نور منتشر شده از این لیزرها با چشم انسان قابل دیدن نمی باشد. ویکرام آیر نویسنده ی اصلی مقاله ی این تیم در مورد ایده ی استفاده از لیزر این گونه می گوید:
شما می توانید کیسی برای گوشی بسازید که دارای دریافت‌کننده ای در داخل خود باشد و سپس مجموعه ی لیزر را خریداری کنید. مشخصا دستگاهی می خواهید که کوچک تر و زیباتر باشد و همچنین به ابزارهای دیگر مانند روتر وای فای نیازی نداشته باشد.
به عبارت دیگر می توانید گوشی خود را در هر جایی از اتاق که خواستید بگذارید. لیزر آن را پیدا می کند و به سلول های فتوولتائیک آن به صورت موازی اشعه می تاباند. برای جلوگیری از آسب دیدن چشم انسان در برابر اشعه این لیزر ها تیم پژوهشی از پس بازتابگر که به شکل یک مکعب سه قسمتی با سطوح داخلی آینه کاری شده است در اطراف سلول فتوولتائیک استفاده کرد. پس بازتابگرها برخلاف آینه های مسطح که نور را با همین زاویه قبلی بازتاب می دهند، نور را از مسیری برمی گردانند که از آنجا آمده است. آیر می گوید:
پس بازتابگرها همان بازتابنده هایی هستند که در موتورها یا علائم جاده ای مورد استفاده قرار می گیرند.
صدای گوشی در حال شارژ در پاره ای از اوقات به فرکانسی می رسد که گوش انسان نمی تواند آن را بشنود. میکروفن هایی در امیتر لیزر تعبیه شده است که این صداها را جمع می کند و از زمان پرواز برای محاسبه ی موقعیت تقریبی گوشی استفاده می کند و سپس حلقه ی محافظ کم قدرت نور را تکان می دهد تا به پس بازتابگر برسد. زمانی که سیگنال برگشت، بافرض اینکه چشمی در مسیر نباشد، لیزر نزدیک به مادون قرمز شروع به شارژ گوشی می کند.
منبع : آرگا
