باشلق به پولی گفته می شود که پدر داماد برای گرفتن بله به عروس خانم می دهد. امروزه این پول با نام شیربها شناخته می شود. این مراسم در گذشته از طلوع تا غروب آفتاب برگزار می شد اما امروزه از بعد از نهار در خانه عروس و داماد صورت می گیرد.
در این مراسم مردان به هنگام پیاده شدن از مرکب خود جلوی در ورودی خانه داماد با شلیک هوایی حضور مهمانان عروس را به خانواده داماد اعلام می کنند. این به منزله سلام و درود است و در مقابل خانواده داماد نیز با شلیک هوایی به آن ها خوشامد می گویند. موسیقی اوستایی از آیین این مراسم است و در کنار این آداب و رسوم ها اصلاح سر و صورت نیز صورت می گیرد. اوستا همان استاد است که در میان ایل عشایر از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هَلِی، سحرآوازه و اشرف منگنه نام موسیقی های مرسوم برای عروسی های این طایفه می باشد. هلی مخصوص رقص زنان، سحرآوازه با آغاز عروسی در صبح و اشرف منگنه برای رقص زنان و مردان با هم است. لباس های زنان عشایر شامل دامن یا تمّون قِری، پیراهن رویی، چارقد، دستمال سر یا یاغلوق، کلاغی، سنجاق زیرگلویی و کلاچه که همان کلاه کوچک روی سر است می باشد. رقص مردان این منطقه جنگ نامه نام دارد. در پایان مراسم چمدان هدیه عروس بر بالای سر به سوی به چادر او برده می شود، زنان و مردان با خواندن آوازهای بومی به زبان ترکی چمدان را باز کرده و هدیه ها را به مهمانان نشان می دهند. مهریه و شیر بها در این مراسم تعیین و به خانواده داماد اعلام می شود و در پایان در محضر یا خانه ی داماد عروس و داماد به عقد یکدیگر در می آیند. عکس هایی از این مراسمات را در زیر می بینید.
منبع : آرگا