جهت تشخیص پرکاری تیروئید در نوزادان؛ اندازه گیری سطح سرمی TSH و تیروکسین آزاد خون بند ناف توصیه می گردد. بعد از تشخیص، درمان را با متی مازول با دوز ۰/۵ تا ۱ میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن یا پروپیل تیوراسیل، ۵ تا ۱۰ میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، آغاز می کنند.
پرکاری تیروئید در نوزادان:
از جمله علائم پرکاری تیروئید در نوزادان می توان به تغییرات رنگ پوست، آرام بودن بیش از اندازه نوزاد پایین بودن طلب شیر از سمت نوزاد، بزرگی غده تیروئید، تب، تولد زودرس و تپش قلب اشاره کرد.
رشد مغز نوزاد از سه ماهگی جنینی تا سه سالگی ادامه دارد که کم بودن هورمون تیروئید سبب کاهش رشد مغز می شود.
اگر پرکاری تیروئید خفیف باشد نیازی به درمان ندارد و به خودی خود برطرف می شود. اما اگر نوزاد یا کودک علایمی همچون لرزش دست و ضعف عضلات شانه و ران داشته باشد باید بیماری را جدی گرفت و هر چه سریعتر برای درمان نزد متخصص رفت.
دوز پروپرانولول ۲ تا ۴ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در کنترل تاکی کادری و هایپراکتیویتی نوزاد به کار گرفته میشود. اسید ایوپانوییک با دوز ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی گرم در روز، و محلول لوگل یا یدید پتاسیم و گلوکوکورتیکوئید در موارد شدید لازم است برای نوزاد تجویز شود.
کودکان و نوزادانی که تحت درمان قرار گرفته اند در کم کاری و پرکاری تیروئید باید به صورت مداوم و منظم داروهای خود را استفاده کنند. در ضمن مادرانی که به علایم پرکاری تیروئید در بارداری دچار هستند باید در حین بارداری تحت نظر پزشک متخصص قرار بگیرند و آزمایش های لازم را انجام دهند و داروهای مورد نیاز را برای حفظ سلامت نوزاد خود مصرف کنند.
ذکر این نکته حائز اهمیت است که درمان به موقع از بروز عقب ماندگی ذهنی پیشگیری می کند و در کشور ما تنها تشخیص پرکاری تیروئید از تولد هر هزار نوزاد زنده، تنها یک نفر با غربالگری قابل تشخیص است.
منبع : آرگا