به طور کلی پیدایش زمین سومین سیاره نزدیک به خورشید و بزرگترین سیاره در میان سیارات درونی می باشد که ساختار درونی آن مانند سایر سیارات درونی از یک هسته داخلی و یک هسته خارجی به همراه لایه های مذاب و نیمه مذاب و سنگی جامد تشکیل شده است. همچنین هسته داخلی فلزی و جامد بوده و توسط هفته خارجی که فلزی و مذاب است احاطه گردیده است.
پیدایش زمین
بهتر است بدانید که زمین یکی از هشت سیاره ای است که به دور خورشید می چرخد و راه شیری نیز به نوبه خود یکی از میلیارد ها کهکشان در جهان است که نگاه کردن به ستاره ها به ما این اجازه را می دهد تا نگاهی به گذشته های دور داشته باشیم. در واقع نزدیک ترین ستاره به خورشید چهار سال نوری با آن فاصله دارید و برخی از ستاره ها آنقدر دور هستند که حتی اگر میلیون ها سال پیش نابود شده باشند هنوز هم آن ها را مشاهده خواهید کرد اما ستاره های جدیدی هم وجود دارند که چون نور آن ها هنوز به زمین نرسیده است دیده نمی شوند. توجه داشته باشید که جهان همواره چنین وسعتی نداشته و پیش از آنکه جهان به شکل کنونی وجود داشته باشد همه مواد آن در یک رده متمرکز بوده است. در واقع منظومه شمسی احتمالا از یک ابر غبارآلود در حال چرخش مشا گرفته و برای شکل گیری خورشید بیشتر غبارها در مرکز متراکم شده اند و برخی مواد باقی یمانده اند که در چنین حلقه متحدالمرکز در اطراف خورشید می چرخد و درون هر مدار مرکزی جاذبه کافی برای کشیدن غبارهای مجاز و ذرات یخ وجود خواهد داشت.
چگونگی پیدایش زمین:
توجه داشت باشید که برخی از دانشمندان برجسته مانند دکارت، کانت، بوفون و لاپلاس تخمین زده اند که حدود ۱۵ میلیارد سال پیش بر اثر عبور ستاره ای از نزدیک خورشید انفجاری عظیم در آن به وجود آمد و گاز هایی به صورت تکه های متراکم از آن جدا شدند و در فضا با حرکت دورانی به گردش در آمدند و در نتیجه سیاره های منظومه شمسی به وجود آمدند که پیدایش زمین هم یکی از این پدیده ها خواهد بود. جالب است بدانید که حدود ۴.۵ میلیارد سال طول کشید تا زمین با دور شدن از خورشید از حالت گاز به صورت جامد و به شکل امروزی در بیاید. اما پس از گذشته ۲۰ میلیون سال کره زمین شکل واقعی خود را به دست آورد که همانند کره ای آتشین و قرمز مملو از مواد مذاب بود و همچنین بر اساس فرضیه دانشمندان مواد سنگین زمین مانند آهن و نیکم در اثر سنگینی تدریجا به طرف مرکز زمین حرکت کردند و هسته مرکزی زمین را به وجود آوردند و همچنین مقدار چگالی کمی هم که داشتند به طرف بالا حرکت کرده و پوسته خارجی و سطح زمین را شکل دادند. به هر حال پس از سپری شدن این مراحل ماگماهای درون زمین آنقدر قوی بودند که مرتبا سطح ضعیف و خشکیده زمین را باز کرده و مواد مذاب خود را بیرون ریختند. این فعالیت ها تا زمان آرامش نسبی زمین ادامه پیدا کرد و خروج مواد مذاب به تدریخ باعث شد تا مقدار زیادی از گازهایی که در درون زمین حبس بودند به سطح زمین بیایند و از طریق سطوح به طرف ارتفاعات بالا صعود کنند که در نهایت جو ضخیم یا اتمسفر را شکل دادند.
به طور کلی ۴.۵ میلیارد سال پیش زمین دارای سطحی داغ قرمز و نیمه مذاب است که پس از گذشته میلیون ها سال سطح زمین شروع به سرد شدن کرد و پوسته جامدی به دور زمین شکل گرفت. به تدریح گاز های داغ و مواد مذاب از لایه های زیرین و از طریق دهانه های آتشفشان بیرون شده و جو ضخیم را به وجود آوردند. در همین مدت شهاب سنگ های زیادی به سطح زمین خوردند و هزاران گودال شهاب سنگی را در سطح زمین به وجود آوردند و مقدار غبار به جو زمین اضافه شد. پس از یک میلیارد سال زمین به اندازه کافی سرد شده بود به گونه ای که بخار آب موجود در جو مراکم شده و قطرات آن میلیون ها سال به شکل باران شدید بر روی سطح زمین افتاد و در نهایت باعث پاک شدن جو زمین و به وجود آمدن اقیانوس ها شدند و پیدایش کره زمین به تدریج به شکل کنونی درآمد.
اندازه کره زمین:
قطره کره زمین حدودا ۷۹۲۶ مایل یا همان ۱۲۷۵۶ کیلومتر است. کره زمین پنجمین سیاه بزرگ در منظومه شمسی پس از سیاره نپتون، مشتری، زحل و اورانوس می باشد. توجه داشته باشید که اراتوستن دانشمند یونان اولین کسی بود که محیط کره زمین را به خوبی محاسبه کرد. او سایه ظهر اواسط تابستان را در چاه های عمیق سین که امروزه اسوان نامیده می شود و کنار رود نیل در مصر قرار دارد و اسکندریه را مقایسه کرد و به درستی تصور کرد از آنجا که خورشید بسیار دور است پرتوهای آن تقریبا موازی هستند و با دانستن فاصله دو محل محیط زمین را بالغ بر ۲۵۰۰۰۰ استادیا محاسبه نمود.
اجزای تشکیل دهنده کره زمین:
جاذلب است بدانید که کره زمین دارای اجزا و بخش های مختلف پوسته، گوشته و هسته می باشد که در ادامه سعی داریم به بیان آن ها به صورت کامل بپردازیم:
پوسته خارجی یا لیتوسفر کره زمین: ضخامت پوسته خارجی زمین معمولا بین ۵ الی ۵۰ کلیومتر بوده و مهم ترین عناصر تشکیل دهنده آن رسوبات و سنگ هایی هستند که از مواد کانی مختلفی مانند اکسِژن، کربن، کلسیم، سیلیکون، آلومینیوم، سدیم، منیزیم و ئیدروژن به وجود آمده اند.
جبه یا زیرپوش یا گوشته کره زمین: این بخش از کره زمین در قسمت زیرین پوسته قرار گرفته و مواد در آن به صورت خمیری شکل می باشند که با نام مگما معروف هستند و بر اثر عمل آتشفشانی بر روی زمین آمده و تشکیل سنگ های آذرین را می دهد. توجه داشته باشید که ضخامت این لایه از زمین حدود ۲۹۰۰ کیلومتر است و از آنجایی که گرمای زیادی دارد بر اثر انبساط زمین فشار آورده و باعث ایجاد زلزله در نواحی گسل دار خواهد شد.
قسمت مرکزی یا هسته کره زمین: به طور کلی قسمت مرکزی زمین شامل دو لایه هسته خارجی ۲۱۰۰ و هسته داخلی ۱۳۷۰ کیلومتر است. هسته زمین اغلب دارای ترکیبات آهن و نیکل می باشد که درجه حرارت آن معمولا به ۵۵۳۰ درجه می رسد و تمام مواد موجود در آن گداخته اند.
وضعیت کره زمین در آینده:
همانطور که می دانید انسان امروزی نگران مسائلی مانند تغییرات آب و هوایی است که می تواند در طی دوره های متوالی بر روی زمین تاثیر قابل توجهی داشته باشد. با وجود این ها بزرگ ترین تغییرات برای زمین عموما طی صدها میلیون یا میلیاردها سال رخ می دهد که در این دوران ابر قاره ها ساخته شده و نابود می شوند، انقراض های کلی همه گونه های حیات را در خود فرو می بلعند و تغییرات در سامانه خورشیدی نیز بر روی زمین تاثیر خواهد گذاشت. در نهایت این خورشید است که سرنوشت کره زمین را مشخص می کند زیرا میلیاردها سال دیگر با تمام شدن سوخت هیدروژنی خورشید کهنسال خورشید به جرمی غول پیکر و سرخ تبدیل خواهد شد و به اندازه ای بزرگ می شود که تمامی بخش های سامانه خورشیدی و مدار زمین را نیز در بر خواهد گرفت.
منبع : آرگا
