بیماری اسپوندیلوز و شیوه های تشخیص این بیماری

به طور کلی بیماری اسپوندیلوز یک بیماری شایع و مربوط به سن است که معمولا بر مفاصل و دیسک های مهره های گردنی اثر می گذارد. معمولا در اثر این بیماری ستون مهره ها تخریب می شوند و برای درمان آن می توانید از روش های دارویی و حتی جراحی استفاده نمایید.

آشنایی با بیماری اسپوندیلوز

بهتر است بدانید که هر نوع بیماری تخریبی مهره های ستون فقرات با نام مهراک یا اسپوندیلوز و یا نام علمی Spondylosis شناخته می شود که اغلب به صورت غیر التهابی در ستون مهره های بدن رخ خواهد داد. در واقع این بیماری را می توان ناشی از آرتریت فرسایشی مفاصل بین تنه ستون مهره ها دانست که در طی آن زائده های مفصلی درگیر نخواهند شد.

در واقع اسپوندیلوز گردن را می توان یک بیماری شایع مرتبط با سن دانست که اغلب در اثر آرتروز و ساییدگی مفاصل ستون فقرات گردن ایجاد می شد. دیسک های گردنی ممک است به صورت طبیعی دچار خشکی شوند و با گذر زمان اندازه شان کوچکتر شود. در این حالت ممکن است خار استخوان و سایر علائم و نشانه های آرتروز بروز کند.

از نظرواژه شناسی سرویکال به هفت مهره ی کوچک در گردن اشاره دارد و آرتروز گردن نیز به معنای تخریب و از بین رفتن دیسک های بین مهره ای خواهد بود. به طور معمول آرتروز گردن در حدود ۴۰ سالگی شروع می شود و با گذر زمان نیز بدتر خواهد شد.

نشانه های بیماری آرتروز گردن

همانطور که می دانید بیماری آرتروز گردن اغلب با علائم مختلفی خود را نشان خواهد داد که در ادامه مهم ترین علائم آرتروز گردن را شرح داده ایم.

• نشانه های اسپوندیلوز گردن:

تخریب مهره های گردن ممکن است موجب درد شانه ها، گردن و بازو شوند. همچنین ممک است منجر به کاهش مهارت های حرکتی ظریف، ضعف، بی حسی و مور مور شدن بازو و پا شود.

• نشانه های اسپوندیلوز پایین کمر:

تخریب مهره های پایین کمر ممکن است موجب کمردرد، درد باسن یا پا و احتمالا بی حسی و ضعف عضلات شود که با فعالیت هایی مانند بلند کردن اجسام، خم شدن، چرخیدن یا نشستن بدتر می شود.

• نشانه های اسپوندیلوز سینه ای:

تخریب مهره های ناحیه سینه ممکن است موجب درد سینه و بالای شکم شود. همچنین ممکن است منجر به ضعف، بی حسی و مور مور شد پا نیز بشود.

علل اصلی آرتروز گردن:

توجه داشته باشید که این وضعیت در اغلب موارد حاصل استهلاک طبیعی مربوط به افزایش سن است. فرآیند تخریب معمولا با دیسک ها آغاز می شود و هنگامی که بدن پیرتر می شود دیسک های ستون مهره ها شروع به خشک شدن می کنند و در نهایت خاصیت انعطاف پذیری خود را از دست می دهند و در یکدیگر فرو می روند.

به طور کلی نازک شدن دیسک ها موجب افزایش فشار بر مفاصل فاست و رباط هایی می شود که مهره ها را در کنار یکدیگر نگه می دارد. در نتیجه این ساختار تضعیف شده و مهره ها بیش از حد حرکت خواهند کرد.

چگونگی تشخیص بیماری

برای تشخیص این بیماری مانند فرآیند تشخیص اغلب بیماری های گردن و کمر پزشک احتمالا با گرفتن شرح حال و انجام معاینه فیزیکی، اطلاعات مربوط به اسپوندیلوز گردن فرد را جمع آوری خواهد کرد. سپس یک یا چند نوع تصویربرداری و احتمالا مطالعه هدایت عصبی انجام می گیرد که در ادامه به بیان آن ها پرداخته ایم.

• تصویربرداری روزنانس مغناطیسی یا ام آر آی:

زمانی که صحبت از آزمایشات تصویربرداری آرتروز گردن می شود تصویربرداری رزونانس مغناطیسی به عنوان اصلی نام برده خواهد شد. MRI ممکن است به پزشک در دیدن استخوان ها، بافت های نرم و اعصاب فرد کمک کند و همچنین به آن ها کمک کند تا دقیقا ببینند چقدر فضای اطراف نخاع و یا ریشه های عصبی احاطه شده است.

• اشعه ایکس:

از اشعه ایکس نیز معمولا برای تشخیص اسپوندیلوز سرویکس استفاده خواهد شد زیرا امکان مشاهده ی مسیر های استخوانی که شامل نخاع و ریشه های عصبی نخاعی است را می دهد. دقت داشته باشید اگر فردی علائم عصبی ندارد ممکن است تنها به اشعه ایکس نیاز داشته باشد.

این اشعه می تواند پزشک متخصص را در مورد مواردی مانند باریک شدن فضای دیسک، وجود خار های استخوانی و هر گونه کاهش قطر کانال نخاعی که می تواند موجب بروز میلوپاتی شود آگاه نماید. همچنین به پزشک کمک می کند که اسپوندیلوز دهانه رحم را از نظر شدت در درجات خفیف، متوسط و یا شدید طبقه بندی نماید.

• اسکن توموگرافی کامپیوتری یا سی تی اسکن:

همچنین سی تی اسکن نیز یکی دیگر از آزمایش تصویربرداری تشخیصی محسوب می شود که اغلب برای افراد مبتلا به آرتروز گردن انجام خواهد شد. در واقع سی تی اسکن نیز عملکردی مانند اشعه ایکس داشته البته با این تفاوت که در روش سی تی چنین عکس گرفته می شود و آن ها را در کنار یکدیگر قرار می دهند تا مقطعی از ناحیه را نشان دهد.

معمولا در این روش کیفیت تصویر بهتر از روش اشعه ایکس بوده و به همین خاطر ممکن است به پزشک اجازه دهید کانال نخاعی را بهتر مطالعه کند و در طول مسیر نخاعی هر گونه تغییر ایجاد شده را مطالعه نماید.

• میلوگرافی:

همچنین میلوگرافی نیز نوعی سی تی اسکن محسوب می شود که شامل تزریق رنگ به بدن فرد برای مشاهده بهتر ساختار های خاص است.

در این حالت پزشک برای تجسم ریشه های عصبی نخاعی و ردیابی انسداد هایی که می توانند موجب بروز علائم رادیکولوپاتی شوند از این روش استفاده می کند.

• مطالعه هدایت عصبی:

آزمایش دیگری که معمولا برای تشخیص یا تایید رادیکولوپاتی استفاده می شود مطالعه ی هدایت عصبی خواهد بود. این روش میزان عملکرد اعصاب را اندازه گیری می کند و گاهی اوقات نیز مطالعات هدایت عصبی همراه با آزمایش الکترومیوگرافی انجام می شوند که عملکرد عصب به عضله را در طول انقباض و آرامش اندازه گیری می کند.

در طول مطالعه الکترودهایی بر روی پوست قرار داده می شوند که تحریک الکتریکی را به اعصاب وارد می کند. البته که برخی از افراد این روش را نامناسب و آزاردهنده می دانند.

روش های درمان بیماری اسپوندیلوز:

امروزه روش های مختلفی برای درمان بیماری اسپوندیلوز مطرح شده اند که از کاربردی ترین آن ها می توان به داروهای ضد التهاب، فیزیوتراپی، استراحت، پشتیبانی پایین کمر و تزریق در ستون مهره ها اشاره کرد. روش های درمانی غیر جراحی متعددی برای درمان این حالات وجود دارد که در کلینیک ها تحت نظر فوق تخصص درد انجام می گیرد.

در این روش ها که از میزان بالای تاثیر برخوردار هستند نیازی به بیهوشی و برش جراحی نیست. در این روش کم تهاجمی، پزشک با استفاده از امواج رادیویی، مفاصل دردناک فاست مهره ها را درمان می کند. این عمل ریزوتومی با امواج رادیویی نام دارد که با استفاده از آن می توانید دردی را که با داروها و درمان های فیزیکی بهبود نیافته است برطرف نمود. البته که در موارد شدید تر بیمار نیاز به جراحی پیدا خواهد کرد.

منبع : آرگا