ایرانیان در روز سیزدهم فروردین به دامن دشت و کوه و جنگل و دریا می روند و این روز را با خانواده در فضای باز بیرون از خانه می گذرانند. این روز به عنوان روز طبیعت، یا همان سیزده به در تقویم شمسی کشور نامگذاری شده است.
آنچه باید درباره روز طبیعت(سیزده بدر) بدانیم
سیزده به در و نحسی آن، چنان در اذهان عمومی مردم قدیم کشور ما جای گرفته بود که شهریار در رابطه با آن شعری سروده است.
سیزده را همه عالم به در امروز از شهر/من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم
تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم/گاهی از کوچه معشوقه خود می گذرم
در روز طبیعت، یا همان سیزده بدر رسومات خاصی مانند طبیعت گردی، گره زدن سبزه، سپردن سبزه عید به آب روان و… از جمله کارهایی است که برای از بین بردن بدیمنی و نامیمونی این روز انجام می شود.
فلسفه نحسی سیزده بدر
فلسفه عدد ۱۳ به طرز قرار گیری ستارگان و منظومه خورشیدی برمی گردد. جمعی از دانشمندان بر این باورند که اجسام خیلی بزرگ(مانند ماه یا حتی کوه) از خود فرکانس هایی منتشر می کنند که این فرکانس بر بازده و عملکرد مغز جانوران، مخصوصاً مغز انسان به طور مستقیم تاثیر خوب یا بد دارد. این موضوع پایه و اساس بسیاری از اعتقادات را ثابت می کند.
تاریخ شناسان در تحلیلی برای سیزدهمین روز فروردین بیان می کنند که اعتقاد به عمر ۱۲ هزار ساله زرتشتیان تحت تاثیر نجوم بین النهرین است که آن ها معتقد بودند هر یک از دوازده اختر که خود به یکی از برج های دوازده گانه حاکم است، هزار سال به جهان حکومت خواهد کرد. بدین دلیل عمر جهان ۱۲ هزار سال است و در پایان هزار سال، آسمان و زمین در هم خواهد شد. بنابراین اصل اعتقاد به دوازده هزار سال و دوازده ماه سال تاثیر اعتقادات بابلی است. بعد از ۱۲ هزار سال، آشفتگی آغازین بر می گردد. بنابراین جشن های دوازده روز آغازین فروردین با سال دوازده ماهه و دوره دوازده هزار ساله عمر جهان مربوط است. انسان آنچه را در این دوازده روز پیش می آمد، سرنوشت سال خود می انگاشت. قبل از نوروز انواع دانه ها را می کاشتند و هر دانه ای که در طی این دوازده روز بیشتر و بهتر رشد می کرد، آن دانه را برای کاشت آن سال به کار می بردند و گمان داشتند اگر روزهای نوروزی به اندوه بگذرد همه سال به اندوه خواهد گذشت.
همچنین آمده است که ۱۲ فروردین نماد همه سال بود و چون پس از ۱۲ هزار سال عمر، آشفتگی نخستین باری دیگر باز می گشت. پس در پایان دوازده روز نیز یک روز نشان آشفتگی نهایی و پایان سال را بر خود داشت.
در روایاتی از دوران پادشاهی خشایار شاه آمده که در سیزدهم فروردین(روز سیزده بدر) بر اساس توطئه یهودیان و دختری به نام استر نزدیک به ۷۷۰۰۰ نفر از ایرانیان اصیل و وزیر دانای خشایار شاه به نام هامان در آن روز در سراسر کشور کشته شده و از بین رفتند. به همین خاطر ایرانیان این روز را نحس دانسته و از منازل خود خارج می شوند.
سیزده بدر روز شادی
گروهی چنین می گویند که روز سیزده بدر روز خجسته و مبارکی است. سیزدهم هر ماه شمسی که تیر روز نامیده می شود مربوط به فرشته بزرگ و ارجمندی است که تیر نام دارد و در پهلوی آن را تیشتر می گویند. فرشته مقدس تیر در کیش مزدیستی مقام بلند و داستانی شیرین دارد. ایراینان قدیم پس از دوازده روز جشن گرفتن و شادی کردن که به یاد دوازده ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را که روز فرخنده ای است به باغ و صحرا می رفتند و شادی می کردند. بدین ترتیب رسمی بودن دوره نوروز را به پایان می رساندند.
گره زنی در روز طبیعت
بر اساس منابع و کتب پهلوی پسر و دختر دو قلوی کیومرث بودند، روز سیزدهم فروردین برای اولین بار در جهان با هم ازدواج نمودند. در آن زمان چون عقد و نکاحی شناخته شده نبود، آن دو به وسیله گره زدن دو شاخه پایه، ازدواج خود را بنا نهادند. این مراسم را در روزگار امروز برای دختران و پسران دم بخت انجام می دهند. این رسم از زمان کیانیان کنار گذاشته شد و دوباره از زمان هخامنشیان شروع شده و تا امروز ادامه دارد.
ما با برگزاری روز سیزده بدر در واقع نوروز را بدرقه می کنیم تا سالی پر از خوشی جایگزین آن گردد.
سیزده را می ستایم چون که او روز خداست/نیست فرقش با دگر ایام، روز سبزه هاست
گر شنیدی نحس باشد، روز شیرین خدای/ بر حذر می باش جانا، چون که فکرت بر خطاست
امیدواریم فلسفه روز طبیعت را به خوبی شرح داده باشیم و از مطالب ارائه شده نهایت لذت را برده باشید. در نهایت از شما می خواهیم با طبیعت مهربان باشید و این مهربانی را به فرزندانتان نیز آموزش دهید.
منبع : آرگا
برچسب :
