سنگچین ها، چاه ها، سنگ فرش ها و غارهایی شبیه به آتشگاه در دل کوه ها، دخمه های باستانی، حوضچه های نگهداری و استعمال آب باران یا بهعنوان قبور سنگي، گورستان تاریخی، دره لیرودی، شیلو آتشکده، کلیسا، گور سيبويه، مسجدجامع و قلعه نصوري از آثار باستانی این شهر بندری می باشد.
بخاطر کمبود زمین در این منطقه و رشد جمعیت در آن بخاطر وجود پالایشگاه ها مردم در مناطق آثار باستانی نیز برای خود ساخت و ساز غیر مجاز انجام داده اند که این کار موجب از بین رفتن برخی آثار و دست خوردگی آن ها شده است. این بندر با نام قدیمی سیراب در استان بوشهر قرار دارد.
در گذشته بخاطر آزادی اعتقادات در این منطقه افراد با دین های زرتشتی، یهودی، مسیحی و دیگر باورها و همچنین اقوام و نژادهای گوناگونی مثل یونانیها، رومی ها و چینیها در این بندر زندگی می کردند. در سال 367 هجری قمری زمین لرزه ای شدید در بندر سیراف رخ داد که همه تمدن و شکوه و رونق آن در این زلزله هفت روزه از بین رفت. با این وجود این شهر قدمتی 2500 ساله دارد و گردشگران زیادی را به خود جذب می کند.
این بندر دارای حوضچه هایی مستطیل شکل است که در داخل آن ها آب باران جمع می شود تا آب مورد نیاز از این طریق فراهم شود.
در سال ۱۸۸هجري قمري مسجدی با نام مسجد امام حسن (ع) بر روی ویرانه های یک دژ ساسانی احداث شده بوده که دارای ستون هایی گرد می باشد.
هم چنین از دیگر آثار بر جای مانده در این بندر زیبا عمارت شیخ جبار نصوری می باشد که متعلق به خاندان نصوری است و دارای دو حیاط داخلی و بیرونی می باشد. این بنا در دوره قاجار و به دست پدر بزرگ شیخ ناصر بنا شده است. این عمارت 200 سال قدمت دارد و دارای 18 تابلو زیبا از مجالس شاهنامه فردوسی می باشد.
آرامگاه دانشمند علم نحو که در قرن چهارم می زیسته است در این بندر قرار دارد. نام این دانشمند بزرگ سیبویه می باشد. از جمله سوغاتی های این منطقه ماهی، میگو،خرما و انواع صنایع دستی می باشند. 
منبع : آرگا
