استفراغ برای هیچ کسی تجربه خوب و خوشایندی نیست. اگرچه اغلب مردم در خصوص امتوفوبیا یا استفراغ هراسی چیزی نشنیده اند، اما این یک اختلال اضطرابی بسیار شایع به ویژه در خانم ها است. بهتر است بدانید که این اختلال، پنجمین فوبیای شایع در جهان است که میلیون ها نفر دچار آن هستند. برای یک شخص امتوفوبیک، اضطرابی که با استفراغ همراه است می تواند امر ناتوان کننده و بسیار سختی باشد. در حقیقت امتوفوبیا، نشانه هایی مشابه با اختلال پانیک یا اختلال هراس دارد و موجب می شود افراد امتوفوبیک از هر چیزی که باعث ایجاد استفراغ در آن ها شود، مانند نوشیدن مشروبات الکلی، استفاده از سرویس های بهداشتی عمومی و غذا خوردن در رستوران ها پرهیز کنند. در این مطلب شما را با روش های درمان استفراغ هراسی آشنا خواهیم کرد.
استفراغ هراسی یا امتوفوبیا به چه معناست؟
همان گونه که بیشتر ما می دانیم هیچ فردی استفراغ را دوست ندارد اما به ندرت استفراغ بر افکار آن ها غلبه می کند. افرادی که به استفراغ هراسی یا امتوفوبیا مبتلا هستند زمان زیادی را صرف نگرانی در مورد این موضوع می کنند، حتی اگر خود یا آشنایان شان احساس بیماری نداشته باشند، تنها تصور و فکر به اینکه کسی ممکن است استفراغ کند، گاهی باعث ایجاد پریشانی و ناراحتی شان می شود.
این نگرانی و استرس مداوم از اینکه هر لحظه احتمال دارد خود یا فرد دیگری استفراغ کند اثر زیادی در روال طبیعی زندگی افراد می گذارد. به عنوان مثال فردی که مبتلا به استفراغ هراسی است از افرادی که فکر می کند ممکن است بیمار باشد دوری می کند یا مدام وضعیت سلامتی خود را چک می کند. برای بیشتر افرادی که مبتلا به استفراغ هراسی هستند، این فوبیا بر هر قسمتی از زندگی آن ها تأثیر گذاشته است.
نشانه ها و علائم استفراغ هراسی یا اتموفوبیا چیست؟
رفتارهایی که ممکن است به استفراغ هراسی مربوط شوند، شامل موارد زیر هستند:
- بررسی سلامت دیگران و دوری از بودن کنار آن ها در زمان بیماری
- مشکلات تنفسی، سفتی در قفسه سینه یا افزایش ضربان قلب در زمان فکر کردن به استفراغ
- اضطراب و پرهیز از بوی بد نظیر زباله یا وسایل کثیف
- پرهیز از نوشیدن الکل یا مصرف داروهایی که موجب تهوع می شوند.
- پختن بیش از اندازه مواد غذایی
- اجتناب از مدرسه، سفر، مهمانی، وسایل نقلیه عمومی یا به طور کلی بودن در هر مکان عمومی که شلوغ باشد.
- استفاده نکردن از برخی واژگان نظیر استفراغ
- اجتناب از رفتن به کلینیک ها یا بیمارستان ها به علت مراجعه افراد بیمار به آن اماکن
- نظارت بیش از اندازه بر سلامت خود از طریق اندازه گیری دما و غیره
- استفاده خودسرانه از داروهای آنتی اسید برای جلوگیری از احساس تهوع یا ناراحتی معده پیش از وقوع
- حذف غذا یا نرفتن به مکان هایی که فکر می کنند در آن جا ممکن است دچار استفراغ شوند.
- آهسته غذا خوردن یا جویدن بیش از اندازه مواد غذایی
- شستشوی بیش از اندازه دست ها، ظروف غذا و ابزار آماده سازی غذا
- چک کردن و بو کردن برخی از مواد غذایی برای اطمینان از بد نبودن آن یا دور انداختن غذاها و خوراکی ها پیش از انقضای آن
- فقط در منزل غذا خوردن
- نخوردن غذاهای جدید یا ننوشیدن نوشیدنی های جدید
- خیلی کم غذا خوردن
- دست نزدن به سطوحی مثل صندلی توالت، دستگیره های در، توالت یا فلاش، رایانه های عمومی و نرده ها که احتمال دارد دارای میکروب هایی باشند که موجب بیماری آن ها می شوند.
آشنایی با روش های درمان استفراغ هراسی
درمانگران با استفاده از الگوهای فکری در زمینه استفراغ، امتوفوبیا را با گفتار درمانی، درمان می کنند. بیشتر روانشناسان نیز افراد را به طور تدریجی از طریق تکنیک های مشابه و فیلم ها در معرض استفراغ قرار می دهند. فوبیا همیشه نیاز به درمان ندارد. در برخی موارد افراد راهکارهایی برای کار در اطراف خود پیدا می کنند. اما اجتناب از برخی اشیا یا موقعیت های ترسناک و نامناسب مثل شنا یا آسانسور، آسان تر از موارد دیگر است. به طور کلی سه نوع روش درمانی برای استفراغ هراسی وجود دارد که در ادامه به بررسی آن ها می پردازیم.
شناسایی محرک ها
در بسیاری از موارد، استفراغ هراسی از طریق چیزی خاص مثل یک رایحه یا نشستن در صندلی عقب ماشین، تحریک می شود. فهمیدن این موضوع که چه چیزهایی موجب استفراغ هراسی می شوند می تواند به شما در درمان و مقابله با آن کمک کند. از محرک های شایع این اختلال می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- رایحه ها یا بوها
- بارداری
- غذاها
- دیدن یا فکر کردن به استفراغ شخص یا حیوان دیگر
- مسافرت یا حمل و نقل
نگاه کردن به موقعیت ها به طور عینی
سعی کنید به طور عینی به موقعیت ها نگاه کنید. اگر این ترس را دارید، احتمالا برای تان مفید باشد درک کنید آنچه از آن واهمه و ترس دارید در واقعیت به ندرت رخ می دهد. شاید پرسیدن چنین سؤالاتی به شما در این زمینه کمک بیشتری کند:
- امروز چند بار استفراغ کردم؟
- آخرین باری که استفراغ کردم مربوط به کی می شود؟
- در ماه یا سال گذشته چند بار استفراغ کرده ام؟
- آیا این ترس به من کمک می کند که استفراغ نکنم؟
اجتناب از محرک ها
برای بسیاری از افراد، مقابله با استفراغ هراسی ممکن است به سادگی اجتناب از آنچه موجب تحریک این اختلال و اضطراب مرتبط با آن می شود، باشد. با این حال بهتر است توجه داشته باشید که شاید این مورد همیشه امکان پذیر نباشد، به عنوان مثال اگر کودک تان بیمار است، در صورت لزوم، باید راهکارهای جایگزینی برای مقابله و مواجهه با ترس خود داشته باشید.
- از قبل نحوه جلوگیری از محرک خود را پیدا کنید. به طور مثال، اگر مصرف غذاهای خاصی باعث می شود ترس تان تحریک شود، آن ها را در خانه نگه ندارید. اگر در یک رستوران قرار دارید می توانید از افرادی که همراه تان هستند بخواهید تا از غذاهایی که ممکن است شما را بیمار کنند اجتناب کرده یا آن ها را به گونه ای بپوشانند.
- تا زمانی که این مسئله روی زندگی شما یا فرد دیگری تأثیر نداشته باشد، از محرک های خود دوری کنید. به طور مثال اگر استفاده از سرویس های بهداشتی عمومی موجب حالت تهوع شما می شود، اطمینان داشته باشید که این باعث نمی شود در منزل بمانید.
مواجهه درمانی
یکی از مؤثرترین درمان ها برای فوبیای خاص، مواجهه درمانی است. در این نوع روش درمانی شما با یک روانشناس یا درمانگر کار می کنید تا به آهستگی خود را در معرض آنچه از آن می ترسید قرار دهید. همان گونه که این چیزها را امتحان می کنید، راهکارهایی به شما ارائه خواهد شد که به شما کمک می کند با ترس و اضطراب خود در طول این دوره درمانی کنار بیایید.
پذیرفتن اختلال
برقراری صلح با خود در خصوص ترس از استفراغ به شما کمک می کند تا آرام شوید، این امر می تواند در مقابله با اضطراب مربوط به ترس به شدت مفید باشد.
- پذیرش استفراغ هراسی می تواند به دیگران نیز در پذیرش اختلال شما کمک زیادی کند.
- پذیرش اختلال شما ممکن است یک شبه رخ ندهد زیرا ترس ناشی از آن قابل توجه است. بر همین اساس به طور تدریجی به خودتان بگویید: اشکالی ندارد این ترس را داشته باشم و من عالی هستم.
- برای کمک به تقویت اعتماد به نفس و آرامش خود، جملات تأکیدی مثبت روزانه داشته باشید. به طور مثال به خودتان این جمله را بگویید: من هر روز با موفقیت از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده می کنیم و امروز هیچ تفاوتی با روزهای دیگر نخواهد داشت.
- تجربیات افراد در انجمن های آنلاین را با دقت مطالعه کنید. این کار می تواند در خصوص پذیرش اختلال تان نکاتی به شما ارائه دهد و علاوه بر این به شما کمک می کند تا با افرادی که به اختلال شما دچار هستند ارتباط برقرار کنید.
پیوستن به گروه های حمایتی
از آنجایی که استفراغ هراسی بسیار رایج است. گروه های پشتیبانی مجازی و واقعی وجود دارند که می توانید به آن گروه ها ملحق شوید. عضویت در جامعه ای که تجربیات مشابهی دارد به شما کمک می کند تا به صورت مؤثری با اختلال خود روبرو شوید و برای درمان اقدام کنید.
- در خصوص این اختلال با دوستان و خانواده تان صحبت کنید. زیرا در صورتی که ترس شما شدید شود آن ها می توانند به شما کمک های بسیاری ارائه دهند.
- پیوستن به یک تیم حمایتی برای کسانی که دچار اضطراب هستند را در نظر داشته باشید، زیرا استفراغ هراسی یک اختلال اضطرابی است. گروه های حمایتی برای افسردگی و اضطراب به شما کمک می کنند تا یک گروه حمایتی مجازی یا حضوری برای اضطراب مرتبط با اختلال خود پیدا کنید.
ارتباط برقرار کردن با دیگران
در موقعیت هایی که از محرک ها دوری می کنید، مردم به رفتارهای تان واکنش های عجیبی نشان خواهند داد. درباره اختلال خود با دیگران صادق باشید، زیرا این کار از بروز موقعیت ها یا سؤالات ناراحت کننده جلوگیری می کند. با این روش ممکن است آرام شوید و ترس خود را راحت تر کنترل کنید. پیش از هر اتفاقی به دیگران اجازه دهید از ترس تان آگاهی پیدا کنند. به طور مثال، اگر بوی غذای خاصی باعث آزار شما می شود، می توانید بگویید: فقط می خواهم به شما اطلاع دهم که اگر واکنش بدی از سمت من دریافت کردید بابت آن عذرخواهی می کنم. من اختلالی دارم که موجب می شود زمان نزدیکی به این غذا حالت تهوع بگیریم.
درمان شناختی رفتاری
درمان شناختی رفتاری نوعی درمان است که به شما کمک می کند یاد بگیرید چگونه افکار منفی تان را که موجب ناراحتی می شوند شناسایی و سپس آن ها را به چالش بکشید. لازم است بدانید درمان شناختی رفتاری (CBT) برای فوبیای خاص همچنین شامل قرار گرفتن در معرض فوبیای شما است. همان طور که به طور تدریجی در معرض آن قرار می گیرید، با روانشناس خود کار خواهید کرد تا به نگرانی و اضطرابی که زمان فکر کردن درباره استفراغ تجربه می کنید، رسیدگی بیشتری داشته باشید و راهکارهای غلبه بر آن را نیز یاد بگیرید.
استفاده از داروها
از آنجایی که استفراغ هراسی یک وضعیت مرتبط با سلامت روان نسبتا نادر است، هیچ درمان دارویی استانداردی برای آن وجود ندارد. علاوه بر این استفاده از دارو برای از بین بردن فوبیای خاص سخت است، اما برخی از داروها احتمال دارد به کاهش نشانه های هراس یا اضطراب کمک کنند. داروهایی نظیر بنزودیازپین ها مسکن هایی هستند که به شما کمک می کنند کمتر مضطرب باشید، اما اغلب آن ها می توانند اعتیادآور باشند و برای استفاده طولانی مدت پیشنهاد نمی شوند. بر همین اساس به پزشک یا روان شناس مراجعه کرده و به هیچ عنوان خودسرانه دارو مصرف نکنید.
منبع : آرگا
