ماه در سامانه خورشیدی قمر پنجم است که بسیار بزرگ است و در میان ۱۷۳ قمر دیگر قرار دارد و نحوه پیدایش آن در اثر برخورد با دهانه سنگ های آسمانی بوده است. در گذشته انسان ها گاهشماری خود را بر اساس چرخش ماه انجام می داده اند و بسیاری از دانشمندان معتقدند که تابیدن نور ماه بر روی کره زمین به شکل بازتابی است به این معنا که کره ماه نور خورشید را از خود بازتاب می کند و این امر موجب روشنایی کره زمین در شب می گردد.
نحوه تابش ماه بر روی کره زمین:
تحقیقات مختلفی که توسط دانشمندان بر روی کره ماه صورت گرفته است نشان می دهد که تابیدن ماه به صورت مستقیم نمی باشد و در حقیقت روشنایی که از ماه ساتع می شود بازتاب نور خورشید است و این به جهت حرکت زمین و ماه به دور خورشید است.
ماه دارای دو نیمه است که بخشی از آن نیمه پنهان و بخشی دیگر نیمه پیدا است و تابش ماه بر روی زمین از این جهت است که قسمتی از ماه بر روی زمین مشخص است و همین حرکت ماه است که در گذر زمان موجب تکیل هلال ماهی می شود.
بسیاری از منجمان پی برده اند که نور خورشید با تابیدن به سطح کره ماه موجب تابیدن رنگی قرمز می شود که با چشم طبیعی قابل دید نیست و به همین موجب است که این بازتاب به رنگی سفید و روشن دیده می شود.
علاوه بر این ها ماه دارای حرکات مختلف انتقالی و وضعی در طول شبانه روز است که گاهشماری های ابتدایی نیز بر اساس آن صورت می گرفته است و تقویم قمری نیز بر این اساس ساخته شده است.
ایجاد پدیده علمی خسوف و حلال و بدر در ماه نیز از پدیده های مهم است که دلیل آن حرکات ماه و قرار گرفتن نیمه پنهان و پیدای ماه در مقابل زمین است.
منبع : آرگا
