سندروم مونشهاوزن از جمله اختلالات روانشناختی به شمار می آید که در آن فرد خود را مبتلا به یک بیماری جسمانی یا روانی می داند و شروع به خود ساختگی نشانه های بیماری مبتلا شده می کند. حتی در دیگر موارد فرد بیمار این اختلال را به اطرافیان و نزدیکان خود نسبت می دهد که اصلا قابل توجیه نیست و به این منظور اختلال درگیر کننده را سندروم با وکالت تعریف می کنند.
آیا اختلال مونشهاوزن یا همان اختلال ساختگی را می توان شناسایی کرد؟! شناسایی این اختلال کمی دشوار است به این علت پیگیری این مسئله کمی درگیر کننده است چرا که عوامل پیش بینی کننده ای وجود ندارد و تنها تمرکز باید بیشتر به روی جلوگیری از تشدید پذیر شدگی آن باشد. اگر این نشانه های رفتاری شدت پذیر شوند فرد بیمار بیشتر به خود در دفعات بالا آسیب می رساند.
علت های شکل دهنده اختلال سندروم مونشهاوزن کدام اند؟
- نیاز به احساس اهمیت و در مرکز توجه بودن دارند.
- نیاز به مجازات کردن خود با بیمار شدن خود دارند چرا که همواره احساس بی ارزش بودن خود می کنند.
- نیاز به واگذاری مسئولیت رفاه و مراقبت خود را به دیگران دارند.
- این افراد سابقه بیماری مکرر و بستری شدن در بیمارستان، به خصوص در دوران کودکی، را دارند.
- فرد احساس ناامنی می‌کند و تمایل دارد که کسی از او مراقبت کند به این منظور همواره خود را به بیمار گونگی و ناتوانی می زند.
نشانه های اختلال مونشهاوزن کدام اند؟
- افراد مبتلا به اختلال سندروم مونشهاوزن همواره از دیگران می‌خواهند که آنها را بیمار یا ناتوان به چشم نگاه کنند.
- افراد مبتلا به اختلال مونشهاوزن سوابق پزشکی خود را برای مشخص کردن بیماری دستکاری می‌کنند.
- افراد مبتلا به اختلال مونشهاوزن برای ایجاد زخم و جراحت از نظر فیزیکی جسمانی به خود آسیب می رسانند.
- افراد مبتلا به اختلال مونشهاوزن برای ایجاد بیماری چون نوشیدن یک ماده سمی برای ایجاد واکنش شدید در معده حرکتی را انجام می‌دهند که به عمد خود را آسیب برسانند.
- جالب است بدانید که اگر این اغراق تشدید شود موجب دخالت های اضافی پزشکی و غیر ضروری می شود.
- نشانه هایی چون تشنج، سرگیجه یا سیاه شدن کمی صحت آن و انتقال این نشانه ها به دیگران کمی مشکل است.
- گزارش افسردگی و خودکشی به دنبال یک اتفاق واقعی چون مرگ کودک حتی اگر هیچ مرگ و میری در کار نباشد و یا شخص حتی فرزند نداشته باشد.
- دستکاری یک نتیجه تست آزمایشگاهی چون اضافه کردن خون به ادرار یا مصرف دارو برای به دست آوردن نتیجه نادرست انجام می شود.
درمان سندرم مونشهاوزن چگونه باید باشد؟
اکثر افراد مبتلا به سندروم مونشهاوزن اعتراف به بیمار بودن خود نمی کنند و ادعا دارند که مشکل از دیگران است نه خود و به این منظور برای درمان هیچ تلاشی از خود نشان نمی دهند.
بهترین روش درمانی برای سندرم مونشهاوزن، روان درمانی و مشاوره است.
در این درمان درمانگر تلاش دارد تا شناخته ترین روش های درمانی برای بهبود این بیماری استفاده کند از جمله به چالش کشیدن او در زمینه های متفاوت برای تغییر در تفکر و رفتار بیمار.
حتی حضور در جلسات درمانی باعث می شود که تمام مشکلات کشف شوندو برای درمان این مشکلات راه حل های درمانی از سوی پزشک توصیه و تجویز شود. اما آیا سندروم هایی چون سندروم ژیلبرت و سندروم رمزی هانت هم این گونه اند؟
منبع : آرگا
