با کودک غمگین چه رفتاری داشته باشیم؟

مگر کودکان هم به درگیری های احساسی درگیر می شوند؟ البته که بله. کودکان هم، همچون آدم های بزرگسال هم زیست خود به احساسات متنوع درگیر می شوند و عکس العمل نشان می دهند. اما اگر غمگین شوند، بهتر است چه رفتاری از خود به نمایش داشته باشیم؟در پاسخ به سوال والدی که بهتر است با کودک غمگین چه رفتاری داشته باشیم؟ باید گفت که پیش از اقدام هر گونه عملی، علت آن را جویا شد. آیا کودک در لحظات اخیر درگیر حالات روانی مربوط به جدایی اعضای خانواده، غصه بیماری های جسمی، فقر یا عدم یادگیری و… شده است؟ باید در جریان باشید که مشاهده کودک غمگین از دید والدین بسیار دردناک است و روحیه آن ها را تضعیف می کند به گونه ای که اگر در کودکی به ضعف آن ها مرهم داده نشود، در بزرگسالی سخت تر با این مشکل مواجهه خواهند شد.

برای مدارا با کودک غمگین، والدین چه رفتاری باید داشته باشند؟

• به خود یاد آور شوید، که احساسات کودک همیشگی نیست:

هر کودک و هر نوجوانی در سنین غیر مشابه از دیگران، به حالات یکسان بروز دهنده غم دچار می شوند. به خود متذکر شوید که هرگز این غم در کودک شما همیشگی نیست و پس از گذشت مدت زمانی، خیال افکار منفی از ذهن او خارج می شود.

• با گذشت زمان غم از خیال کودک دور می شود:

داستان طولانی گذران شدن احساسات دردناک غم در کودکان بسیار کمیاب است، چون با گذشت روز ها یا شب های زندگی خیال درد غم فراموش می شود. آدمی همواره همچون ابر ها در حال تغییرات جابه جایی است و نمی تواند ساکن بماند. خود را دوباره باز می یابد و گذر از جاده زندگی را به پیش می گیرد.

• در نقش والد به کودک خود کمک کنید:

والدینی که به گونه مداوم حواس جمع کودکان خود هستند، کمتر هم دچار درگیری های نا امیدانه از توانایی های خود می شوند. والدین همچون آموزگار باید با دانش انبوه از حقایق زندگی، احساسات منفی را از کودک دور کنند و نشاط را به او هدیه دهند.

• همدل باشید:

همواره در هر لحظه از عبور مرور های زندگی همراه کودک باشید و همدلانه با او برخورد کنید.

• تلاش برای بالا بردن قدرت صبر در وجود خود داشته باشید:

کودک را آگاه سازید که تمامی احساسات قابلیت فراموش شدگی دارند و باید همواره شاد بود و زندگی کرد.

• از او بپرسید که به چه دلیل غمگین است:

گاه کودکان به دلایل بیهوده غمگین می شوند. او را از درگیری های احساسی بی ارزش رها سازید و به سوی زندگانی شاد بکشانید.

• با کودک هم صحبت شوید:

فرصتی را برای هم صحبتی با کودک غمگین خود، خالی بگذارید تا در آرامشی تمام به مشاوره های انگیزشی او بپردازید.

• مقصر غمگینی کودک را دیگران ندانید:

دیگران را برای غمگینی کودک خود سرزنش نکنید، چون هیچکس جز شما مسئول پرورش او نیست.

• احساسات را به کودک آموزش دهید:

کودک را برای عدم یا کاهش درگیری های احساسی آگاه سازید و به فکر آموزش او باشید.

• جنبه های مثبت زندگی را به کودک نشان دهید:

هیجانات و زیبایی های زندگی را به کودک یاد آور شوید. به او بفهمانید که زندگی زیبااست و هیچ چیز و هیچ کس ارزش نابودسازی آن را ندارد.

• او را با اجتماع آشنا کنید:

ارتباطات کودک را با حضور در بخش های متنوع اجتماع گسترده تر سازید، اینگونه او بیشتر معانی زندگی را به درک می رسد.

• اعتماد به نفس را به کودک بازگردانید:

با تمرکز به روی توانایی های کودک، اعتماد به نفس را در وجود او افزایش دهید.

• تغذیه، فعالیت های فیزیکی و خواب کودک را اولویت قرار دهید:

هر چه کودک با فعالیت های بدنی درگیر باشد، درگیری های احساسی هم کمتر می شود، باید به اندازه کافی بخوابد و غذای خوب نوش جان کند.

چه کودکانی بیشتر با احساس غمگینی در زندگی درگیر می شوند؟

در هر خانواده ای کودکان با خلق و خوی های متفاوت از یکدیگر به مراحل رشد می رسند. برخی از کودکان دارای احساسات روانی بیشتر و برخی دیگر آسوده از آن هستند به گونه ای که در برخود با هر اتفاقی در زندگی واکنش های بسیار قوی از روحیات خود را به دیگران برای نمایش می گذارند، اما افراد آسوده با خونسردی تمام مشغول بازی های کودکانه خود می شوند. گاه بروز این احساسات در سنین کوچک آن ها موقتی بوده و گاهی این تشدد های عاطفی همیشگی خواهد شد و بهتر است به سرعت به این درگیری ها خاتمه داده شود تا نتیجه کار به اتفاقات ناگوار پیش نرسد.

غم و اندوه در کودک با چه نشانه هایی همراه است؟

کودک به شدت نسبت به هر پیش آمدی تحریک می شود.

کودک با هر ناکامی ای شروع به اشک ریزی می کند.

کودک به مشکلات خواب و خستگی های مداوم مبتلا می شود.

کودک دچار تغییرات اشتهایی می شود.

کودک به شدت گوشه گیری از ارتباط گیری های اجتماعی می شود.

کودک علاقه ای به تکمیل تحصیلات آموزشی خود ندارد.

کودک به مشکلات روحی روانی دردمند می شود.

کودک اعتماد به نفس خود را از دست می دهد.

کودک به پایان بخشی زندگانی خود تفکر می کند.

کودک غمگین در نهایت به افسردگی مبتلا می شود

تنها در کودکان نه، حتی در سنین بزرگسال هم اینگونه است که با روند افزایشی دردمندی های روحی روانی، افسردگی پای به میان می گذارد. این افسردگی ها با عواقب های منفیانه، آسیب هایی را برای همگان به همراه می آورد که رهایی از آن به ماه ها و حتی سال ها زمان نیازمند است. اگر با روش های خود درمانی یا روانشناسانه بهبودی ای در کار نبود، آدمی تنها راه نجات را در خودکشی از این دنیای فانی تصور می کند. والدین آگاه باشند و با هر تشخیص نشانه هایی از ایجاد غمگینی در کودک، او را به مراکز احیای شادمانی و انگیزشی زندگانی هدایت کنند.

در پایان مقاله بسیار از شما دوستان عزیز آرگا متشکریم و پیشنهاد می کنیم تا برای آگاهی بیشتر از موضوعات روانشناسانه لینک های قرار داده شده دلیل خودخواهی در کودکان و اشتباهات خواب کودک و نشانه های افسردگی کودک را کلیک کنید و مطالعه داشته باشید.

منبع : آرگا