ضمن اینکه تحقیقات دیگری نیز در زمینه مهلت های متعدد نشان داد که وقتی برای انجام کاری مهلت های متعددی به فرد داده می شود، افراد تمایل دارند بازه های کوتاه تر زمانی را انتخاب کنند.
البته وظایف در این مهلت ها دارای سطوح مختلف بود. نتایج این تحقیقات نشان داد که افراد متمایل به انجام وظایف کم اهمیت با مهلت کوتاه هستند و آن ها را به اهداف مهم بامهلت های طولانی ترجیح می دهند. محققان این یافته را «اثر فوریت محض» می دانند.
در آزمایش نیز دو کار را به دانشجویان ارائه دادند و بیان کردند که کار اول اوژانسی است و باید در ۵ دقیقه اجرا شود و بابت آن ۳ شکلات دریافت می شود و کار دوم را می توانند در مهلت طولانی انجام دهند و بابت آن ۵ شکلات دریافت می کنند.
این توهم منقضی شدن سبب گرایش افراد به گزینه اول شد. حال اینکه هر دو وظیفه مانند هم بودند. تمامی این شواهد نشان می دهد که کارمندان متمایل هستند کارهای مهم و فوری را به تاخیر بیندازند تا کارهای غیر ضروری و کم اهمیت تر می باشند. این نتایج، ترجیحات روانشناسی انسان را به ما نشان می دهد. بهتر است توجه کارمندان در پروژه های دور به جای مهلت و زمان به نتایج کار جلب شود.
منبع : آرگا