در قران کریم از مباحث علمی زیادی سخن گفته شده است، اگر چه بسیاری از این علوم و معجزاتی که در این کتاب مقدس به آن اشاره شده است در ابتدای نزول بسیار مبهم و پیچیده به نظر می رسید، اما امروزه بشر توانسته است از طریق اکتشافات خود، به حقایق نهفته در بسیاری از این آیات دست پیدا کند. در این مطلب قصد داریم، برخی از معجزات علمی قران را به شما عزیزان معرفی نماییم.
معجزات علمی قرآن در دنیای امروز
یکی از اعجاز کتاب قران، معجزه های علمی آن می باشد و همانطور که در تفسیر آیه شریفه «ذلِکَ الْکِتَابُ لاَرَیْبَ فِیهِ هُدىً لِلْمُتَّقِینَ» آمده است، گذشت زمان نه تنها از طراوت قرآن نمی کاهد، بلکه با پیشرفت علوم و آشکار شدن اسرار کائنات، حقایق قران واضح و روشن تر می شود و نیز هر چقدر علم به سوی تکامل پیش می رود، درخشش آیات بیشتر می شود.
یکی از جنبه های اعجاز قرآن، جامعیت آن می باشد؛ متون عقلی با ریزه کاری هایی که در زمینه عقاید در قرآن مطرح شده به همراه احکام استوار و متین متناسب نیازهای بشری در تمام زمینه ها و نیز بیان داستان های تاریخی شگفت انگیز و آموزنده، مسائل اخلاقی، علمی و همه مباحث دیگری که در قرآن بیان شده نه تنها مانند چراغ راه هدایت در زندگی انسانها در تمام عصر ها کارآمد می باشد، بلکه پرده از روی حقایقی بر می دارد که بسیاری از آنها در زمان نزول حتی برای دانشمندان به عنوان مسائلی پیچیده و ناشناخته بودند و با مرور زمان، پیشرفت دانش و نیز قطعیت یافتن برخی نظریه های علمی، آشکار شده است.
ضمن اینکه قرآن فقط یک کتاب که دربرگیرنده علوم طبیعی باشد، نیست، بلکه کتاب انسان سازی انسانها بوده، بنابراین شاید ذکر تمام جزئیات علوم مختلف از قبیل تشریح، تکامل، جنین شناسی، گیاه شناسی و دیگر مطالب ارزشمند مطرح شده در قرآن، انتظار زیادی باشد، البته این موضوع مانع از آن نخواهد بود که به تناسب مباحث تربیتی، اشاره کوتاهی به قسمت هایی از این علوم در قرآن بشود. در این مطلب قصد داریم به ذکر و توضیح کوتاهی از برخی معجزات علمی قرآن که در تفسیر نمونه از آنها، سخن به میان آمده است، بپردازیم. در زیر با این موارد آشنا می شوید.
تزیین آسمان به وسیله ستارگان
«إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاء الدُّنْیَا بِزِینَهٍ الْکَوَاکِبِ؛ در حقیقت، ما آسمان نزدیک را با زیور سیّارات آراستیم». سوره صافات/ آیه ۶
خداوند متعال در این آیه فرموده است : «آسمان پایین را با کواکب تزیین کردیم»، دانشمندان قدیم عقیده داشتند که ستارگان فقط در آسمان هشتم می باشند، اما امروزه بطلان این فرضیه ثابت شده است و عدم پیروی قرآن از این فرضیه غلط، خود دلیلی بر معجزه زنده این کتاب آسمانی می باشد.
امروزه پیشرفت علوم نشان داده است که چشمک زدن ستارگان به دلیل وجود قشر هوایی می باشد که اطراف جو نیز را فرا گرفته است.
جایگاه و مسیر مشخص ستارگان از معجزات علمی قرآن
«فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ؛ و به جایگاه ستارگان، سوگند یاد می کنم! و مسلماً، آن سوگند بزرگى است، اگر (بر فرض) بدانید!». سوره واقعه/ آیات ۷۵ و ۷۶
امروزه بر همگان آشکار شده است که ستارگان آسمان هر کدام جایگاه مشخصی داشته و در مسیر و مدار حرکت آنها که طبق قانون دافعه و جاذبه تعیین شده، بسیار دقیق و حساب شده می باشد. این مساله هنوز به طور دقیق در کرات دیگر قابل محاسبه نمی باشد، اما حداقل در منظومه شمسی این موضوع به طور دقیق مورد بررسی قرار گرفته است.
بنابراین با توجه به این اکتشافات علمی در مورد وضع ستارگان، اهمیت سوگند در آیه بالا بیشتر آشکار می شود؛ این آیه گواه خوبی بر این است که علم و دانش بشر در دوران قدیم، حقیقت این موضوع را به خوبی درک نکرده و حتی عده ای تصور می کردند که ستارگان به وسیله میخ های نقره ای که بر سقف آسمان کوبیده شده اند، استوار می باشند، بنابرین این هم یکی دیگر از معجزات علمی قرآن است.
حرکت دورانی و جریانی خورشید
«وَالشَّمْسُ تَجْرِی لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَدِیمِ لَا الشَّمْسُ یَنبَغِی لَهَا أَن تُدْرِکَ الْقَمَرَ وَلَااللَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِوَکُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ؛ و خورشید که تا قرارگاهش روان است؛ این اندازه گیرى (خداى) شکست ناپذیر داناست * و ماه را برایش منزلگاه هایى قرار دادیم، تا اینکه همچون شاخک دیرینه [قوسى شکلِ زرد رنگ] برگردد * نه خورشید برایش سزاوار است که ماه را دریابد و نه شب بر روز پیشى گیرنده است؛ در حالى که هر یک در مدارى شناورند». سوره یس/ آیه ۳۸-۴۰
مطابق فرضیه بطلیموس، اجرام آسمانی به خودی خود گردشی نداشتند و در دل افلاک که اجسامی بلورین و مانند طبقات پوست پیاز بر روی هم متراکم بودند، میخکوب شده و حرکاتشان تابع حرکت افلاک شان بود، بنابراین حرکت طولی و جریانی خورشید مفهومی نداشت، اما اکتشافات عصر جدید این فرضیه را رد کرده و نشان داده است که زمین دارای سه حرکت وضعی یعنی حرکت به دور خودش، حرکت طولی آن به همراه منظومه شمسی به سوی نقطه مشخصی از آسمان و حرکت دورانی آن به همراه مجموعه کهکشانی که جزیی از آن می باشد. و این هم یکی دیگر از معجزات علمی قرآن است که به اثبات رسیده است.
قانون جاذبه از معجزات علمی قرآن
«اللّهُ الَّذِی رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوی عَلَى الْعَرْشِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی لأَجَلٍ مُّسَمًّى یُدَبِّرُ الأَمْرَ یُفَصِّلُ الآیَاتِ لَعَلَّکُم بِلِقَاء رَبِّکُمْ تُوقِنُونَ؛ خدا کسى است که آسمانها را، بدون ستونهایى که آنها را ببینید، برافراشت؛ سپس بر تخت (جهاندارى) تسلّط یافت؛ و خورشید و ماه را رام ساخت هر کدام تا سرآمد معیّنى رواناند. کارها را تدبیر مىی کند؛ آیات (و نشانه هاى خود) را شرح می دهد؛ تا شاید شما به ملاقات پروردگارتان یقین پیدا کنید». سوره رعد/ آیه ۲
این آیه با توجه به تفسیر آن بیانگر یک حقیقت علمی بوده که در زمان نزول آیه بر کسی آشکار نبود؛ در زمان های دور تصور می شد که آسمان ها و زمین مانند کراتی تو در تو مشابه پیاز بر روی هم قرار دارند و در نتیجه نمی توانند معلق و یا بی ستون باشند، اما حدودا هزار سال بعد از نزول آیات قران، دانش بشر این فرضیه را رد کرده و به این حقیقت دست یافت که کرات آسمان هر کدام در مدار و جایگاه خود و بدون اینکه تکیه گاهی داشته باشند، معلق و ثابتند و تنها به وسیله تعادل قوه جاذبه و دافعه است که می تواند به صورت استوار در جای خود بایستد، (یکی از این نیرو ها به جرم کرات ارتباط داشته و دیگری با حرکت آنها.) در واقع تعادل جاذبه و دافعه مانند ستون هایی نامرئی موجب نگهداری کرات آسمان در جای خود می شوند.
حدیثی از حضرت علی (ع) در این زمینه وجود دارد که بسیار جالب می باشد؛ مطابق این حدیث امام (ع) فرموده اند :
«هذه النجوم التی فی السماء مدائن مثل المدائن التی فی الارض مربوطه کل مدینه الی عمود من نور؛ این ستارگانی که در آسمانند، شهرهایی هستند همچون شهرهای روی زمین که هر شهری با شهر دیگر (هر ستارهای با ستاره دیگر) با ستونـــی از نور مربوط است» (مجلسی، بحار الانوار ۵۵/۹۱)
آماده شدن زمین به وسیله باران برای زراعت
«فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا وَعِنَبًا وَقَضْبًا «و انسان باید به غذایش نظر کند؛ که ما آب را با بارشى فرو ریختیم؛ سپس زمین را کاملاً شکافتیم؛ و در آن دانه (ها) رویاندیم؛ و (نیز) انگور و سبزى». سوره عبس/ آیه ۲۴/۲۸
در ابتدای خلقت، سطح زمین به وسیله قشر عظیمی از سنگ ها پوشیده شده بود و در اثر باران های سیلابی که پی در پی می باریدند، سطح زمین شکافته شده و ذرات آن از هم جدا شدند که در نهایت با گسترش آنها در قسمت های گود زمین، توده خاک قابل زراعت تشکیل شده و اکنون نیز مقداری از آن به وسیله سیلاب ها حل شده و آنها را در مسیرشان به دریا می ریزند و خاک های جدیدی که توسط برف و باران مجدا تشکیل می شوند، جای آنها را می گیرند، به این ترتیب مشکل کمبود خاک حاصلخیز برای زراعت بر طرف خواهد شد.
همانطور که در آیه شریفه نیز اشاره شده است؛ اول باران فرو می بارد و سپس زمین شکافته شده و آماده زراعت می گردد و این عمل در روز های نخست اتفاق افتاده و تا به امروز نیز ادامه دارد. و این یکی دیگر از معجزات علمی قرآن می باشد.
زوجیت در گیاهان از معجزات علمی قرآن
«وَهُوَ الَّذِی مَدَّ الأَرْضَ وَجَعَلَ فِیهَا رَوَاسِیَ وَأَنْهَارًا وَمِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِیهَا زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهَارَ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ؛ و او کسى است که زمین را گسترانید؛ و در آن [کوههاى] استوار و جوی ها قرار داد؛ و از همه محصولات، در آن، یک جفت دوتایى قرار داد؛ روز را به شب مىی پوشاند؛ قطعاً در آن [ها] نشانه هایى است براى گروهى که تفکّر می کنند». سوره رعد/ آیه ۳
عبارت «وَمِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِیهَا زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ» به این موضوع اشاره دارد که میوه ها مانند موجودات زنده ای هستند، دارای نطفه هایی به صورت نر و ماده و از طریق لقاح بارور می شوند. تقریبا همه دانشمندان موفق به کشف این مساله شده بودند که زوجیت در گیاهان یک قانون عمومی و همگانی می باشد و گیاهان نیز مانند حیوانات می توانند از طریق آمیزش نطفه نر و ماده بارور شده و میوه دهند، اما کشف این حقیقت توسط قرآن در هزار و صد سال قبل یک معجزه علمی بوده که بیانگر عظمت این کتاب آسمانی می باشد.
رستاخیز انرژی ها از معجزات علمی قرآن
«الَّذِی جَعَلَ لَکُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ؛ «(همان) کسى که براى شما از درخت سبز، آتشى قرار داد و شما در هنگام (نیاز) از آن (آتش) میافروزید». سوره یس/ آیه ۸۰
در تفسیر ساده ای که برای این آیه ذکر شده است، آمده است که در گذشته در میان اعراب رایج بود که که برای روشن کردن آتش از چوب درختان مخصوص به نام مرخ و عفار که در بیابان های حجاز رشد می کردند، استفاده می شد؛ مرخ و عفار دو نوع چوب آتش زنه بودند که اولی را در زیر قرار داده و دومی را بر روی آن می زدند تا مانند سنگ آتش زنه، جرقه تولید کند و به جای کبریت از آن استفاده می کردند.
بنابراین قرآن به این موضوع اشاره دارد که آن خدایی که توانسته از این درختان سبز آتش بیرون بفرستد، قدرت دارد که بر مردگان نیز لباس حیات بپوشاند. از آنجا که آب و آتش دو عنصر متضاد هم هستند، بنابراین کسی که قادر است، این دو را در کنار هم قرار دهد، این قدرت را نیز خواهد داشت که حیات را در کنار مرگ و بالعکس قرار دهد. بنابراین پرودگار جهان آفرین که آتش را در دل آب و آب را در دل آتش نگه می دارد، آیا پوشاندن لباس زندگی بر اندام انسان های مرده برای وی کار دشواری می باشد؟ نه هرگز چنین نیست.
تشکیل اجسام از اتم از معجزات علمی قرآن
«قُلْ هُوَاللَّهُ أَحَدٌ اللَّهُ الصمَد؛بگو: خدا یکتاست، خداىِ همواره مقصود». سوره اخلاص/ آیه ۲۱
برای کلمه «صمد» در روایات، معانی زیادی ذکر شده است، راغب در مفردات، صمد را آقا و بزرگی معنا کرده است، کسی که برای انجام کارها به نزد وی می روند و از نظر بعضی دیگر نیز کلمه صمد به معنی چیزی که تو خالی نیست، بلکه پر است، می باشد.
در مقاییس اللغه آمده است که «صمد» دو ریشه اصلی دارد: یکی به معنی قصد است و دیگری به معنی صلابت و استحکام و اینکه به خداوند متعال «صمد» گفته می شود، به خاطر این است که بندگانش قصد درگاه او می کنند و شاید به همین مناسبت است که معانی متعدد زیر نیز در کتب لغت برای صمد ذکر شده است. شخص بزرگی که در منتهای عظمت است، کسی که مردم در حوایج خویش به سوی او می روند، کسی که برتر از او چیزی نیست و کسی که دایم و باقی بعد از فنای خلق است.
و در حدیثی میخوانیم که محمد بن حنفیه از امیر مـؤمنان علی۷ درباره «صمد» سؤال کرد، حضرت (ع) فرمود: تأویل صمد آن است که او نه اسم است و نه جسم؛ نه مانند و نه شبیه دارد و نه صورت و نه تمثال؛ نه حد و حدود؛ نه محل و نه مکان؛ نه پر است و نه خالی؛ نه ایستاده است و نه نشسته؛ نه سکون دارد و نه حرکت؛ نه ظلمانی است نه نورانی؛ نه روحانی است و نه نفسانی و در عین حال هیچ محلی از او خالی نیست و هیچ مکانی گنجایش او را ندارد؛ نه رنگ دارد و نه بر قلب انسانی خطور کرده و نه بو برای او موجود است. همه اینها از ذات پاکش منتفی است.
بنابراین این حدیث بیانگر این است که صمد مفهوم جامع و وسیعی داشته و هر گونه صفات مخلوقات در مورد وی را نفی می کند، زیرا همه اسم های مشخص و محدود، جسمیت و صفاتی مانند رنگ، بو، مکان سکون، حرکت و مانند اینها از جمله صفات و ممکنات مخلوقات بوده و در توصیف جهان ماده می باشد، اما همه می دانیم که خداوند ار تمام این موارد برتر و بالاتر می باشد.
در اکتشافاتی که اخیرا صورت گرفته است، معلوم شده که تمام اجزای ماده از ذرات کوچکی به نام اتم تشکیل شده و اتم نیز مرکب از دو بخش هسته مرکزی و الکترون هایی که به دور آن می چرخند، می باشد و نکته عجیب این است که در میان هسته و الکترون ها فاصله زیادی وجود داشته که این فاصله اگر برداشته شود، اجسام به قدری کوچک شده که حیرت آور خواهد بود و ممکن است به صورت ذره هایی در آیند که قابل رویت به وسیله چشم نباشند اما با این حال تمام وزن بدن یک انسان را دارا می باشد.
برخی به وسیله این اکتشافات علمی و نیز با توجه به یکی از معانی کلمه صمد (وجودی که توخالی و اجوف نیست)، اینگونه نتیجه گرفته اند که قران با این تعبیر هر گونه جسمانیتی را از خدا نفی کرده، زیرا تمام اجسام از اتم تشکیل شده اند و اتم تو خالی است؛ بنابراین این آیه نیز یکی دیگر از معجزات علمی قرآن می باشد.
زندگی اجتماعی زنبور عسل از معجزات علمی قرآن
«وَأَوْحَى رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ ثُمَّ کُلِی مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلاً یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاء لِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَهً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ؛ و پروردگارت به زنبور عسل وحى (= الهام غریزى) نمود که از بخشى از کوهها و از درختان و از آنچه داربست می کنند، خانه هایى برگزین * سپس از همه محصولات بخور و راههاى پروردگارت را فروتنانه بپیما.» از شکم هایشان نوشیدنى (= عسل) بیرون می آید که رنگ هایش متفاوت است [و] در آن براى مردم درمانى است؛ قطعاً، در آن[ها] نشانه هایى است براى گروهى که تفکّر می کنند». سوره نحل/ آیه ۶۸-۶۹
در اینجا قرآن پیرامون نعمت‌های مختلف الهی و بیان اسرار آفرینش، از زنبورعسل (نحل) و سپس خود عسل سخن به میان میآورد، اما در شکل یک مأموریت الهی و الهام مرموز که نام وحی بر آن گذارده شده است.
زندگی زنبور های عسل امروزه از طرف دانشمندان به طور دقیق مورد بررسی قرار گرفته و ثابت شده که به طرز شگرفی از تمدن و زندگی جتماعی برخوردار می باشند، اگر چه این نوع زندگی زنبور های عسل در گذشته نیز روشن بوده، ولی ابعاد مختلف زندگی آنها به طور کامل و به این صورت که امروزه کشف شده است، شناخته شده نبود، بنابراین زندگی زنبوران عسل را هرگز نباید با زندگی چارپایان و مانند آنها مقایسه کرد، نکات اسرار آمیز در زندگی این نوع حشرات وجود دارد که با کشف آنها به قدرت و عظمت آفریدگار بیشتر پی خواهیم برد.
آفرینش انسان از علق از معجزات علمی قرآن
«خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ؛ «انسان را از خون بسته اى آویزان آفرید».سوره علق/ آیه ۲
علق به معنی چسپیدن به چیزی است، بنابراین «خون بسته» معنا می شود. نطفه در ابتدا به صورت خون بسته چسپنده ای در می آید که در ظاهر بسیار کم ارزش می باشد؛ قران مبدا آفرینش انسان را همین موجود ناچیز دانسته تا قدرت عظیم پروردگار آشکار شود که قادر است از موجود بی ارزشی، چنین مخلوقی با ارزش بیآفریند.
در زمان صدر اسلام، برای پیگیری نطفه در درون رحم زنان تازه حامله شده، از طریق کالبد شکافی می توانستند، پی ببرند که یک مرحله از آفرینش و خلقت انسان، خون بسته آویزان است، اما امروزه این موضوع از طریق علمی کاملا آشکار شده است و با اینکه در زمان نزول آیات این موضوع آشکار نشده بود، ولی قران به این مطلب اشاره کرده و این نشان از عظمت قران دارد و خود یکی دیگر از معجزات علمی قرآن می باشد.
شکل گیری استخوانهای جنین
«ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَهَ عَلَقَهً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَهَ مُضْغَهً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَهَ عِظَامًا فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا؛ «سپس آب اندک سیّال را به صورت [خون بسته] آویزان آفریدیم؛ و [خون بسته] آویزان را به صورت (چیزى شبیه) گوشت جویده شده آفریدیم؛ و گوشت جویده شده را به صورت استخوان هایى آفریدیم و بر استخوانها گوشتى پوشاندیم». سوره مؤمنون/ آیه ۱۴
در تفسیر این آیه آمده است که جنین بعد از پشت سر گذاشتن مرحله علقه و مضغه، تمام سلول هایش تبدیل به سلول های استخوانی شده و سپس به تدریج، عضلات و گوشت روی آنها را می پوشاند، بنابراین جمله «کَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا» معجزه علمی می باشد و اشاره به موضوعی دارد که در آن زمان برای هیچ کس شناخته شده نبود. قرآن می گوید که « ما مضغه را به استخوان تبدیل کردیم و سپس بر استخوان ها لباس گوشت پوشاندیم، این آیه اشاره دارد به این نکته که مضغه ابتدا به استخوان تبدیل شده و بعد، گوشت روی آن را می پوشاند.
رقیق تر بودن هوا در ارتفاعات
«فَمَن یُرِدِ اللّهُ أَن یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلإِسْلاَمِ وَمَن یُرِدْ أَن یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقًا حَرَجًا کَأَنَّمَا یَصَّعَّدُ فِی السَّمَاء کَذَلِکَ یَجْعَلُ اللّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لاَیُؤْمِنُونَ؛ و هرکس را که خدا بخواهد راهنمایى اش کند، سینه اش را براى (پذیرش) اسلام مى گشاید و هر کس را که بخواهد (به خاطر اعمالش) در گمراهى اش وا نهد، سینه اش را تنگِ تنگ مى کند، گویا مى خواهد در آسمان بالا برود؛ این گونه خدا پلیدى را بر کسانى که ایمان نمى آورند قرار مى دهد». سوره انعام/ آیه ۱۲۵
کشفیات امروزه نشان داده است که هوای اطراف کره زمین و در نقاط مجاور اش کاملا فشرده بوده و برای تنفس مناسب می باشد، اما هر چقدر به سمت بالا حرکت می کنیم، هوا رقیق تر شده و از میزان اکسیژن موجود در هوا کاسته می شود، به حدی که تنفس مشکل شده و بدون ماسک نمی شود در آنجا حرکت و پیشروی داشته باشیم. بنابراین بیان این مساله توسط قران و آن هم در روزگاری که واقعیت آن از طریق علمی به اثبات نرسیده بود، یکی دیگر از معجزات علمی قرآن می باشد.
بریدگی میان رشته کوه ها
«وَأَلْقى فِی الْأَرْضِ رَواسِیَ أَنْ تَمِیدَ بِکُمْ وَأَنْهاراً وَسُبُلاً لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ؛ و در زمین کوه هاى ثابت و محکمى افکند تا لرزش آن را نسبت به شما بگیرد و نهرها ایجاد کرد و راه هایى تا هدایت شوید». سوره نحل/ آیه ۱۵
امروزه از نظر علمی اثبات شده است که کوه ها از ریشه به هم پیوسته می باشند و مانند یک زره، کره زمین را در برگرفته اند تا از لرزش های شدید زمین که بر اثر گاز های زیر زمینی ایجاد می شوند، تا حدی در امان بمانند و همینطور وضعیت کوه ها، مقاومت پوسته زمین را در برابر جاذبه ماه (جزر و مد) افزایش داده و تاثیر آن را به حداقل می رساند و این آیه هم از معجزات علمی قرآن می باشد که در آن زمان اسرار آن بر انسانها پوشیده بود.
منبع : آرگا
