دسته ها
سه شنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۳

آشنایی با تاریخچه زبان فارسی و تغییرات آن در گذر زمان

  • فاطمه میرزایی
  • ۱۳ آذر ۱۳۹۷
  • ۰

فارسی یا پارسی، زبان رسمی مردم ایران و تاجیکستان است و در افغانستان، بخشهایی از هند، ترکستان، قفقاز و بین النهرین نیز به این زبان صحبت می کنند. در ادامه شما را با تاریخچه زبان فارسی آشنا خواهیم کرد.

تاریخ زبان فارسی در ایران تا هفتصد سال قبل از میلاد مسیح روشن است و حتی قبل از آن نیز شواهد علمی نشان می دهد که سرزمین ایران از طرف شرق به مرز تبت و ریگزار ترکستان چین و از جنوب شرقی به کشور پنجاب، از جنوب به سند و خلیج فارس، همچنین دریای عمان و از شمال به کشور روسیه تا دانوب و یونان و در نهایت از سمت مغرب به کشور سوریه و دشت حجاز و یمن منتهی می شد و مردم از آن زمان به زبانی که ریشه و اصل زبان امروز است صحبت می کردند.

تاریخچه زبان فارسی

زبان فارسی یا پارسی یکی از شاخه های زبان های ایرانی است که در کشور هایی نظیر ایران، افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان کاربرد دارد؛ فارسی زبان رسمی کشور ایران و تاجیکستان و همچنین یکی از دو زبان رسمی کشور افغانستان می باشد که به آن فارسی دری می گویند. در بخش هایی از هند نیز به این زبان سخن می گویند، زبان فارسی تا قبل از اشغال کشور هندوستان توسط استعمارگران انگلیس، زبان رسمی آن به شمار می رفت.

در نشستی که در سال ۱۸۷۲ توسط زبان شناسان اروپایی در کشور برلین صورت گرفت، زبان های فارسی، یونانی، لاتین، سانسکریت به عنوان زبان های کلاسیک جهان معرفی شدند، زیرا این زبانها، علاوه بر باستانی بودن، دارای ادبیات پرباری بوده و در طول زمان دستخوش تغییرات اندکی شده اند.

تاریخچه زبان فارسی ، زبان فارسی از زبان هندو اروپایی که زیر شاخه هندو ایرانی بوده و از دسته زبان های ایرانی می باشد، همچنین پیشینه آن به ایران باستان برمی گردد. به طور کلی زبان فارسی را به سه دوره باستان، میانی و نو تقسیم کرده اند که زبان فارسی امروزی، ریشه در فارسی میانه دارد و فارسی میانه، ریشه اش به فارسی باستان می رسد. در واقع زبان فارسی، تنها زبانی است که هر سه دوره تاریخی آن ثبت شده است.

سرگذشت زبان فارسی

زبان فارس از زمان کوچ یکی از گویش های تیره پارس به جنوب غربی فلات ایران، آغاز شد و زبان پارسی توسط هخامنشیان که بر این قوم تسلط پیدا کرده بودند، به صورت گسترده در فلات ایران و اطراف آن رواج یافت و در اواخر دوران هخامنشی، با ساده سازی هایی که از زبان پارسی باستان صورت گرفته بود، این زبان به شکل اولیه زبان پارسی میانه تبدیل شده بود. همچنین در زمان اشکانیان به زبان پارتی تغییر یافت، ولی با تسلط ساسانیان توانست به زبان رسمی و اداری ایران تبدیل شود و در مناطق وسیعی گسترش پیدا کند. زبان فارس میانه، به تدریج در مناطقی از آسیای میانه در بین بازرگانان و اقشار دیگر مردم رواج یافت.

تاریخچه زبان فارسی

در بخشی دیگر از تاریخچه زبان فارسی بیان شده است که در سده های قبل از میلاد و در نوشته هایی که از نخستین پادشاهان ساسانی به ثبت رسیده است، سه زبان وجود داشته است؛ پارتی، یونانی و فارس میانه. پارتی، زبان فرمانروایان اشکانی بوده است، زبان فارسی میانه توسط ساسانیان گسترش یافت که آنها با چیره شدن بر فرمانروای اشکانی، جایگزین آنها در تیسفون شدند و به این صورت زبان پارتی در شمال و فارسی میانه در جنوب ایران رواج یافت.

در قرن چهارم، تغییرات زیادی در زبان ایران شکل گرفت و از آن زمان، همه کتیبه ها به زبان فارسی نوشته می شد و بعد از گرفتن باختر(بلخ) توسط ساسانیان، زبان فارسی جایگزین زبان بلخی شد. در قرن هفتم نیز زبان فارسی به عنوان زبان رسمی در نیمه جنوبی کشور ایران گسترش یافت تا اینکه بعد از حمله عرب ها به ایران، زبان فارسی دری را برای ارتباط با مردم آن منطقه انتخاب کردند و این زبان، توسط سربازان به مناطق دوردست دیگر در آسیای میانه گسترش پیدا کرد.

منبع : آرگا

مطالب مرتبط
مطالب داغ
همچنین ببینید
مشاهده دیدگاه های این مطلب
دیدگاه های مطلب
۰ دیدگاه برای این نوشته

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *