تقویت رابطه با فرزند خوانده با این رازهای طلایی

فرزند خوانده کیست؟ در تمامی قصه ها که تصویر زیبایی از نامادری و ناپدری به قاب زندگی کشیده نشده است. اما فرزند خوانده چه طور؟ فرزند خوانده کسی است که فرزند خونی خانواده ای نیست و یا او را به سرپرستی قبول کرده اند و یافرزند همسر بوده است. اما حال هر گونه هم که باشد طبق روانشناسی، آدمی وظایف بسیاری در قبال پرورش او به گردن دارد و باید رعایت کند. شما همراهان عزیز مجله ی آرگا در ادامه بیشتر با موضوع رابطه با فرزند خوانده آشنا خواهید شد.

هر فرزند خوانده ای که مسئولیت نگهداری او به گردن گرفته می شود، اهمیتی ندارد که بدانید چه گذشته ای دارد چون او به طور قطعی این حق را دارد که یک رابطه سالم، امن و خوشی را در خانواده ای جدید سهم داشته باشد.

نکات لازم برای حمایت و برقراری رابطه با فرزند خوانده کدام اند؟

• قابل پیش بینی باشید:

فرزند باید همواره از شما بداند، او باید همواره دلگرم به حضور شما در هر لحظه از زندگی اش باشد.

• در رابطه با فرزند خود همدل و حساس باشید:

فرزند شما متوجه هر تجربه ای در زندگی جدید خود می باشد، پس مراقب نشانه های کودک خود باشید.

• از لحاظ عاطفی در دسترس باشید:

برای برقراری و ابراز احساس علاقمندی به کودک خود محبت کنید.

• رفتار های فرزند خود را به دل نگیرید و ناراحت نشوید:

وقتی کودکان یاد می گیرند احساسات خود را با کلمات و صحبت ها بیان کنند، والدین ممکن است این کلمات را بشنوند:

تو بدجنسی

ازت متنفرم

تو اصلا مامان واقعی من نیستی!!

این ها تنها بخش کوچکی از ابراز احساسات منفی ترس، خشم، ناامیدی، وحشت و….از سوی کودکان خوانده شده هستند که هنوز به درستی بالغ نشده اند و آگاهی ای از زندگی ندارند.

• کلمات را با عمل های کاری یکسان کنید:

فرزند شما باید اقدامات پرورشی و تربیتی را با شما و صدای شما مرتبط کند.

• در ارتباط با فرزند خوانده باید توانایی برآورده سازی انتظارات او را داشته باشید:

با کودک طوری باید رفتار شود که گویی او همان طور است که شما می خواستید و یا انتظار داشته اید که به شما واکنش نشان دهد.

• کودک محور شوید و از راه کودک خود پیروی کنید:

به فرزند اجازه ی پذیرش مسئولیت های جدید زندگی را بسپارید، این گونه درون او قدرتی عجیب شکل می گیرد که در آینده مستقل و متکی به خود می شود.

• رابطه چشمی با فرزند خود برقرار کنید:

اگر فرزند از این حرکت خودداری کرد و تمایلی نداشت، به مرور زمان با او تمرین کنید.

• انتظار گریه و زاری، چسبیدن و عصبانیت را داشته باشید:

در این شرایط او را ترک نکنید و به حال خود نگذارید. در کنارش بمانید و به او بگویید که همه چیز درست خواهد شد.

• روتین و روال هایی برای رفتار مسالمت آمیز با فرزند ایجاد کنید:

اگر کودک شما بداند چه انتظاری باید داشته باشد، استرس کمتری را تجربه خواهد کرد. این فعالیت های قابل پیش بینی به ایجاد بهتر ساختار بیان احساسات کمک می کند.

• هرگز اجازه ندهید، پاهای او زمین را لمس کنند:

او را در آغوش بگیرید و لمسش کنید. اینگونه فرزند خوانده شما را نزدیک بدن شما نگه می دارند.

• این کودکان لوس نمی شوند:

هر چه فرزند شما احساس امنیت بیشتری کند، در آینده مستقل ترو تعامیل بین شما غنی تر و عمیق تر خواهد شد.

اشتباهات اساسی والدین در رابطه با پرورش فرزند ناتنی در خانواده چیست؟

والدین هیچگونه تلاشی برای نزدیکی و ارتباط گیری با فرزند ناتنی خود ندارند.

والدین از زاویه دید خود به کودک ناتنی نگاه می کنند.

والدین نقش پشتیبان و حمایت کنندگی را برای فرزند خوانده خود ایفا نمی کنند.

راهنمایی والدین برای رفتار بهتر با فرزند ناتنی

برای کودک فرزند خوانده وقت بگذارید.

بین فرزند تنی و ناتنی هیچگونه تفاوتی قائل نشوید.

پیوند عاطفی را قوی تر سازید.

نسبت به رفتار های کودک، احساس مسئولیت داشته باشید.

برای رفتار با کودک از همسر خود کمک بگیرید.

در مواجهه با کودک، صبر و حوصله داشته باشید.

به رفتار های او توجه نمی کنید.

آن ها را درک نمی کنید.

با آن ها صحبت نمی کنید.

امنیت کودک را تامین نمی کنید.

برای او وقت کافی صرف نمی کنید.

احساسات خود را عمیقا به او بیان نمی کنید.

بیش از اندازه هدیه می خرید.

قاطعانه رفتار نمی کنید.

از رفتار های بی ادبانه او به راحتی می گذرید.

از برقراری ارتباط همسرتان با فرزندش ناراحت می شوید.

راهکار های اشتباه نکردن فرزندان در مورد ارتباط گیری با والدین ناتنی

منطقی باشید.

کینه هایی که نسبت به والدین خود دارید، وارد رابطه خود و والد ناتنی نکنید.

خود را آزار ندهید.

راه حل های ساده برای برقراری زندگی آرام با والدین ناتنی

احساسات خود را بپذیرید.

هیجانات خود را کنترل کنید.

نامه بنویسید.

به خود فرصت دهید.

محبت های والدین ناتنی را پس نزنید.

از بزرگتر ها کمک بگیرید.

نادیده بگیرید.

با والد ناتنی صحبت کنید.

صحبت پایانی:

به طور خلاصه وار می توان گفت که فرزند پذیری نهادی قانونی است که به موجب آن بین یک یا چند فرزند پذیر و کودکی غیر زیستی رابطه والدینی به وجود می آید. فرزند پذیری در طول تاریخ به عنوان یکی از روش های حمایتی کودکان بی سرپرست وجود داشته است. از این رو این دسته از کودکان صاحب خانواده شده و از محوریت بی سرپرستی خارج می شوند. بسیار سپاس گذاریم که تا پایان مقاله همراه ما بوده اید.

برای آشنایی بیشتر با موضوعات حل اختلاف والدین با فرزندان و روش تربیتی فرزندان با فرزند پروری و دلیل دوست نداشتن فرزند کافی است تا لینک های قرار داده شده را کلیک کنید.

منبع : آرگا