تجمل گرایی چیست و چه آسیب هایی دارد؟

یکی از پیامد های تجمل گرایی مصرف گرایی است. این پیامد برای جامعه فرهنگی مخرب است و مانند آفتی اقتصاد هر جامعه ای را نابود می کند. روان شناسان معتقد اند جامعه ای که به سمت تجمل گرایی سوق پیدا می کند، ارزش های اصلی خود را نادیده می گیرد. البته در نظر داشته باشید که گرایش به تجمل یا زیبایی در سرشت انسان ها قرار دارد و هر انسانی فطرتا تجمل گرا است. تجمل پرستی یکی از جلوه های بارز دنیا پرستی است و همانطور که می دانید انسان را از راه رسیدن به کمال و سعادت باز می دارد.

یکی از معضل هایی که جامعه امروزی با آن درگیر است تجمل گرایی است. این معضل تنها در قشر مرفه و ثروتمند دیده نمی شود بلکه در افراد با سطح متوسط و گاها افرادی که سطحی نزدیک خط فقر دارند هم دیده می شود. البته این رفتار در افراد با قشر متوسط بیشتر از سایر اقشار دیده می شود. افرادی که از زندگی خود شکایت می کنند و معتقد هستند با تمام دوندگی های فراوان باز هم مجبورند برای دادن قرض های خود وام بگیرند به زندگی خود توجهی ندارند. آن ها نمی بینند که درگیر مشکل بزرگی شده اند و در حال انجام رقابتی بیهوده با افراد شده اند. زندگی تجملاتی نه تنها مزایایی برای فرد ندارد بلکه باعث ضرر های اقتصادی برای جامعه و خانواده خود می شود.

 ریشه های ایجاد کننده تجمل

ریشه گرایش به این عادت نامناسب را باید در روان افراد جستجو کرد که زمینه ساز اسراف را در مردم بوجود می آورد. در ادامه به چند مورد از آن ها می پردازیم.

حسادت

حسادت در همه افراد وجود دارد اما آن هایی دچار مشکل می شوند که بیش از حد حسادت می کنند. از نظر روان شناسان حسادت افراطی یک بیماری است. احساس مطلقی نیست می تواند مخلوطی از احساس هایی مثل شکست و خشونت باشد که روی روان و اخلاق فرد تاثیرات منفی دارد.

خود بزرگ بینی

در خود بزرگ بینی افراد دچار غرور کاذب می شوند و ممکن است خود را برتر از دیگران بدانند و حتی به آن ها فخر فروشی کنند. می تواند یکی از عواملی باشد که تجمل گرایی را در افراد پدید می آورد.

خود شیفتگی

هر چیزی اگر در آن اعتدال ها رعایت شوند ممکن است ضرری به انسان نرساند اما انسان هایی که خود شیفتگی بالایی دارند دچار بیماری روانی به اسم نارسیسیسم هستند. نارسیسیسم یعنی عشق و علاقه افراطی به خود و خود انگاشت های درونی خود. یکی از بیماری های روانی است که درمان می شود.

دنیا دوستی

تجمل گرایی از اخلاق های ناپسندی است که به دنبال دنیا دوستی ایجاد می شود. در اصل دنیا دوستی راس همه گناهان است و بعد از آن هر چیزی را ممکن است به دنبال داشته باشد که گرایش به تجمل یکی از آن ها است.

افراد مشهور

افراد ممکن است الگوی خوبی برای خود انتخاب نکرده باشند و همین مسئله باعث می شود برخلاف توانایی های مالی خود تجمل گرا شوند. آن ها از افراد مشهور الگو می گیرند و نگاهی به درآمد و دخل و خرج خود ندارند.

چشم و هم چشمی

افرادی که کمبود های روانی دارند برای جبران کمود های خود به تجمل گرایی روی می آورند. این افراد بسیار راحت شناخته می شوند و به راحتی می توانید آن ها را بشناسید. این افراد عقده ای دارند به نام حقارت و این عقده به شدت باعث آزار آن ها می باشد که از طریق این گرایش سعی در پنهان کردن عقده های خود دارند. روانشناسان معتقد اند که گرایش به تجمل نوعی پاسخ دفاعی ذهن برای جبران عقده های فرد است.

پیامد های ناشی از گرایش به تجملات

کارشناسان فرهنگی اظهار دارند که خدا زیباست و زیبایی ها را دوست دارد و انسان باید آراستگی داشته باشد اما تا حدی که افراط در آن وجود نداشته باشد. در ادامه به مواردی می پردازیم که ناشی از ایجاد تجمل در زندگی مردم می باشد.

افزایش مادیات

انسانها در این جهان با تمامی موجودات زنده در ارتباط هستند. گاهی آنقدر این زندگی را جدی می گیرند که کاملا زندگی معنوی را فراموش می کنند و به تجملات افراطی دلبسته می شوند و در نهایت باعث کاهش معنویات در سطح گسترده ای از جامعه می شوند.

سلب آرامش

وقتی فرد به مرحله افراطی تجمل گرایی می رسد باعث از بین رفتن آرامش خود و خانواده خود می شود. در نهایت ممکن است که باعث فروپاشی خانواده گردد.

از یاد رفتن معاد

دنیا پرستی باعث می شود که به تجمل های افراطی و مضر گرایش پیدا کنید و از یاد خدا و یوم الحساب غافل شوید.

بدهکاری

افرادی که در قشر های متوسط و پایین تر از آن به تجمل گرایی گرایش می یابند به دلیل رعایت نکردن میزان دخل و خرج و ایجاد یک زندگی پر از تجملات و مملوء از حسادت دچار بدهکاری های کلان و غیر قابل جبرانی می شوند و در نهایت ممکن از قشر متوسط به قشر زیر خط فقر هم برسند.

منبع : آرگا