپی راه اندازی می کند. بعد از مدتی متوجه می شود بر عکس اعتمادی که به کارمندان خود داشته، برخی از کارکنان از این سبک مدیریت سوء استفاده می کنند و از بهره وری لازم برخوردار نیستند. بر همین اساس، سبک مدیریت تحول آفرین را برای افزایش فشار در راستای رشد سازمان و توسعه مهارت های کارکنان ماهر خود انتخاب می کند تا این فشار بتواند روند کار را تغییر داده و مجددا سازمان به حالت طبیعی خود برگردد. سپس مدیر آرام آرام به سبک اصلی خود باز می گردد و به همراه کارمندان خود به سمت اهداف سازمان پیش می رود.

امیدواریم مطالب این مقاله برای شما عزیزان مفید بوده باشد. در پایان پیشنهاد می کنیم مقالات محیط کار مناسب، امنیت روانی در محیط کار و اهمیت اعتماد به کارکنان را نیز مطالعه فرمایید.

منبع : آرگا