امیر آقایی بازیگر با سابقه و موفق ایرانی؛ در مورد سالهای دور و اولین سعی های خود به خاطر ورود به دنیای سینما خاطره ای جالب را با مخاطبان خود در میان گذاشت. تجربه ی فیلمی که عاقبت به ثمر نرسید، ولی خاطره آن در ۳ عکس ماندگار گردید.
وی در این مورد گفت:«سال ۱۳۷۵ دانشجوی تئاتر بودم، کار هم می کردم. در گروه تئاتر سبز با سرکار خانم حاجیان، سالها نمایشهای بینظیری بر صحنه بردیم و تجربه اندوختیم،اما از همان ابتدا دغدغه ی سینما رهایم نمی کرد. اولین فیلم کوتاهم را در سال ۱۳۷۶ ساختم؛ فیلم را بتاماکس ساختم، فیلمی ۸ دقیقه ای. سه فیلم بعد هم بتاماکس بود اما من شوق نگاتیو داشتم.
سال ۷۸ آنقدر پشت در اتاق محمد آفریده (انجمن سینمای جوان) نشستم تا در نهایت به یکی از فیلنامه هایم رضایت داد. چهارصد هزار تومان بودجه و چهار حلقه ی ۴ دقیقه ای نگاتیو شانزده میلی متری، با چهار حلقه حتی نباید پلانی را دو بار تکرار می کردم! همه گروه تئاتر دست به دست من دادند و بی انتظار مالی رفاقت کردند تا فیلم را بسازم.
در راس خانم حاجیان که مشاور بود، سیما جان تیر انداز قبول زحمت بازی کرد؛ امیر توسلی موسیقی را قبول کرد. سعید پور اسمائیلی پشت دوربین نشست و نوید فرح مرز طراح چهره ها شد. نرمین (خواهرم) هم منشی صحنه بود هم دستیار، خیلی ها بودند مهراوه، ملیکا، مهیار، اما دو روز مانده به شروع کار بازیگر مرد نیامدف بهانه آورد و من گریم شدم تا بازی هم بکنم.
تجربه ی عجیبی بود، آن فیلم هرگز تمام نشد، بر حسب اتفاق نوید ذوالفقار (مدیر صحنه) بخشی از مزرعه ای را که در آن کار می کردم سوزاند! فیلم نیمه ماند و ما تمام پولی را که گرفته بودیم و همه پس اندازمان را خسارت به مالک مزرعه دادیم! از آن فیلم همین سه قطعه عکس باقی ماند و من هنوز بدهکار محمد آفریده ام.»
منبع : آرگا
