درمان دفع پروتئین و نشانه های شایع آن

به طور کلی افراد مبتلا به دفع پروتئین در ادرار به صورت غیر طبیعی مقادیر بسیاری از پروتئین را در ادرار خود دارند که این عارضه معمولا نشانه ای از بیماری کلیه خواهد بود. زمانی که بیماری کلیه به آن ها آسیب می رساند ممکن است پروتئین هایی مانند آلبومین از خون به درون ادرار نشت کنند. در این مواقع چنانچه بدن مقدار پروتئین زیادی تولید کند بدن بیمار ممکن است با با عدم دفع پروتئین مواجه شود که بایستی سریعا برای درمان آن اقدام گردد.

آشنایی با نحوه درمان دفع پروتئین

بهتر است بدانید که کلیه ها در واقع به دلایل مختلفی دچار اختلالات عملکردی می شوند که در نهایت مشکلات عدیده ای را در پی خواهند داشت. یکی از ناهنجاری های کلیوی دفع پروتئین از طریق ادرار خواهد بود که در اصطلاح پزشکی پروتئینوری نامیده می شود. همانطور که می دانید کلیه ها مانند تصفیه خانه عمل می کنند و به کمک گلومرول ها که در اصل صافی های اصلی این اعضا هستند خون را تصفیه خواهند کرد.

با این حال مسئله اصلی این است که دقت صافی ها گاهی اوقات دچار اختلال می شود و مواد مفیدی مانند پروتئین ها که نباید از صافی عبور کنند به راحتی از آن ها می گذرند. پروتئین ها را می توان از جمله موادی دانست که در پدیده باز جذب مواد مورد نیاز اعضای بدن نقش مهمی دارند.

بنابراین اگر آن ها در اثر دفع پروتئین از طریق ادرار از بدن خارج شوند مشکلات زیادی برای سوخت و ساز بدن به وجود خواهند آورد و بایستی در اسرع وقت درمان شوند.

نشانه های شایع دفع پروتئین از بدن

معمولا دفع پروتئین از طریق ادرار علائم مختلفی را شامل می شود که وجود یک یا چندین مورد از این موارد کافی است تا برای بررسی وضعیت خود به پزشک مراجعه نمایید. در ادامه شایع ترین نشانه های این عارضه را بیان کرده ایم.

• ایجاد ورم در دست و پاها، شکم و صورت که همان ادم نام دارد.
• احساس نیاز به دفع ادرار در شب و بیدار شدن برای آن
• پر ادراری و کف آلود بودن ادرار
• البته که در تمامی موارد مراجعه به پزشک و تجویز آزمایش های مناسب لازم است تا تشخیص دقیق تری داده شود.

علل شایع و اصلی

توجه داشته باشید که در بسیاری از موارد دفع پروتئین که با عنوان پروتئینوری شناخته می شود ناشی از شرایط پزشکی نسبتا خوش خیم یا موقت است. عواملی از جمله کم آبی بدن، التهاب و فشار خون پایین نیز می توانند زمینه های دفع پروتئین از بدن را به خوبی فراهم آورند.

علاوه بر این ورزش و یا فعالیت شدید، استرس عاطفی، آسپرین درمانی و قرار گرفتن در معرض سرما نیز می تواند موجب دفع پروتئین در ادرار شود. از دسته علت های شایع خوش خیم این بیماری می توان به کم آبی بدن، استرس عاطفی، تب، آسیب گرمایی، فرآیند التهابی، فعالیت شدید بیماری های حاد و اختلال ارتواستاتیک اشاره کرد.

چگونگی تشخیص بیماری

در صورت دارا نشانه های این بیماری بایستی به فوق تخصص کلیه و مجاری ادراری مراجعه نمایید تا بررسی های لازم انجام گیرد. در چنین مواردی معمولا آزمایش ساده ادرار تجویز خواهد شد. هر چند برای بررسی دقیق تر بهتر است جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته نیز انجام گیرد.

با این حال با توجه به سخت بودن فرآیند این نوع آزمایش به جای جمع آوری ۲۴ ساعته از یک پارامتر دیگر در آزمایش ادرار استفاده می کنند. به صراحت می توان گفت که اندازه گیری تصادفی نسبت پروتئین به کراتین می تواند یک پارامتر مناسب برای تشخیص وضعیت کلیه ها باشد.

توجه داشته باشید برای افرادی که این نسبت در آن ها بیش از ۳۰ می باشد بایستی درمان جدی در نظر گرفته شود به گونه ای که گاهی اوقات ممکن است به بیوپسی کلیه نیاز پیدا کنند.

راهکارهای درمان دفع پروتئین

معمولا برای رفع این مشکل پزشک متخصص دارو تجویز خواهد کرد به ویژه اگر دیابت یا فشار خون بالا داشته باشید. اغلب مردم یکی از دو نوع داروی فشار خون مانند مهارکننده های آنزیم مبدل آنزیوتانسین و مسدود کننده های گیرنده آنزیوتانسیت را مصرف می کنند. البته داروهایی که ممکن است توسط پزشک برای درمان این بیماری تجویز شود بستگی به وضعیت سلامت فرد دارند. با این حال داروهای دیگری نیز وجود دارند که برای درمان دفع پروتئین تجویز می شوند و در ادامه به بیان آن ها پرداخته ایم.

• آنتی بیوتیک ها:

به طور کلی چنانچه پزشک متخصص مشکوک باشد که برای دفع پروتئین ناشی از عفونت است آنتی بیوتیک را به صورت قرص و یا به صورت وریدی تجویز خواهد کرد. اگر برای شما نیز این دارو تجویز شده بایستی نسخه کامل را مصرف نمایید و در صورت قطع شدن علائم فرآیند مصرف را قطع نکنید.

• انسولین:

انسولین معمولا به صورت داخل وریدی یا تزریق زیرپوستی تجویز گردد. اگر نارسایی کلیوی و یا ازوتمی ناشی از دیابت دارید و سطح قند خون تان نیز خیلی بالا است قطعا به شما انسولین داده می شود. همچنین اگر سطح قند خون تان را به خوبی کنترل نکنید ممکن است به شما دستور داده شود که انسولین را به تنهایی و یا همراه با یک داروی ضد خوراکی مصرف نمایید.

تزریق این دارو ممکن است زمانی که علائم مشکلات کلیوی شما برای اولین بار تشخیص داده شد، موقتی باشد و یا ممکن است نیاز به مدت زمان بیشتری برای ادامه داشته باشد.

• داروهای خوراکی:

در واقع انواع مختلفی از داروها هستند که به بدن اجازه می دهند انسولین را به صورت موثر تری پردازش کند. چنانچه به دیابت مبتلا شده اند این داروها را دریافت خواهید کرد. عوارض جانبی این داروها ممکن است متفاوت باشد اما با این حال بیشتر آن ها شامل سطوح پایین قند خون، کاهش وزن و بهبود سطح کلسترول خواهند بود.

همچنین برخی از عوارض مصرف داروهای خوراکی نیز می توانند شامل تهوع خفیف و یا از دست دادن اشتها، اسهال و اختلالات روده شود. به همین خاطر پیروی از توصیه های پزشک مراقب برای مصرف این قرص ها بسیار مهم است.

نکات مهم برای پیشگیری از دفع پروتئین

• چنانچه احساس می کنید در خطر دفع پروتئین از کلیه هستید حتما در مورد دغدغه های خود با پزشک مشورت نمایید.
• به صورت منظم آزمایش های خون و ادرار انجام دهید.
• رژیم غذایی تان را با توجه به توصیه های پزشک متعادل نمایید.
• مقدار زیادی فیبر تا ۵۵ گرم در هر روز به شکل غلات سبوس دار، سبزیجات تازه و حتی در صورت لزوم مکمل های غذایی مصرف نمایید.
• در صور فشار خون بالا، دیابت و یا هر دو شرایط تان را کنترل نمایید. با وجود اینکه این بیماری ها شما را در خطر دفع پروتئین در ادرار قرار می دهند اما می توانید با مصرف داروهای خود، یک رژیم غذایی سالم و ورزش جهت کنترل علائم از این مشکل پیشگیری نمایید.

منبع : آرگا