بینی ها از نظر بافت تشکیل دهنده به دو نوع گوشتی و استخوانی تقسیم می شوند. حال آنکه در بعضی مواقع این مدل بینی ها نیاز به جراحی دارند و از روش های کوچک کردن بینی جواب نمی گیرند. تفاوت بین بینی گوشتی و استخوانی, منجر به تفاوت در روند جراحی می شود.
روش تشخیص بینی گوشتی و استخوانی
قبل از اقدام به جراحی برای کوچک کردن بینی، باید حتما با بافت و شکل بینی آشنایی داشته باشید. بهتر است در روند جراحی با چند پزشک با تجربه و مجرب مشورت کنید. این نظرات متفاوت شما را به انتخاب پزشک مناسب، روش جراحی و آشنایی با ساختار بینی خود بسیار کمک می کند. تفاوت بینی گوشتی و استخوانی بیشتر معطوف به پوست آن ها می گردد. بینی های گوشتی از نظر خصوصیات ساختاری دارای پوست به مراتب ضخیم تری هستند. این درحالی است که پوست بینی در نوع استخوانی ظریف و نازک تر است. این پوست در بینی همان لایه چربی است که به میزان متفاوت در بینی استخوانی و گوشتی وجود دارد.
به دلیل بافت چربی کافی در بینی های گوشتی، دارای انعطاف پذیری بیشتری هستند. این در حالی است که بینی های استخوانی به مراتب راحت تر کوچک می شوند. در انجام عمل جراحی باید از پیرامون بینی کم شود. کوچک کردن اطراف بینی کار پیچیده ای نیست و به راحتی انجام می شود. بیشترین زمان در اتاق جراحی برای فرم دادن به نوک بینی سپری می گردد.
در حین جراحی به انحرافات بینی توجه می شود. به عنوان مثال اگر ساختار غضروفی- استخوانی وسط بینی شما دارای اعوجاج هست، می توان آن را درمان کرد. این قسمت همان تیغه بینی شماست و بینی را از وسط به دو سوراخ تقسیم می کند. برخی افراد در ناحیه برآمدگی بینی، قوز دارند. برای برداشتن این قوز، باید شرایط تنفسی بیمار در نظر گرفته شود تا مشکلی بعد از عمل پیش نیاید.
جراحی رینوپلاستی بینی استخوانی و گوشتی
جراحی بینی استخوانی
به جراحی بینی گوشتی و استخوانی که با تراش و پیوند غضروف انجام می شود، رینوپلاستی می گویند. بسیاری از افراد از قوز بینی نالان هستند و در پی برطرف کردن آن به جراحی روی می آورند. این نمای قوز دار باعث نیمرخ همراه با اعوجاج می گردد. مسلماً برای برطرف کردن چنین مشکلی باید قوز بینی را برداشت. این قوز در بینی با تراشیدن استخوان و غضروف شکل دهنده انجام می گیرد. این تراشیدن به صورت ملایم و ظریف انجام می شود. اگر فرد تنها برای رفع برآمدگی زیاد بینی به پزشک مراجعه و به جراحی روی آورده، بهتر است از برداشتن پوست اضافی در این نوع بینی خودداری شود. با برداشتن برآمدگی بینی، پل بینی منقبض تر خواهد شد و با شرایط جدید منطبق می گردد.
گاهی در ناحیه اتصال بینی به پیشانی انحنا یا فرورفتگی بیش از اندازه وجود دارد، برای عادی سازی این وضعیت از گرافت رایدکس استفاده می شود. گرافت رایدکس روش جراحی نیست. بلکه یک غضروف تراش خورده ای است که از بینی فرد گرفته شده و در ناحیه پل بینی(بین دو چشم) با یک شیب طبیعی مستقر می شود.
جراحی بینی گوشتی
این بینی ها در نوع خود افتاده، نوک عریض و پر ضخامت هستند. برای شکل دادن به بافت بینی بزرگ گوشتی باید از عملیات ویژه ای کمک گرفت. جراح باید مراقب باشد که در بینی گوشتی، نازک کردن پوست را بیش از حد انجام ندهد. چون در این صورت جبران ظاهر نازیبای بینی کار مشکلی است. در این روش پوست دچار تغییر چندانی نخواهد شد. اگر از روش رینوپلاستی برای بینی گوشتی استفاده شود، به دلیل کم بودن غضروف، باید به بافت غضروف بینی، غضروف کمکی افزوده شود. اگر روند جراحی بینی به خوبی انجام شود، بینی ابداً به شرایط اولیه خود باز نمی گردد.
روش Open Rhinoplasty برای زیبایی بینی های گوشتی و استخوانی
در این روش از برش پوستی استفاده می گردد. این برش روی کلوملا (تیغه بینی) انجام می گیرد. در طی روش مذکور، بخشی از بینی به ناحیه بالاتر کشیده می شود. بعد از این عمل درصد کبودی و ورم ناشی از جراحی به بالاترین حد ممکن خواهد رسید. در این روش احتمال عدم تقارن در تیغه، کج بودن بینی یا عدم قرینگی به ندرت پیش می آید. چون این عمل با دقیق ترین متد کار می کند. در روش Open Rhinoplasty، یک برش در حد ۴ میلیمتر روی ستون کوچک بینی خورده می شود. آن گاه در این ستونک، جراح پوست زیرین بینی را تفکیک می سازد. نوک بینی با بیرون کشیده شدن پوست زیرین ساختمان، کوچک می شود و همراه با آن تغییر شگرفی در سایز قوز به وجود می آید. در این مرحله تراش های استخوانی، از پهنای بینی فرد کم می کند. در این روش امکان دقت بیشتری وجود دارد.
جراحی ترمیمی بینی گوشتی و استخوانی
تفاوت عمل بینی گوشتی و بینی استخوانی
- شکل پذیری نوک بینی گوشتی سخت و دشوار است. اغلب مردان در ناحیه بینی های گوشتی دارای پوست هایی با منافذ بزرگ می باشند. از این پوست ها به عنوان پوست چرب یاد می شود.
- روند جراحی در بینی های گوشتی از استخوانی سخت تر است و به همین خاطر جراحان بسیاری روش جراحی بینی با لیزر را برای بینی گوشتی ترجیح می دهند.
- بینی گوشتی عیوب بینی را پوشانده است.
- در بینی های گوشتی، بینی کوچک و نوک آن حالت داده می شود.
- برای کوچک کردن بینی گوشتی از پیوند استفاده می شود.
- نوک بینی در بینی های گوشتی فرم داده می شود. برای پر کردن و فرم دادن نوک بینی، از ایمپلنت استفاده می شود این ایمپلنت همان دریافت غضروف است. این غضروف می تواند از گوش یا خود بافت دریافت شود. در چنین عملی، اگر دماغک بینی پر نشود، بینی بعد از جراحی بد شکل و بد فرم خواهد شد.
- عمل جراحی در بینی های استخوانی ساده تر بوده و نازکی پوست بینی منجر به زیبایی بعد از عمل می شود. البته به شرطی که در این جراحی، دقت لازم به کار گرفته شود و از روش مناسب استفاده شود.
- در بینی استخوانی تغییرات جزئی اما نتیجه شگرف است.
- تورم بعد از عمل بینی های استخوانی به ندرت رخ می دهد.
- تزریق استروئید بعد از عمل برای ممانعت از تشکیل بافت اسکار در بینی استخوانی لازم نمی باشد. چون بافت چربی قابل توجهی در این نوع بینی وجود ندارد.
- در جراحی بینی استخوانی بهتر است یک لایه مناسب با ایمپلنت آلودرم یا فاشیای تمپورال برای پوشش لبه های غضروفی و استخوانی ایجاد شود. ضمن اینکه با این لایه، به بینی فرم خوبی داده می شود.
- عمل جراحی در بینی های استخوانی به شکل بسته و باز انجام می شود.
- پر کننده نوک بینی ممکن است در این پوست نازک از لبه های بینی پیدا باشد. بنابراین بهتر است از پرکننده بینی در نوع استخوانی استفاده نکنید.
امیدواریم تفاوت بینی گوشتی و استخوانی را به خوبی روشن کرده باشیم و اگر قصد جراحی بینی دارید با خواندن این مطالب، شناخت بهتری از روش های جراحی و نوع بینی خود کسب کرده باشید.
منبع : آرگا
